Γράφει ο Βασίλης ΤσούγκαρηςΚάπως έτσι καταντήσαμε στην Ελλάδα της Ευρώπης, στην Ελλάδα της «προόδου» και των μεγάλων πολιτικών «οραμάτων».
Μάρτης 2009 και η κατάσταση στον εργασιακό χώρο έχει διαμορφωθεί έτσι που προκαλεί τρέλα.
Για να δούμε κάποια πραγματικά γεγονότα.
Επιχειρήσεις έχουν απολύσει μεγάλο αριθμό από το προσωπικό τους, ενώ άλλους τους υποχρεώνουν να εργάζονται τρεις και στην καλύτερη των περιπτώσεων τέσσερις μέρες την εβδομάδα.
Περικοπές στο προσωπικό, τη στιγμή όμως που οι επιχειρήσεις αυτές ΔΕΝ έχουν υποστεί ζημίες από την «οικονομική κρίση».
Απεναντίας, οι δραστηριότητες τους συνεχίζονται κατά τους ίδιους ρυθμούς των προηγούμενων ετών.
Μήπως τελικά έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που μιλούν για «φτιαχτή» κρίση;
Με την τακτική αυτή των επιχειρήσεων βλέπουμε να απολύονται 10 εργαζόμενοι και στον αντίποδα να προσλαμβάνονται 30.
Το παιχνίδι γίνεται στο θέμα των αποδοχών!
Οι νεοπροσληφθεντες εργάζονται με «μαύρες» αμοιβές και ελάχιστα έως καθόλου ένσημα.
Το κράτος της «πρόνοιας» φρόντισε με κάθε επιμέλεια για την «εργασιακή αβεβαιότητα» την άνθιση της ανεργίας και το εργασιακό χάος, ενώ οι «εργατοπατέρες» έκαναν γαργάρα όλη αυτή την κατάντια.
Δεν μπορούμε πλέον να μιλήσουμε για «κατακτήσεις» των εργαζομένων.
Τέλος στα ωράρια, στην ασφάλιση, στο δικαίωμα για εργασία.
Και έρχονται νέα φορομπηχτικά μέτρα τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν όλοι εκείνοι που ήδη χρωστάνε νοίκια, δίδακτρα, μπακάληδες, χασάπηδες, βενζινάδες.
Κάποιοι θα έπρεπε να ντρέπονται, αλλά ποιος έχασε τη ντροπή για να την βρουν;
Βασίλης Τσούγκαρης
Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας