Γράφει ο ΑλκιμοςΤο τελευταίο οικονομικό κραχ, όσο και να προσπαθούν κάποιοι να το χαρακτηρίσουν ως τεχνητό, αιφνιδίασε πολλούς και έφερε μαζί του εξελίξεις "χιονοστιβάδας". Αν και τα ισχυρά κράτη μετά την καταστροφική εμπειρία του 1929 είχαν δηλώσει πως είχαν επαρκώς θωρακιστεί ώστε να μην επαναληφθεί κάτι ανάλογο στο μέλλον, εντούτοις, τα όσα συνέβησαν τον Οκτώβριο του 2008 -και όσα ακολουθούν- δείχνουν, πως η θωράκιση αυτή είχε σημαντικές ελλείψεις.
.
Ένα από τα κράτη που αναδείχτηκαν σημαντικά από την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη που ακολούθησε το τέλος του β' Π.Π. -και λειτούργησε ως "σημαιοφόρος" του καπιταλιστικού συστήματος- ήταν, η Ομοσπονδιακή Γερμανία. Αυτή η οικονομική ανάπτυξη ήταν, που σήκωσε ξανά το τραυματισμένο -από τα έκτροπα του πολέμου- γόητρο αυτής της χώρας, και της έδωσε ξανά μια θέση ανάμεσα στους ισχυρούς του πλανήτη.
Ένα από τα κράτη που αναδείχτηκαν σημαντικά από την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη που ακολούθησε το τέλος του β' Π.Π. -και λειτούργησε ως "σημαιοφόρος" του καπιταλιστικού συστήματος- ήταν, η Ομοσπονδιακή Γερμανία. Αυτή η οικονομική ανάπτυξη ήταν, που σήκωσε ξανά το τραυματισμένο -από τα έκτροπα του πολέμου- γόητρο αυτής της χώρας, και της έδωσε ξανά μια θέση ανάμεσα στους ισχυρούς του πλανήτη.
.
Για τον λόγο αυτό, το κραχ του Οκτωβρίου είχε ιδιαίτερη σημασία για την Γερμανία. Ο αιφνιδιασμός ήταν μεγάλος. Ήρθε σαν "σεισμός", ειδικά για τον αλαζονικό "γυάλινο κόσμο" των νεόπλουτων Γερμανών, της νέας μεταπολεμικής γενιάς, που ανδρώθηκαν εκεί γύρω στις δεκαετίες του 60' και του 70'. Αυτοί έζησαν για μερικές δεκαετίες το όνειρο του καπιταλισμού, σε όλη του την έκταση, και είχαν πιστέψει -πάλι- ότι μπορούν να κατακτήσουν όλον τον κόσμο... Έβλεπαν τον καπιταλισμό σαν το απόρθητο φρούριο που, με την ασυναγώνιστη μεθοδολογία τους και τον ψυχρό ορθολογισμό που τους διακρίνει, θα το έκαναν το δικό τους εργαλείο για μια παγκόσμια επικράτηση. Το πρώτο "πολεμικό άρμα" που κατάφεραν να κατασκευάσουν για τον σκοπό αυτό, σε συνεργασία με τους επίσης σοβινιστές Γάλλους (αυτοί οι τελευταίοι συνεργάστηκαν για τους δικούς τους σκοπούς) ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αλαζονεία όμως και η απληστία δεν είναι ένα υγιές όραμα, είναι ουτοπία. Είναι μια αυταπάτη, η οποία κουβαλάει μαζί της καταστροφικές συνέπειες -και τέτοιες είναι οι συνέπειες της τελευταίας κρίσης- οι οποίες δεν έχουν όμως ακόμα εκδηλωθεί σε όλη τους την δραματική έκταση.
Για τον λόγο αυτό, το κραχ του Οκτωβρίου είχε ιδιαίτερη σημασία για την Γερμανία. Ο αιφνιδιασμός ήταν μεγάλος. Ήρθε σαν "σεισμός", ειδικά για τον αλαζονικό "γυάλινο κόσμο" των νεόπλουτων Γερμανών, της νέας μεταπολεμικής γενιάς, που ανδρώθηκαν εκεί γύρω στις δεκαετίες του 60' και του 70'. Αυτοί έζησαν για μερικές δεκαετίες το όνειρο του καπιταλισμού, σε όλη του την έκταση, και είχαν πιστέψει -πάλι- ότι μπορούν να κατακτήσουν όλον τον κόσμο... Έβλεπαν τον καπιταλισμό σαν το απόρθητο φρούριο που, με την ασυναγώνιστη μεθοδολογία τους και τον ψυχρό ορθολογισμό που τους διακρίνει, θα το έκαναν το δικό τους εργαλείο για μια παγκόσμια επικράτηση. Το πρώτο "πολεμικό άρμα" που κατάφεραν να κατασκευάσουν για τον σκοπό αυτό, σε συνεργασία με τους επίσης σοβινιστές Γάλλους (αυτοί οι τελευταίοι συνεργάστηκαν για τους δικούς τους σκοπούς) ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αλαζονεία όμως και η απληστία δεν είναι ένα υγιές όραμα, είναι ουτοπία. Είναι μια αυταπάτη, η οποία κουβαλάει μαζί της καταστροφικές συνέπειες -και τέτοιες είναι οι συνέπειες της τελευταίας κρίσης- οι οποίες δεν έχουν όμως ακόμα εκδηλωθεί σε όλη τους την δραματική έκταση.
.
Η αυτοκτονία του δισεκατομμυριούχου Άντολφ Μέρκλε (74 ετών), την περασμένη εβδομάδα (βλέπε εδώ), έχει την δική της σημασιολογία, διότι είναι ίσως ένα από τα πρώτα δείγματα, του ότι αυτή η οικονομική κρίση που ζούμε ήταν ξαφνική και απρόβλεπτη... Τίποτα δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει την ορμή της και τίποτα δεν μπορεί να δώσει ακόμα βάσιμη ελπίδα ανάκαμψης. Όλα δείχνουν, ότι το "απόρθητο φρούριο" έχει πέσει, και ένα νέο πρέπει να φτιαχτεί το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου να διατηρηθεί το παλιό κατεστημένο.
Η αυτοκτονία του δισεκατομμυριούχου Άντολφ Μέρκλε (74 ετών), την περασμένη εβδομάδα (βλέπε εδώ), έχει την δική της σημασιολογία, διότι είναι ίσως ένα από τα πρώτα δείγματα, του ότι αυτή η οικονομική κρίση που ζούμε ήταν ξαφνική και απρόβλεπτη... Τίποτα δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει την ορμή της και τίποτα δεν μπορεί να δώσει ακόμα βάσιμη ελπίδα ανάκαμψης. Όλα δείχνουν, ότι το "απόρθητο φρούριο" έχει πέσει, και ένα νέο πρέπει να φτιαχτεί το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου να διατηρηθεί το παλιό κατεστημένο.
.
Ο Άντολφ Μέρκλε αντιπροσωπεύει το "γερμανικό όνειρο" -για παγκόσμια επικράτηση- το οποίο πρέπει τώρα μάλλον να αναθεωρηθεί, και οι φανατικοί εμπνευστές του έχουν πράγματι πέσει τώρα με τα μούτρα στους νέους σχεδιασμούς, με τον ..."διαβήτη και τον κανόνα" ανα χείρας!
Ο Άντολφ Μέρκλε αντιπροσωπεύει το "γερμανικό όνειρο" -για παγκόσμια επικράτηση- το οποίο πρέπει τώρα μάλλον να αναθεωρηθεί, και οι φανατικοί εμπνευστές του έχουν πράγματι πέσει τώρα με τα μούτρα στους νέους σχεδιασμούς, με τον ..."διαβήτη και τον κανόνα" ανα χείρας!
.
Θα τα καταφέρουν όμως να αναστηλώσουν αυτή τη φορά τα ερείπια (photo);
.
Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να το καμουφλάρουν, η "Νέα Τάξη" είναι "επί θύρας", αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που αυτοί "οι κάποιοι" είχαν σχεδιάσει...
Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να το καμουφλάρουν, η "Νέα Τάξη" είναι "επί θύρας", αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που αυτοί "οι κάποιοι" είχαν σχεδιάσει...
.
Το μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα εκπλήξεις... Ένα είναι όμως σίγουρο:
Το μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα εκπλήξεις... Ένα είναι όμως σίγουρο:
.
Πως άλλοι θα χαρούν με τις εκπλήξεις αυτές και άλλοι θα κλάψουν...
alkimosarchive