Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΠαρακμή είναι η πολιτική εκμετάλλευση μιας θηριώδους βλακείας των μειωμένης αντίληψης ακτιβιστών προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τον κυβερνητικό νεκροθάφτη ως χώμα ενταφιασμού των δολοφονημένων από τον ίδιο νεανικών οραμάτων.
Παρακμή είναι η κυριαρχούσα πρακτική των ΕΔΕ της κωλυσιεργίας των εξεταστικών της ατιμωρησίας και των προανακριτικών της παραγραφής εγκληματικών πράξεων στις οποίες διαχρονικά και κατ’ εξακολούθηση μετέχουν από καιρού οι συνήθεις ύποπτοι αξιωματούχοι.
Παρακμή είναι το λαϊκό προσκύνημα της «θεάς» τύχης από τα πρακτορεία αντιπροσώπευσης της οποίας πλουταίνουν μόνον οι με ονοματεπώνυμο ευνοημένοι διάκονοί της ξεπουλώντας φρούδες ελπίδες σε αριθμημένα χαρτάκια.
Παρακμή είναι ο μικροαστικός ωχαδελφισμός αλλά και ο τρομοκρατημένος απομονωτισμός απέναντι στην ωμή καταπάτηση βασικών συνταγματικών μας άρθρων από τον νεοφιλελεύθερο στρατό κατοχής που μας διαφεντεύει την μοίρα.
Παρακμή είναι η αντιστάσεως μη ούσης ολοκληρωτική επικράτηση του τηλεοπτικού κανιβαλισμού του ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού και του παραλιακού εκφυλισμού από το τσιφτετελορόκ του αυτισμού.
Παρακμή είναι η από τα συνεργεία προπαγανδιστικών κατασκευών μερική ανακαίνιση της κυβερνητικής βιτρίνας, έτσι ώστε αυτή να προβάλλεται, ως κότινο νίκης λαμπρής στα πεδία εθνικών μαχών. Πότε; Όταν στο Αγαθονήσι πάνω από την κεφαλή του κράτους και του ίδιου Προέδρου της Δημοκρατίας, σχίζει ματώνοντας τους Ελληνικούς ουρανούς η σιδερόφρακτη Τουρκική απειλή..
Παρακμή είναι η δικαιοσύνη δια του ανωτάτου εκπροσώπου της να παραπλανά τον λαό παραπλανώμενη από παραπλανηθέντες υπουργούς που παραπλανήθηκαν από τους κατά συρροή και εξακολούθηση παραπλανώντες εμπόρους θρησκευτικών δοξασιών ενός «κράτους εν κράτει» ιερού τσιφλικιού.
Παρακμή είναι να σπαταλιέσαι στα συντρίμμια μιας ασφαλισμένης πραμάτειας, όταν εμπρός στα μάτια σου, το μέλλον σού παρουσιάζει τρισδιάστατα τα συντρίμμια από τα σπασμένα όνειρα των παιδιών σου.
Παρακμή είναι να συνωστιζόμαστε στην έξοδο κινδύνου των αδιέξοδων τειχών του γκουντάναμό μας και αντί με νύχια και με δόντια να τα ξηλώνουμε, να συνθλιβόμαστε μεταξύ μας αφήνοντας σε επέμβαση θεϊκή την απόφαση του ποιος θα επιβιώσει εξερχόμενος.
Τελικά παρακμή είναι να έχεις εγκλειστεί οικειοθελώς στο κολαστήριο αυτό.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Eandrik@otenet.gr