ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
Στα αρχικά στάδια, οι μεταβολές του χαρακτήρα που σχετίζονται με την κατάχρηση των ναρκωτικών, δεν φαίνονται όλες επιζήμιες.
Για παράδειγμα, κάποιος που συνήθως νυστάζει και είναι γεμάτος ανία, παίρνοντας αμφεταμίνες, μπορεί να "ξυπνήσει" και να βελτιώσει την απόδοσή του.
Επίσης κάποιος που έχει τεντωμένα και ευαίσθητα νεύρα, παίρνοντας βαρβιτουρικά μπορεί να γίνει πιο συνεργάσιμος και πιο ευκολομεταχείριστος.
Επομένως, εκείνο που πρέπει να αναζητήσουμε δεν είναι απλά οι μεταβολές προς το χειρότερο, αλλά οποιεσδήποτε ξαφνικές αλλαγές στη συνηθισμένη έκφραση και συμπεριφορά ενός ατόμου.
Αιτία μπορεί να είναι η κατάχρηση ναρκωτικών.
Ανάμεσα στα σημάδια που είναι ενδεικτικά της χρήσης ναρκωτικών, περιλαμβάνονται ξαφνικές και ραγδαίες μεταβολές στον τρόπο εκτέλεσης μίας εργασίας και προσαρμογής του χρήστη στα κοινωνικά δρώμενα.
Οι ναρκομανείς μπορούν επίσης να παρουσιάσουν ασυνήθιστη ενεργητικότητα ή αδράνεια, καθώς και παράξενες όσο και ξαφνικές εξάψεις και συγκινήσεις.
Κύριο σημάδι που προδίδει χρήση ναρκωτικών είναι και οι μεταβολές προς το χειρότερο όσον αφορά την προσωπική εμφάνιση ενός ατόμου.
Κι' αυτό επειδή σχεδόν πάντα οι ναρκομανείς παραμελούν την εμφάνιση και τις συνθήκες υγιεινής τους.
Εκτός απ' αυτές, υπάρχουν και πολλές άλλες ενδείξεις που θα έπρεπε να κινήσουν υποψίες, ειδικά όταν είναι περισσότερες από μία, όπως:
Το να φέρεται και να κινείται κάποιος σαν να θέλει να αποφύγει την προσοχή των άλλων, δείχνοντας με τη στάση του ότι φοβάται μήπως και τον ανακαλύψουν.
Το να φοράει κανείς σκούρα γυαλιά σε ακατάλληλες ώρες και τόπους για να κρύψει τις συσταλμένες κόρες των ματιών του.
Το να φοράει ακόμα και τις ζεστές μέρες, ρούχα με μακριά μανίκια, για να κρύψει τα σημάδια από τις ενέσεις.
Επί πλέον οι συναναστροφές με γνωστούς ναρκομανείς, μπορεί να δημιουργήσουν υποψίες.
Λόγω των δαπανών που απαιτούνται για την ικανοποίηση του πάθους είναι δυνατόν να δούμε τον ναρκομανή να προσπαθεί να δανειστεί χρήματα από ορισμένα άτομα προβάλλοντας ψευδείς και σαχλούς λόγους.
Αν δεν μπορέσει να δανειστεί, δεν θα διστάσει να κλέψει, κατά προτίμηση αντικείμενα που μετατρέπονται εύκολα σε ρευστό, όπως για παράδειγμα ραδιοκασετόφωνα, χρυσαφικά, ρολόγια, τιμαλφή, φωτογραφικές μηχανές κ.ά. πολύτιμα αντικείμενα.
Από τη στιγμή που ο χρήστης εμπλέκεται με τα ναρκωτικά, καθημερινά οδηγείται αναγκαστικά σε πολλές μορφές εγκληματικής δράσης.
Για παράδειγμα ένας ηρωινομανής, στο μέσο στάδιο εξάρτησης χρειάζεται από 5 έως 7 ml. ηρωίνης την ημέρα.
Η ποσότητα αυτή στοιχίζει 30 ευρώ περίπου.
Εύκολα λοιπόν μπορούμε να υπολογίσουμε ότι ο μέσος αυτός ηρωινομανής χρειάζεται 900 ευρώ το μήνα για να καταστρέψει τη ζωή του.
Ακόμα και στην περίπτωση που δεν κάνει καθημερινή χρήση, με μέσο όρο 20 φορές το μήνα, χρειάζεται 600 ευρώ.
Αν όμως βρίσκεται σε πολύ προχωρημένο στάδιο, όπου οι δόσεις τουλάχιστον διπλασιάζονται, τότε θα χρειασθεί με μέτριους υπολογισμούς περί-που 2.000 ευρώ το μήνα, εκτός από τα υπόλοιπα προσωπικά και ημερήσια έξοδά του, όπως χάπια, ποτά, τσιγάρα, καφέδες κ.ά. και τα οποία ανεβάζουν το ποσό στα 2.500 ευρώ το μήνα περίπου.
Είναι επόμενο λοιπόν ότι αν δεν έχει τέτοιους επαρκείς πόρους για να εξασφαλίσει αυτά τα χρήματα θα οδηγηθεί σε εγκληματικές πράξεις, αρχικά εναντίον της οικογένειάς του και στη συνέχεια εναντίον του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.
Αυτή ακριβώς την αδυναμία εξεύρεσης οικονομικών πόρων για την αγορά της δόσης, εκμεταλλεύονται κατά τον καλύτερο τρόπο οι έμποροι του λευκού θανάτου και λειτουργούν σαν μοχλοί πίεσης στα εξαρτημένα αυτά άτομα, τα οποία για να εξασφαλίσουν τη δόση τους με οποιοδήποτε αντάλλαγμα, γίνονται οι καλύτεροι διαφημιστές του προϊόντος και αναλαμβάνουν να μυήσουν και νέα άτομα στα ναρκωτικά, τα οποία στην κρίση της εφηβείας τους αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα τόσο προσωπικά, όσο και οικογενειακά.
Έχει υπολογισθεί ότι κάθε τοξικομανής δημιουργεί από 1 έως 3 νέους χρήστες στην πορεία του.
Λειτουργεί δηλαδή η διάδοση των ναρκωτικών κατά το οικονομικό σύστημα των πυραμίδων.
Επομένως δεν είναι μόνο το κίνητρο των μεγάλων κερδών στο οποίο οφείλεται η διάδοση και η χρήση των ναρκωτικών, αλλά κυρίως η πιεστική ανάγκη των χρηστών να δημιουργήσουν υπό την εποπτεία τους μια νέα ομάδα χρηστών, ώστε να εξασφαλίζουν για τους εαυτούς τους δωρεάν τη ναρκωτική ουσία, που λειτουργεί σαν πηγή ενέργειας και ζωής γι' αυτούς, αφού δεν έχουν άλλη δυνατότητα επιβίωσης, σύμφωνα με την ψυχαναλυτική ερμηνεία της εξαρτημένης συμπεριφοράς.
Αν το πάθος του χρήστη είναι τόσο ισχυρό, που να τον αναγκάζει να παίρνει ναρκωτικά, ακόμα και σε ώρα εργασίας, μπορεί να τον συναντήσουμε σε τουαλέτες, αποθήκες κλπ.
Εκτός απ' αυτά τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζονται με βάση τη συμπεριφορά του ατόμου και που είναι κοινά σχεδόν σε όλους τους ναρκομανείς, κάθε μορφή κατάχρησης έχει ορισμένες χαρακτηριστικές εκφάνσεις που βοηθούν στην αναγνώριση αυτών που έχουν εμπλακεί στη χρήση οποιουδήποτε ναρκωτικού.
Για παράδειγμα ο ερεθισμός των βλεννογόνων του στόματος και της μύτης, μπορεί να κάνει τη μύτη να τρέχει υπερβολικά.
Τα μάτια επίσης συχνά κοκκινίζουν και δακρύζουν.
Ο χρήστης μπορεί να φαίνεται σαν μεθυσμένος, μπορεί να έχει χάσει τον έλεγχο των μυών του, να παραπονιέται ότι βλέπει διπλά τα διάφορα αντικείμενα και σε διαφορετικά μάλιστα χρώματα, ότι κουδουνίζουν τα αυτιά του και ακόμη ότι βλέπει "ζωντανά" όνειρα ή ότι έχει παραισθήσεις.
Εάν έχει γίνει υπερβολική χρήση της ουσίας, μπορεί να επακολουθήσει νύστα, λήθαργος, αναισθησία.
Εάν όμως πρόκειται περί υπερβολικά νοθευμένης ή καθαρής, τότε σίγουρα θα επέλθει ο θάνατος.
Ο χρήστης με την διαρκή αναζήτηση ναρκωτικών μπαίνει σε μια διαδικασία παρανομίας, καθόσον τόσο η χρήση – κατοχή, όσο και η αγορά – διακίνηση, καθώς και η εμπορία ναρκωτικών, είναι πράξεις που απαγορεύονται και τιμωρούνται σύμφωνα με την νομοθεσία "περί ναρκωτικών" και συγκεκριμένα με το Ν. 1729/87, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με το Νόμο 2161/93
Συνεχίζεται αύριο