ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας
- Κάνατε την ανάταξη προσώπου όπως προβλέπει ο “Κανονισμός” μας εσείς Χερουβείμ και Σεραφείμ;
- Ναι, Άγιε Πέτρο, και μας προέκυψε ένα κοριτσίστικο παιδικό προσωπάκι με ένα αινιγματικό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη...
- Είχε δόση ειρωνείας, Άγιοι μου Ανάργυροι και θαυματουργοί;
- Όχι, ήταν σαφώς ένα χαμόγελο ανακούφισης αλλά με μια νότα απροσδιόριστα αινιγματικού περιεχομένου...
- Δηλαδή κάτι σαν να μην καταλάβαινε το κοριτσάκι τι ακριβώς είχε συμβεί;
- Μάλλον σαν να καταλάβαινε ΑΚΡΙΒΩΣ τι είχε συμβεί και είχε μια δόση βαθειάς ανακούφισης που θύμιζε Παράδεισο ...
- Φέρτε το αγγελούδι στο περιβόλι μου!....
Πρόσταξε επιτακτικά η Μεγαλόχαρη..
Τώρα θα αναρωτηθείτε τί σόι “κοινωνικό σχόλιο” είναι το σημερινό με Σεραφείμ και Χερουβείμ, με Παράδεισο και Παναγιά, με ένα παιδικό προσωπάκι σημαδεμένο με το αινιγματικό χαμόγελο θανατηφόρου πόνου και ανακούφισης μαζί...
Χαρμολύπη, φίλες και φίλοι, χαρμολύπη Βυζαντινής ποιότητας...
Πώς αλλιώς να περιγράψω το δράμα ενός παιδιού των φαναριών που πριν ίσως καν της έρθει “ η περίοδος “ της κατακέφαλα ένα φορτηγό με έναν μεροκαματιάρη στο τιμόνι (που δουλεύει διπλή βάρδια για να ταΐσει ψωμί και όχι παντεσπάνι τα δικά του παιδιά) για να κόψει βίαια το νήμα της ζωής της στον επίγειο “παράδεισο” που λέγεται:
Ελλάδα του 21ου αιώνα, Ελλάδα όπου γυναίκες των Βαλκανίων με παιδιά στην αγκαλιά και άνδρες ακρωτηριασμένοι να σε πλησιάζουν καθώς σταματάς στο φωτεινό σηματοδότη προσφέροντας χαρτομάντιλα, στυλό διαρκείας και αποσμητικά αυτοκινήτου σε ένα οδυνηρό πάντρεμα της επαιτείας με την μαρκετίστικη αντίληψη για κατανάλωση προϊόντων…
Ελλάδα του 21ου αιώνα με παιδιά των φαναριών, με παιδιά που ζητιανεύουν περιφερόμενα ανάμεσα στα τραπέζια της καφετέριας, της ταβέρνας, του εστιατορίου, με τους επιτήδειους να εκμεταλλεύονται αυτά τα παιδικά προσωπάκια που τα σκεπάζει λίγη βρωμιά, λίγες τσίμπλες, πολύς πόνος και φόβος μαζί και μετά τα ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ερωτηματικά...
Και στη γωνία κρυμμένοι οι μαστροποί της παιδικής αθωότητας να προσμετρούν το εύρος και το βάθος των δικών μας ανούσιων και ανόητων ενοχών που τις εξαργυρώνουμε με τα λίγα κέρματα που δίνουμε στα παιδιά των φαναριών και μαζεύονται έτσι κάποια αξιόλογα ποσά.
Ελλάδα όπου η συντεταγμένη και ευνομούμενη Πολιτεία όπως την εκφράζει η Ελληνική Αστυνομία ΑΔΥΝΑΤΕΙ να συμμαζέψει τους εκμεταλλευτές των παιδιών και των δικών μας ενοχών ...
Πατρίδα Ελλάδα μας, «παραδεισένια οπτασία» για τους φτωχούς, πεινασμένους των Βαλκανίων και συνάμα αντικείμενο αμφισβήτησης για μας τους ντόπιους γιατί μας λιγόστεψε η ανθρωπιά καθώς περίσσεψαν τα καταναλωτικά αγαθά...
Απούσα Αστυνομία όπως και η ανθρωπιά, παρούσες ΜΟΝΟ οι δικές σου και δικές μου ενοχές στα τραπέζια της ταβέρνας και κάτω από τους σηματοδότες των ελληνικών δρόμων...
Ελλάδα του 21ου αιώνα με ρασοφόρους να μπαινοβγαίνουν σε τραπεζικά ιδρύματα κάνοντας χρυσοφόρες αγοραπωλησίες και με τραπεζίτες γονυπετείς σε εκκλησιαστικά ιδρύματα εκλιπαρώντας ΟΧΙ λίγο «μάνα εξ ουρανού»…αλλά ΠΟΛΥ money από Κυβερνητικά στελέχη απομακρυσμένα από την καθημερινότητα μια και ζούνε στον 7ο…ΟΥΡΑΝΟ!...