Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Παρακολουθώντας κανείς προσεκτικά τις εκτιμήσεις ελλήνων και ξένων ιθυνόντων για την οικονομική κρίση, διαπιστώνει, ότι οι κρατούντες, όχι μόνο πιάστηκαν στον ύπνο, αλλά εξακολουθούν να αγνοούν την έκταση και το βάθος της κρίσης. Από τις καθησυχαστικές δηλώσεις του στιλ «η ευρωπαϊκή και η ελληνική οικονομία είναι καλά θωρακισμένες», περάσαμε σε δηλώσεις όπως «η κρίση είναι πολύ βαθύτερη απ΄ ότι νομίζαμε». Την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός μας δήλωσε ότι «κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει η κρίση», προετοιμάζοντάς μας ψυχολογικά για τα πιο δυσάρεστα.
Κανείς δεν πίστευε, ότι μια κρίση που ξεκίνησε από το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ θα έφτανε στην Ευρώπη, πόσο μάλλον ότι θα έφτανε στο σημείο να οδηγήσει στη χρεοκοπία ένα ολόκληρο κράτος όπως την Ισλανδία. Η κρίση εν τω μεταξύ καλπάζει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Απειλεί ήδη κράτη μέλη της ΕΕ όπως τις Ουγγαρία, Βουλγαρία, Ρουμανία και τις χώρες της Βαλτικής, οι οποίες προσφεύγουν στο ΔΝΤ για να μη ζήσουν τον εφιάλτη της Ισλανδίας.
Λαμβάνοντας κανείς υπόψη τις αντιφάσεις ανάμεσα στις καθησυχαστικές δηλώσεις από τη μια και στη σκληρή πραγματικότητα που χτυπάει αίφνης πόρτες ολόκληρων κρατών από την άλλη, δεν μπορεί να κοιμάται πλέον ήσυχος. Όπως δεν πίστευε κανείς, πριν δύο εβδομάδες, ότι χώρες της ΕΕ θα κατέφευγαν στο ΔΝΤ, έτσι δεν πιστεύει κανείς σήμερα ότι χώρες της Ευρωζώνης θα πράξουν το ίδιο. Οι εκτιμήσεις όμως της κυριακάτικης γερμανικής εφημερίδας Die Welt για την Ελλάδα μόνο ανησυχία προκαλούν. Η εφημερίδα υπολογίζει πως το «τηλεφώνημα της ελληνικής κυβέρνησης προς το ΔΝΤ για βοήθεια είναι θέμα χρόνου». Χώρες που έχουν αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο όπως η Ελλάδα θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα». Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, «η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί γύρω στα 52 δις από ξένους επενδυτές για να διατηρήσει στο σημερινό επίπεδο την κατανάλωση και τις επενδύσεις». Είναι όμως αυτό δυνατό με τους ξένους επενδυτές-κερδοσκόπους να εγκαταλείπουν άρον-άρον το ΧΑΑ και με ένα δημόσιο χρέος όσο είναι περίπου το ΑΕΠ; Από πού όμως θα έρθουν τα δισεκατομμύρια που απαιτούνται, όταν σύμφωνα με τη ρήτρα «No Bailout», που επέβαλε (προνόησε για να μην πληρώσει τη χρεοκοπία των οικονομικά ανίσχυρων μελών) η Γερμανία στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, απαγορεύεται στην ΕΚΤ και σε κράτη μέλη να προστρέξουν σε οικονομική βοήθεια άλλων; Και αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τι θα σήμαινε για το κύρος του ευρώ αν το ΔΝΤ βοηθούσε ένα κράτος μέλος της Ευρωζώνης; Αυτό θα είναι σίγουρα ένα από τα θέματα στην επόμενη συνάντηση κορυφής της ΕΕ. Αν συμβεί αυτό που απεύχονται όλοι και που δεν αφορά πλέον μόνο την Ελλάδα, τότε, σύμφωνα με την εφημερίδα, «θα απαιτηθούν τεράστια ποσά σε συναλλαγματικά αποθέματα που προς το παρόν μόνο η Κίνα και οι Αραβικές χώρες διαθέτουν».
Μήπως όλα αυτά εξηγούν το ταξίδι του πρωθυπουργού μας στο Κατάρ διότι κανείς δεν πιστεύει ότι πήγε μόνο σαν πλασιέ για να πουλήσει την Ολυμπιακή; Πάντως, ότι και να γίνει, με τα 28 δις στις τράπεζες δεν σώζεται η ελληνική οικονομία. Το πιο πιθανό είναι να δρομολογηθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα τους επόμενους μήνες, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα. Τα λιμάνια στους κινέζους, η Ολυμπιακή στους Αραβες και ότι άλλο προκύψει σε όποιον ξένο έχει ζεστό χρήμα.
Προβλέπω, ότι σύντομα θα αρχίσουν οι προτάσεις για μείωση του κόστους εργασίας, θα αρχίσουν οι συζητήσεις για το ότι για πολλά χρόνια ζήσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας και πολλά τέτοια παρόμοια. Τη νύφη θα κληθούν να την πληρώσουν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Θα αποσιωπηθεί ότι εκείνοι που έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους δεν είναι οι έλληνες εργαζόμενοι στην πλειονότητά τους αλλά οι αεριτζήδες, οι μεσάζοντες, οι μιζαδόροι, κοντολογής τα λαμόγια, που το 2005, 2006 και 2007 έφεραν την Ελλάδα πρώτη στις αγορές υπερπολυτελών αυτοκινήτων στην ΕΕ.
Εχω την εντύπωση πως κάτι μας κρύβουν αλλά όχι για πολύ καιρό.