Στο τέρμα της κατηφόρας καραδοκεί το τέρας της Εθνικής καταστροφής

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος


Δυο λέξεις με τρόμαζαν πάντα. Εκσυγχρονισμός, μεταρρύθμιση. Ιδιαίτερα όταν αυτές αναφέρονται στην πολιτική ή την παιδεία. Κυρίως στην δεύτερη. Για παράδειγμα. Ποια μπορεί να είναι η έννοια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης όταν τα μισά (περίπου εβδομήντα χιλιάδες) από τα παιδιά που μετείχαν των πανελληνίων εξετάσεων αποκλείστηκαν της εισαγωγής τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, είτε γιατί δεν συμπλήρωσαν το μηχανογραφικό τους, είτε επειδή δεν έπιασαν την προαπαιτούμενη βάση; Καμία. Λέξη κενή περιεχομένου που αυτομάτως θέτει εκείνον που την εξαγγέλλει, στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τους εξής λόγους:

Ή τα παιδιά δεν προετοιμάσθηκαν επαρκώς ως προς την σημασία του σημείου μηδέν από το οποίο θα εξορμούσαν στην ζωή, ή σκοπίμως τέθηκαν σε αυτά ζητήματα ο βαθμός δυσκολίας των οποίων υπερέβαινε τις δυνατότητές τους. Φαντάζομαι τώρα ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να μην απαντήσει καταφατικά στο ερώτημα αν η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας. Επειδή και στις δύο περιπτώσεις το έγκλημα που συντελείται εμπεριέχει πολιτικό δόλο.. Κι αυτό γιατί:

« Οι αποτυχόντες θύματα εκτός του ότι αποκλείονται της παιδείας την οποία έλληνες και νεοέλληνες υψώνουν διαχρονικά ως σημαία στις αξίες τους, ξαποστέλλονται στους «κολλεγιάδες της πλάκας» για να αποκτήσουν ένα χαρτί που απλώς θα πιστοποιεί πως τα όνειρά τους πυρπολήθηκαν στην αγορά από τους εμπόρους της παραπαιδείας…

Απόδειξη τούτων είναι πως στην χώρα μας δύο στους τρεις πτυχιούχους είναι απόφοιτοι των εύπορων περιοχών της ενώ, οι αριθμοί αυτοί αντιστρέφονται δραματικά όταν αφορούν τις φτωχογειτονιές. Εκεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις οι πτυχιούχοι αγγίζουν μόλις τον έναν στους επτά!!!! Και είναι απολύτως προσβλητική για τα παιδιά αυτά η επίκληση της βάσης του δέκα όταν τα αντίστοιχά τους των βορείων ή νοτίων προαστίων με τις ίδιες επιδόσεις επιστρέφουν πτυχιούχοι από την αλλοδαπή! Και όχι μόνον αυτό.. Αλλά να ταπεινώνονται τα δημόσια πανεπιστημιακά μας ιδρύματα γιατί ελέω οδηγιών της κοινότητας υποχρεούται η Ελλάδα να τους τα αναγνωρίζει, έστω και αν σε σχέση με τα δικά μας προγράμματα ο χρόνος και ο όγκος σπουδών τους είναι εξαιρετικά φθηνός..

Πρόκειται για μια κατηφόρα που στην άκρη της καραδοκεί το τέρας της εθνικής καταστροφής.. Για να μας καταπιεί όλους!

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr