ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΣΟΥ …….. είναι που έφερες στο σπίτι τη μαμά σου!
Συνέχεια από το προηγούμενο
..............Οι αναμνήσεις λοιπόν ξαναγυρίζουν (όπως λέει και το άσμα), και θυμάμαι το χάρισμα του "ρήτορα" που είχε αυτή η γυναίκα ( . Ήταν πρωτοχρονιά, και γιόρταζα (τι το θελα ,και όπως συνηθίζεται τέτοιες μέρες, το οικογενειακό τραπέζι ήταν στρωμένο! Συγγενείς, φίλοι, και λοιποί, είχαν πάρει θέση για να ξεκοκαλίσουμε το γουρουνόπουλο στο φούρνο (το οποίο πριν καταλήξει στον χασάπη πέθανε από έμφραγμα αντικρίζοντας ξαφνικά την πεθερά μου),τα ποτήρια ήταν γεμάτα, και όλοι έτοιμοι να μου ευχηθούν! Εκεί που απολάμβανα αυτή την ατμόσφαιρα, σηκώνεται η μπετονιέρα να βγάλει λόγο! Και άντε τώρα να βρεις κράνος πρωτοχρονιάτικα για τα τούβλα που θα αμολουσε! Όχι για μένα, αλλά για τα παιδιά, τον "άμαχο" πληθυσμό! - Άντε (αρχίζει το κήτος), καλή χρονιά, χρόνια πολλά και του χρόνου πιο πολλοί! Τι λες βρε κομοδίνο; τι πιο πολλοί; Ήδη είμαστε 25 άτομα! Πόσοι να γίνουμε δηλαδή; Κανένα σύνταγμα; Ποιος θα τους ταΐσει όλους αυτούς, και που θα κοιμηθούν; Πιο πολλοί (συνεχίζει ο μομπι ντικ) στην οικογένεια των παιδιών μας! Γυναίκα (φώναξα μέσα στον κόσμο), ετοιμάσου το βράδυ για "παραγωγή", διότι μέχρι του χρόνου θα πρέπει να είμαστε πολλοί σ' αυτό το σπίτι....πόσοι μαδερ; -Σκάσε βρε παρτάλι που άρχισες τα "σεξιλικα νοούμενα"! Ε! Καταλάβατε τι άρχισα; Δεν καταλάβατε! Εγώ με 17 χρόνια γάμου, μόλις στον δέκατο χρόνο άρχισα να καταλαβαίνω τι έλεγε! Και από λεξικά δεν υπήρχαν! Μα μαδερ, εγώ τέτοιο πραμα; -Εσύ βρε που ανάθεμα το ραδιόφωνο που σου πήρε τα μυαλά και δεν προλαβαίνει η κόρη μου ...(εδω μπαίνει λογοκρισία παιδιά).
Αφού λοιπόν με πέρασε από δεκατέσσερις γενεές, η "λατρευτή" πεθερούλα μου σήκωσε το ποτήρι, και κατέβασε το ποτό λες και ήταν ασπιρίνη. Μάταια παρακαλούσα από μέσα μου να γίνει το θαύμα και να στραβοκαταπιεί μπας και τα "κορδώσει"! Λόγο απεργίας των αγγέλων, θαύματα είχαν να γίνουν τα τελευταία 250 χρόνια! Στο μεταξύ, το απορριμματοφόρο κατέβαζε το ένα ποτήρι πίσω απ' το άλλο, και το μάτι της είχε γυαλίσει. Γαμωτο (σκέφτηκα)! Ετοιμάσου για σόου! Τώρα θα την πιάσει και το τι θα ακούσω, δεν περιγράφεται! -Γυναίκα, δεν παίρνεις την μάνα σου να την πας καμιά βόλτα να συνέρθει; -Τρελάθηκες; Που να την πάω τέτοια ώρα; -Στον Μήτσο (φίλος μου χασάπης)! -Και τι να κάνουμε καλέ στον Μήτσο πρωτοχρονιάτικα; -Πήγαινε την εσύ, άστη εκεί, και θα τον πάρω εγώ τηλέφωνο να του πω ! (όλο και κάποια παραγγελία για μπιφτέκια θα έχει. ε του κάνω δώρο το κρέας). -Τι μουρμουρίζεις; -Τίποτα τίποτα. Εδω πήρε το λόγο η πεθερουλα μου! -Τι λες στο παιδί μου βρε; -Της εξηγώ το όνειρο. -Τι κοκόνα μου; Είδες κακό όνειρο; Να φωνάξουμε τον παπά-Γιάννη! -Μωρέ πέθανε εσύ, και όχι παπά, τον Χριστόδουλο θα σου φέρω. -Ε; Ποιος είναι αυτός; Καινούργιος παπάς; -Ναι αυτός που θα σε διαβάσει στουρνάρι. -Βρε συ, με έβρισες τώρα; -Εγώ; Πως σου πέρασε τέτοιο πράγμα από το μυαλό; Σε παίνεψα! -Εσύ βρε αχαΐρευτε παίνεψες εμένα; Κάποιος φούρνος θα γκρεμίσει! -Και τι καλά να είσαι μέσα και εσύ εκείνη την ώρα!!!! -Τι είπες;
Αυτά συνέβαιναν την μέρα της γιορτής μου! Η "πολυαγαπημένη" πεθερουλα μου, που στόμα και μιλιά είχε, αγόρευε, ρητόρευε, και κατακρεουργούσε την Ελληνική γλώσσα σαν τον φίλο μου τον Μήτσο τον χασάπη. Και άντε, εκείνος έσφαζε λόγο επαγγέλματος! Η πεθερά μου; Ρε μπας και ήταν σε κάποια άλλη ζωή κανένα "κτήνος" (όχι ότι τώρα θύμιζε άνθρωπο, αλλά λέω ο φουκαράς); Αφού φάγαμε, ήρθε η ώρα του γλυκού!!!!! Βέβαια, κάνω και τέτοιες κουτουράδες εγώ! Γιατί κουτουράδες; Μα με την πεθερά μου στο τραπέζι, είναι δυνατόν να προλάβει να φάει κανένας άλλος; "Σε γνωρίζω απ' της μασέλας, την θωριά την τρομερή"!!!! Ναι φίλοι μου! Ύμνος ολόκληρος θα μπορούσε να γραφτεί για την μασέλα της πεθεράς μου, η οποία "δούλευε αντρωμένα", μην αφήνοντας ούτε "κοκαλάκι" στο πέρασμα της! Άνω και κάτω γνάθος, ήταν σαν να λέμε η "σκύλα και η Χαρίκλεια...ΕΕΕ η Χάρυβδης" ήθελα να πω! -ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;;;; -Τι έγινε ρε παιδιά; -Βρε συ, τι σοι πραμα είναι τούτο; -Μοτοσακό! Σαν τι μοιάζει ρε μαμυ; Γλυκό του θεού είναι! -ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ σιγά το γλυκό, Βρε συ, αυτό μου θυμίζει....μουσακά!!! -(Μου και του παππού σου τα βόδια).Ρε μαμυ, αυτό είναι τιραμισου. -Τι είπες βρε γαϊδούρι; -Ε τώρα γιατί με βρίζεις; -Γιατί με έβρισες εσύ δεν ντρέπεσαι βρε μουλάρι, κτήνος....(εδω έχει ζωολογία, οπότε σας αφήνω να φανταστείτε διάφορα). -Πότε σε έβρισα εγώ; -Α θα με βγάλεις και τρελή τώρα; -(Ε όχι και τώρα. εσύ είσαι έτσι εκ γενετής) Μα τι λες ρε μαδερ τώρα; Τα παιξες από το ποτό; -Βρε συ. Τώρα δεν είπες ..μησου;;;;; -Τι είπα; -..μησου. -Ε όχι και να σου δώσω τέτοια ευχή! Είπαμε γιορτάζω, αλλά παίρνω δώρα δεν δίνω.
Αυτό ήταν ένα μικρό απόσπασμα. Βασίλης Τσούγκαρης
Αν κάποιος «συμπάσχων» το διαβάσει, ας βάλει τη δική του ….. εμπειρία για συνέχεια! Περιμένουμε , στείλτε μας e-mail για να το δημοσιεύσουμε.
Προηγούμενα( Πρώτο , δεύτερο )