ΕΜΦΑΝΙΣΗ – ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗΣημαντικά επίσης συνέβαλαν στη διάδοση της χρήσης αυτών των ουσιών οι Άραβες, οι οποίοι τις διέδωσαν στους λαούς που είχαν κατακτήσει, καθώς και οι Ευρωπαίοι άποικοι που μετέφεραν από τις αποικίες όλες τις συνήθειες των Ιθαγενών.
Παλαιότερα βέβαια, η δυνατότητα εκλογής και χρησιμοποίησης των ουσιών αυτών ήταν περιορισμένη, δεδομένου ότι σε κάθε τόπο γινόταν χρήση μόνο ορισμένων απ' αυτές. Για παράδειγμα σε ορισμένες χώρες έπιναν μόνο αλκοόλ, σε άλλες όπιο ή ινδική κάνναβη και τέλος σε άλλες μασούσαν φύλλα κόκας. Στον τοπικό περιορισμό της χρήσης αυτής των ναρκωτικών, συνέβαλαν αποφασιστικά και οι υπάρχουσες τότε δυσκολίες σχετικές με τα μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας γενικότερα. Η χρήση επίσης των ουσιών αυτών ε-θεωρείτο γενικά αποδεκτή από την τότε κοινωνία, εφόσον το άτομο ήταν ενήλικο κι' αυτό σε σχέση πάντα με το είδος, την επικινδυνότητα της ουσίας, την εποχή, τις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες τον τρόπο λήψης αυτών και την περιοχή στην οποία κατοικούσε, (μητρόπολη ή αποικία).
Αν και δεν υπάρχουν επαρκή και ακριβή στατιστικά στοιχεία, είναι όμως αποδεδειγμένο ότι, λίγα μόνο από τα άτομα που λάμβαναν τέτοιες ουσίες συνήθιζαν σ' αυτές. Αυτό βέβαια ήταν ανάλογο με την ψυχική ιδιοσυγκρασία του ατόμου, το είδος των ναρκωτικών, το βαθμό αποδοχής από την κοινωνία, την ποσότητα των δόσεων και την συχνότητα λήψης αυτών.
Άλλο επίσης αξιοπαρατήρητο σημείο ήταν η χρήση των ουσιών αυτών από τους άνδρες, όχι μόνο σε συχνότερα χρονικά διαστήματα, αλλά και σε μεγαλύτερες δόσεις από εκείνες των γυναικών. Για παράδειγμα η χρήση οπίου, δεν είχε τα ίδια αποτελέσματα τότε σε σχέση με το σήμερα, καθόσον απ’ αυτό παράγεται η ηρωίνη και άλλα συνθετικά ναρκωτικά που είναι πολλαπλάσιας τοξικότητας, άρα και επικινδυνότητας.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα με ορισμένους ιθαγενείς στη Λατινική Αμερική και στη ΝΑ. Ασία, όπου γίνεται χρήση μόνο φύλλων κόκας ή οπίου, χωρίς να εθίζονται στις ουσίες αυτές, αλλά ούτε και να αισθάνονται την ανάγκη αύξησης της λαμβανομένης δόσης. Η πορεία των ναρκωτικών υπήρξε παράλληλη και ανάλογη με την τεχνολογική εξέλιξη του αιώνα μας. Το τοπικό και ελεγχόμενο άλλοτε πρόβλημα της χρήσης των ναρκωτικών, κατέληξε σήμερα να γίνει η μεγαλύτερη απειλή κατά του πολιτισμού, της κοινωνίας και του ανθρώπινου είδους, με καταστρεπτικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς, κυρίως της υγείας και της οικονομίας.
Τα ναρκωτικά καταργώντας σύνορα, κοινωνικές τάξεις, αντιλήψεις, νοοτροπίες, φύλο, διαφορές θρησκείας, γλώσσα, ηλικία και κουλτούρα, διαδίδονται ταχύτατα εξαιτίας της μεγάλης ανάπτυξης του διεθνούς δικτύου μεταφορών και επικοινωνίας, παρασύροντας κύρια και επικίνδυνα τη νεολαία μας.
Την εξέλιξη αυτή εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα διεθνή συνδικάτα των ναρκωτικών (cartels), τα οποία κάνοντας χρήση της μεγάλης οικονομικής τους δύναμης, αλλά και της πολιτικής επιρροής, κατάφεραν να αποκτήσουν βασικά ερείσματα στον έλεγχο του οργανωμένου εγκλήματος που συνδέεται με τα ναρκωτικά σε όλα του τα στάδια όπως: παράνομη καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία, αποθήκευση, εμπορία.
Τον 17ο αιώνα, ο γιατρός Sydenham κάνοντας αναφορά στη μεγάλη θεραπευτική αξία των οπιούχων ουσιών, είπε συγκεκριμένα:
"...δεν θα ήθελα να ήμουνα γιατρός χωρίς όπιο…".
Για τη δήλωσή του αυτή καταδικάσθηκε και απομονώθηκε κοινωνικά διότι θεωρήθηκε προτρεπτικός προς τις ουσίες αυτές. Βέβαια ο γιατρός αναφερόταν στη θεραπευτική αξία αυτών των ουσιών και όχι στην κατάχρησή τους για άλλους λόγους.
Η παραγωγή των κυριότερων αποκαλούμενων φυσικών ναρκωτικών, ωθούμενη από μία σταθερή ζήτηση, εξακολουθεί να αυξάνεται δραματικά. Για παράδειγμα, η διεθνής παραγωγή οπίου κατά τα έτη 1990 –1994 αυξήθηκε κατά 20%, ενώ η παραγωγή φύλλων κόκας κατά τα έτη 1987 –1994 τριπλασιάσθηκε.
Κάτι ανάλογο συνέβη και με την παραγωγή των συνθετικών ναρκωτικών η διακίνηση των οποίων έλαβε τρομακτικές διαστάσεις την τελευταία δεκαετία…