Επειδή και τα αυτιά έχουν τοίχουςΓράφει ο περαστικός - ευθύλογος
Το … εναρκτήριο λάκτισμα για τις σκέψεις που ακολουθούν, δόθηκε από κάποια - λίγα ανάμεσα στα πολλά και ενδιαφέροντα – σχόλια που διάβασα.
Έχω τη γνώμη οτι οι πολιτισμένοι και ευφυείς άνθρωποι κάνουν διάλογο, όχι για να επιβάλουν την άποψή τους, αλλά για να ελέγξουν την ορθότητα της δικής τους άποψης. Άλλωστε τότε κερδίζουν οι ίδιοι από τον διάλογο.
Αν πείσω έναν άλλον για την ορθότητα μιας άποψής μου, δεν κερδίζω εγώ, αυτός κερδίζει.
Αν όμως με πείσει αυτός, κερδίζω εγώ. Με βοηθάει να δω και μια άλλη πλευρά της – δυστυχώς ή ευτυχώς - πολυεδρικής αλήθειας.
Ο διάλογος και η κριτική με επιχειρήματα είναι το πρώτο καμίνι στο οποίο δοκιμάζεται η αντοχή και η αξία των ιδεών και των απόψεων. (Το δεύτερο καμίνι είναι η εφαρμογή τους σε πρακτικό επίπεδο).
Για τούτο και πρέπει όχι απλά να ακούμε τους άλλους, αλλά και να τους ενθαρρύνουμε να εκφράσουν τη γνώμη τους, την απορία τους, την αντίθεσή τους.
Κανένας δεν μπορεί να είναι καλός συζητητής, αν δεν είναι και καλός ακροατής.
Το να προσπαθούμε να "αποστομώσουμε" τους άλλους και μάλιστα πολλές φορές με εμπάθεια ή χυδαιότητα, μόνον εγωισμό και ανοησία δείχνει.
Κανένας δεν μπορεί να είναι καλός συζητητής, αν δεν είναι και καλός ακροατής.
Το να προσπαθούμε να "αποστομώσουμε" τους άλλους και μάλιστα πολλές φορές με εμπάθεια ή χυδαιότητα, μόνον εγωισμό και ανοησία δείχνει.
Κι από τον πιο "αφελή" μπορεί κάτι να κερδίσουμε.
Ακόμη κι από μια αφελή απορία.
Και ας μην ξεχνάμε οτι και ο πλέον απλοϊκός, μπορεί να ρωτήσει κάτι στο οποίο να μη μπορεί να απαντήσει και ο μεγαλύτερος σοφός.
Σκεφθείτε πόσες φορές μας φέρνουν σε δύσκολη θέση οι απορίες των μικρών παιδιών!
Αν προσπαθήσουμε όλοι, ίσως τούτο το blog να κρατηθεί σε επίπεδο ανταλλαγής απόψεων και όχι ανταλλαγής ύβρεων. Όλοι θα κερδίσουμε!
Προφανώς πρέπει να υπάρχει ένταση και κυρίως χιούμορ στη συζήτηση – δεν ξεχνάμε οτι πρόκειται για καφενείο – αλλά είναι λυπηρό η έλλειψη επιχειρημάτων να οδηγεί σε λεκτικές ακρότητες και σε ύβρεις.
Σε τέτοιες περιπτώσεις – όταν η συζήτηση είναι αδιέξοδη, υβριστική και προφανώς ανώφελη – υποχωρεί ο πιο πολιτισμένος και ο ευφυέστερος.
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε οτι « η ηλιθιότητα είναι αήττητη ».
Δεν έχω γλωσσικές αναστολές, δεν διστάζω να χρησιμοποιήσω όλες τις λέξεις αλλά με το σωστό τρόπο και όταν χρειάζεται.
Αν π.χ. νικήσουμε τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο και πούμε « τους γ - - - - - - ε », αυτό δείχνει διαστροφή όσον αφορά την αντίληψη της σεξουαλικής πράξης. Σημαίνει ότι την βλέπουμε σαν πράξη επιβολής και όχι σαν πράξη αμοιβαιότητας.
Ένας τέτοιος οπαδός δεν είναι ούτε καλός φίλαθλος, ούτε καλός εραστής.
(Γι’ αυτό και οι γυναίκες πολλών ποδοσφαιρόφιλων είναι θλιμμένες, μέχρι να βρουν τη λύση).
Υ.Γ. Υπάρχει ένας πλατωνικός διάλογος – ο Πρωταγόρας – όπου συζητούν ο Σωκράτης και ο Πρωταγόρας .Αν προσπαθήσουμε όλοι, ίσως τούτο το blog να κρατηθεί σε επίπεδο ανταλλαγής απόψεων και όχι ανταλλαγής ύβρεων. Όλοι θα κερδίσουμε!
Προφανώς πρέπει να υπάρχει ένταση και κυρίως χιούμορ στη συζήτηση – δεν ξεχνάμε οτι πρόκειται για καφενείο – αλλά είναι λυπηρό η έλλειψη επιχειρημάτων να οδηγεί σε λεκτικές ακρότητες και σε ύβρεις.
Σε τέτοιες περιπτώσεις – όταν η συζήτηση είναι αδιέξοδη, υβριστική και προφανώς ανώφελη – υποχωρεί ο πιο πολιτισμένος και ο ευφυέστερος.
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε οτι « η ηλιθιότητα είναι αήττητη ».
Δεν έχω γλωσσικές αναστολές, δεν διστάζω να χρησιμοποιήσω όλες τις λέξεις αλλά με το σωστό τρόπο και όταν χρειάζεται.
Αν π.χ. νικήσουμε τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο και πούμε « τους γ - - - - - - ε », αυτό δείχνει διαστροφή όσον αφορά την αντίληψη της σεξουαλικής πράξης. Σημαίνει ότι την βλέπουμε σαν πράξη επιβολής και όχι σαν πράξη αμοιβαιότητας.
Ένας τέτοιος οπαδός δεν είναι ούτε καλός φίλαθλος, ούτε καλός εραστής.
(Γι’ αυτό και οι γυναίκες πολλών ποδοσφαιρόφιλων είναι θλιμμένες, μέχρι να βρουν τη λύση).
Η δύναμη και η πειθώ των επιχειρημάτων τους είναι τέτοια, που στο τέλος του διαλόγου, ο Σωκράτης υποστηρίζει την αρχική άποψη του Πρωταγόρα και ο Πρωταγόραςτην αρχική άποψη του Σωκράτη.
Αυτό είναι διάλογος!!!
Αν προσεγγίσουμε - κατά κάποιον τρόπο - σ’ αυτό το σημείο, τότε έχουμε δικαίωμα να περηφανευόμαστε για τους «αρχαίους ημών προγόνους».
Αλλιώς οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, μάλλον θα ντρέπονται για τους απογόνους τους.