.png)
Το πόρισμα της Ν.Δ., για την τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε ανάγλυφα τον πολιτικό κύκλο της διαλληλίας. Οχι μόνο γιατί το συγκεκριμένο πόρισμα ήταν απαλλακτικό όλων των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης της Ν.Δ., αλλά γιατί ο κ. Μητσοτάκης, προκειμένου να αποποιηθεί οποιεσδήποτε ευθύνες του αρμόδιου υπουργού του, κατά την περίοδο της τραγωδίας των Τεμπών, και να συμπαρασυρθούν και περαιτέρω κομματικές ευθύνες, προσέφυγε στα ζεύγη των αντιφατικών εννοιών...
Δηλαδή αντιπαρέθεσε ζεύγη αντιφατικής λογικής, κατά των οποίων το δεύτερο ζεύγος καταλαμβάνει θέση ισχύος και δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Σύμφωνα, λοιπόν, με το σκεπτικό και τα κριτήρια λογικής που έθεσε ο κ. Μητσοτάκης, αν ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, κατά την τραγωδία των Τεμπών, κατερχόταν στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές του 2023 και εκλεγόταν βουλευτής του Εθνικού Κοινοβουλίου, τότε θα είχε απαλλαγεί από όποιες παραλείψεις και ευθύνες κατά τη διάρκεια της θητείας του. Και αυτό γιατί οι ψηφοφόροι του (οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω αποτελούν το πολιτικό του λατιφούντιο) ενέκριναν την ικανότητά του, την ηθική του ακεραιότητα, την αξιοπιστία του.
Με άλλα λόγια, μέσα από τον πολιτικό κύκλο της διαλληλίας των εννοιών, ο κ. Μητσοτάκης φτιάχνει μια νέα λογική, η οποία θα απαλλάσσει όλες τις κακοδιαχειρίσεις, τις παραλείψεις, τις καταχρήσεις εξουσιών, τις ευθύνες κ.λπ. της πολιτικής του διαχείρισης. Ετσι, με μια αντιστροφή της πολιτικής λογικής, ο λαός, ως υπήκοος και αντικείμενο της εξουσίας (γιατί έτσι έχει δείξει ο κ. Μητσοτάκης να βλέπει τον λαό, το διαπιστώσαμε σ’ όλες τις πολιτικές, υγειονομικές, ενεργειακές κρίσεις), μπορεί στιγμιαία να γίνεται φορέας δικαιολόγησης και όχι εξουσίας.
Ολο αυτό θεσμοποιεί έναν κατάφωρο λαϊκισμό, ο οποίος καθίσταται πολιτευματική πραγμάτωση δικαιολόγησης έκπτωτων πολιτικών χειρισμών. Η νομιμοποίηση πολιτικών επιλογών και πολιτικών προσώπων δεν καθορίζεται, όμως, από ψηφοφόρους ενός κόμματος, αλλά από την εκλογική ολότητα. Αν πιστεύουν κάποιοι ότι ένα κόμμα, λαμβάνοντας το 41% των ψήφων στις εθνικές εκλογές, του παρέχεται και ασυλία σε κυβερνητικές επιλογές, τότε εξαπατώνται. Τα κόμματα ανεβοκατεβαίνουν στον καθημερινό υδράργυρο της πραγματικότητας και ποτέ ένα εκλογικό πλειοψηφικό ποσοστό δεν σταθεροποιείται. Ομως, οι «δημοκράτες των καλών ευκαιριών» χρησιμοποιούν τα εκλογικά αποτελέσματα ως φαντάσματα να τρέχουν σε τετραετή διαστήματα, τα οποία βέβαια τους αποδίδουν την έγκριση της κυβερνησιμότητας.
Η Δημοκρατία, όμως, εννοείται ως συμμετοχική αντίληψη στις αποφάσεις. Δεν είναι η έκκριση κομματικών ψηφοφόρων. Μην μπερδεύουμε το λυκαυγές με το λυκόφως.
Απόστολος Αποστόλου (Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας)
efsyn.gr