.png)
Η εντυπωσιακή αναδίπλωση της κυβέρνησης -μπροστά στον πανικό της ενεργειακής κρίσης και της κοινωνικής δυσφορίας- με την αύξηση της χρήσης λιγνίτη για την παραγωγή ρεύματος δεν είναι μοναδική στην Ευρώπη. Η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις της Ε.Ε., στο όνομα της... απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο, στρέφονται και στον «βρόμικο» άνθρακα.
Συνολικά άλλωστε, η ηγεσία της Ε.Ε. έχει ατύπως σχεδόν παγώσει τα σχέδια για την πράσινη μετάβαση και την εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων. Γι' αυτό, ακόμη και πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είχε φροντίσει να βαφτίσει σχεδόν πράσινο το φυσικό αέριο και να απενοχοποιήσει την πυρηνική ενέργεια, εντάσσοντας και τα δύο στις εναλλακτικές πηγές παραγωγής ρεύματος...
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η απογείωση του ενεργειακού κόστους ανάγκασαν την Ε.Ε. να χαλαρώσει τους κανόνες στη χρήση άνθρακα και σχεδόν δικαίωσε χώρες «ταραξίες», όπως η Πολωνία, που ακόμη και τώρα αντιμετωπίζουν πρόστιμα γιατί δεν είχαν κλείσει ρυπογόνες πυρηνικές μονάδες.
Αποδείχθηκε έτσι ότι ο ευρωπαϊκός σχεδιασμός, πέρα από την υποκρισία, έκρυβε και άγνοια κινδύνου. Τι πιο αποκαλυπτικό, άλλωστε, από το γεγονός ότι οι χώρες της Ε.Ε., που στην πλειονότητά τους αδυνατούν να απεξαρτηθούν εδώ και τώρα από το ρωσικό αέριο και το πετρέλαιο, δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν στο περιορισμένο εμπάργκο στους ρωσικούς λιγνίτες.
Ωστόσο, από όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με τις αντιφάσεις και τις ιδιοτέλειές τους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται στην κορυφή της ανακολουθίας και του καιροσκοπισμού. Επί δυόμισι χρόνια αγνοεί επιδεικτικά την κριτική που της ασκείται, όχι μόνο από την αντιπολίτευση αλλά και από τους ειδικούς της ενεργειακής τεχνολογίας, για τη βίαιη και χωρίς σχέδιο απολιγνιτοποίηση στη Δυτική Μακεδονία, που μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια της χώρας.
Ο κίνδυνος είναι εδώ. Η πανικόβλητη στροφή της κυβέρνησης και της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ στις εξορύξεις λιγνίτη και στην παράταση λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων είναι η ομολογία ενός τεράστιου φιάσκου.
Γιατί ήδη, στα σχεδόν εγκαταλειμμένα λιγνιτικά πεδία και στις ασυντήρητες μονάδες με ημερομηνία λήξης που τώρα τους δίνεται παράταση, έχει γίνει ζημιά που δεν διορθώνεται χωρίς πρόσθετο κόστος. Ποιος θα το πληρώσει; Οι καταναλωτές, τους οποίους υποτίθεται ότι θέλει να προστατέψει η κυβέρνηση επιστρέφοντας στους λιγνίτες; Ε, λοιπόν: «Οχι άλλο κάρβουνο!»...
efsyn.gr