Στόχος του Πούτιν είναι η «πλήρης κατοχή» της Ουκρανιας...

 
...εκτιμά ο Γάλλος ΥΠΕΞ...

Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν Ιβ Λεντριάν εκτιμά ότι στόχος του Ρώσου προέδρου Πούτιν είναι η «πλήρης κατοχή» της Ουκρανίας, επισημαίνοντας πως στις πρόσφατες διαβουλεύσεις στην Κωνσταντινούπολη δεν σημειώθηκε καμμία πρόοδος. «Η μόνη καινοτομία της Κωνσταντινούπολης είναι...

η προθυμία δημοσιοποίησης των διαπραγματεύσεων, ιδίως από τη ρωσική πλευρά» ανεφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Figaro o Λεντριάν, σημειωνοντας ότι αυτό επέτρεψε εκ παραλλήλου στις ρωσικές δυνάμεις να ανασυγκροτηθούν.

 «Η "ουδετερότητα" της Ουκρανίας, οι εγγυήσεις ασφαλείας που πρέπει να δοθούν στην Ουκρανία, οι μέθοδοι επικύρωσής τους, το καθεστώς των εδαφών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και αυτό της Κριμαίας αποτελούν αντικείμενο συζήτησης εδώ και εβδομάδες. Αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και ένα πρόγραμμα για την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων. Σε όλα αυτά τα ζητήματα, υποστηρίζουμε την Ουκρανία και την κυριαρχία της και καταδικάζουμε τη ρωσική επιθετικότητα», τονίζει ο Γάλλος υπουργός.

Στην ερώτηση εάν θα μπορούσε η Γαλλία να είναι ένας από τους εγγυητές της ασφάλειας της Ουκρανίας, εάν υιοθετηθεί καθεστώς ουδετερότητας, ο Λεντριάν , μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Ακούμε τις προτάσεις του προέδρου Ζελενσκι. Εάν μας υποβληθούν, θα τις αξιολογήσουμε με μεγάλη θετική προσοχή. Το βέβαιο είναι ότι η ουδετερότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας. Θα εναπόκειται στα δύο μέρη να καθορίσουν το περίγραμμα».

Στην ερώτηση για τα σενάρια που φαντάζεται για το τέλος της κρίσης, σχολίασε ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει διαπραγμάτευση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θέλει να διατηρήσει ένα κανάλι επίμονης και τακτικής συζήτησης με τον Πούτιν εξήγησε. Όμως, πρόσθεσε, «αυτός ο πόλεμος έχει ήδη τρεις επιπτώσεις που ο Ρώσος πρόεδρος δεν είχε προβλέψει. Προκάλεσε μια τριπλή αφύπνιση. Πρώτον, συνέβαλε στην συσπείρωση του ουκρανικού έθνους και της ενότητάς του. Δεύτερον, έκανε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ξυπνήσει. Ο Πούτιν πιθανόν ήλπιζε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα διχάζονταν. Αντίθετα, όμως, η Ευρώπη ισχυροποιήθηκε ως δύναμη, παρέμεινε ενωμένη και απέδειξε ότι είναι ικανή να λαμβάνει γρήγορα σημαντικές αποφάσεις. Η ΕΕ αποφάσισε να τερματίσει την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία και ενίσχυσε τη στάση της σε θέματα ασφάλειας υιοθετώντας τη στρατηγική πυξίδα και δεσμευόμενη να αυξήσει τις δυνατότητές της. Τέλος ο πόλεμος αφύπνισε το ΝΑΤΟ. Πριν από λίγους μήνες, η Συμμαχία αμφισβητούσε το μέλλον της. Σήμερα επιστρέφει στην κύρια δραστηριότητά της, τη συλλογική άμυνα του ευρωατλαντικού χώρου».