Μύρισε Χριστουγεννίλα απ’ άκρη σ’ άκρη. Το άτιμο το πνεύμα των Χριστουγέννων δε μας αφήνει σε ησυχία. Και κουβαλά μαζί του κι όλα αυτά τα θεσπέσια κλισέ που μας σπάνε τα νεύρα. Απορείς ποια είναι;
1.Δώρα, δώρα και πάλι δώρα!
Ήρθαν τα Χριστούγεννα, λοιπόν, και πρέπει να αγοράσουμε δώρα. Δώρα για τους γονείς, τα παιδιά, τους παππούδες, θείους, θείες, δασκάλους, δασκάλες, φίλους, σκύλους, γάτες και περαστικούς. Δώρα για όλους. Οι βιτρίνες κότσαραν λαμπιόνια και προσφορές για να σε δελεάσουν και ‘συ κουτορνίθι σκορπάς και το τελευταίο cent του μισθού σου ψωνίζοντας άχρηστα πράγματα. Ημέρες αγάπης και χαράς σου λέει, κι έτσι, χωρίς ο άλλος να ‘χει γενέθλια ή γιορτή, του σκας το δώρο. Η τόση αγάπη που πάει τον υπόλοιπο χρόνο, βρε παιδιά, και ξυπνά μόνο τα Χριστούγεννα αδειάζοντας πορτοφόλια;
2.«Μόνος στο σπίτι»
Ο Κέβιν είναι ένα χαριτωμένο ξανθούλικο αγοράκι, του οποίου η οικογένεια φεύγει για Χριστουγεννιάτικες διακοπές και τον ξεχνά μόνο στο σπίτι. Λάθος! Ο Κέβινήταν ένα χαριτωμένο ξανθούλικο αγοράκι. Τώρα είναι κοτζάμ γάιδαρος, όπως και ‘μεις, και βαρεθήκαμε να τον βλέπουμε κάθε χρόνο και να μας υπενθυμίζει πως μεγαλώνουμε. Ας παίξει και καμιά καινούρια Χριστουγεννιάτικη ταινία κι ας αφήσουμε τον Κέβιν στην ησυχία του.
3. Φωτάκια παντού
Τι όμορφα που είναι τα Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. Δημιουργούν μια γλυκιά ατμόσφαιρα, μια ζεστασιά, μια θαλπωρή. Όταν είναι παντού, όμως, δημιουργούν και ζαλάδα εκτός των άλλων. Και δε φτάνει αυτό. Αλλού κίτρινα, αλλού άσπρα, αλλού μπλε, αλλού χρωματιστά, αλλού αναβοσβήνουν, αλλού παίζουν και μουσική ταυτόχρονα. Τώρα το πήγαμε και σε άλλο λέβελ με τα φωτόσπαθα που έβαλαν στη Βασιλίσσης Σοφίας. Η κουλτούρα μας μάρανε.
4. Μελομακάρονα και κουραμπιέδες
Αυτό το κακό πρέπει να σταματήσει επειγόντως. Κάνουμε την προσπάθειά μας τόσο καιρό, μετά τη λήξη του καλοκαιριού, να το κλείσουμε το ρημάδι για να χωρέσουμε στο τζιν. Και με το που μπει Δεκέμβρης ξάφνου γεμίζει ο τόπος γλυκά. Και δεν τους έφταναν τα κλασικά, τα πατροπαράδωτα. Έβγαλαν και μελομακάρονα με σοκολάτα. Σε ποιον να κάνω τα παράπονά μου; Φέρτε μου έναν υπεύθυνο τέλος πάντων!
5. Φαΐ, τραπεζώματα κι επισκέψεις
Δεν είναι μόνο τα γλυκά το πρόβλημα. Το φαΐ πού το πας; Τρώμε ποσότητες φαγητού που ούτε φανταζόμασταν ότι χωράνε στο στομάχι μας. Κάθε μέρα κάποιον τραπεζώνεις ή σε τραπεζώνει. Βγαίνουν τα καλά τα σερβίτσια, τα μαχαιροπήρουνα, τα τραπεζομάντηλα. Μια φορά το χρόνο τα δείχνεις, γι’ αυτό του δίνεις να καταλάβει. Γαλοπούλες, γουρουνόπουλα, αρνιά, πίτες, σαλάτες. Λες κι έχουμε να φάμε κάνα τρίμηνο.
6. Κάλαντα
Τα κουδούνια χτυπούν δίχως έλεος. Παιδάκια κάθε μεγέθους εμφανίζονται με αυτό το τρισκατάρατο απαίσιο όργανο ονόματι τριγωνάκι -τι ευφάνταστη ονομασία. Ανοίγουν το στόμα τους και τρίζουν τα τζάμια απ’ τα φάλτσα. Και φυσικά, πρέπει να πληρώσεις για το θέαμα. Βγάζεις κάτι πενταροδεκάρες και τους δίνεις και σε κοιτούν από πάνω μέχρι κάτω. Η ματιά τους διαπερνά την ψυχή σου κι είναι λες και στέλνουν μαύρη μαγεία πάνω σου. Βγάζεις τότε γρήγορα-γρήγορα ένα δεκάευρω, τους το δίνεις κι έξω απ’ την πόρτα.
7. Άγιος Βασίλης
Στρουμπουλός και κόκκινος κάνει ξανά την εμφάνισή του. Είναι κυριολεκτικά παντού. Σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε σπίτι, σε κάθε διαφήμιση, σε κάθε γωνία. Κι η ερώτηση «Τι σου έφερε ο Άγιος Βασίλης;» δίνει και παίρνει. Ορίστε και η απάντηση για να ηρεμήσετε. «Μου έφερε έναν λογαριασμό της ΔΕΗ, παραπανίσια κιλά κι άδειες τσέπες.» Ευχαριστηθήκατε τώρα;
8. Χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις
Η γνωστή εταιρία παιχνιδιών ξαναχτυπά. Δεν ξέρω πια τι άλλο θα σκαρφιστεί για να μας σπάσει τα νεύρα. Αλλά και κάθε άλλη Χριστουγεννιάτικη διαφήμιση είναι πόλεμος νεύρων. Χαμόγελα, αγκαλιές, φαγιά, χρυσόσκονη κι αγάπη και πάθαμε ζάχαρο απ’ την τόση γλύκα. Τόσα χαρούμενα παιδάκια πού βρέθηκαν; Αυτά τα δαιμόνια όλο σκούζουν και γκρινιάζουν στην πραγματικότητα, έτσι δεν είναι;
9. Ρεβεγιόν
Της παγέτας θα γίνει πάλι. Στραφταλιζέ μπλούζες, παντελόνια, φορέματα. Κουστουμάτοι με παπιγιόν -προπέλες λαϊκιστί- και γραβάτες. Όλοι στην τρίχα. Μπουζούκια, πάρτι και τα σχετικά. Και συ υποχρεωμένος να ακολουθήσεις τη μάζα και να βγεις. Μα δε θέλω, βρε αδερφέ. Θέλω να αράξω σπίτι με τον σκύλο μου δίπλα στο τζάκι. Αλλά είναι Χριστούγεννα κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι, κεφάτοι, να βάλουμε τα καλά μας και να βγούμε έξω μέχρι το πρωί.
Και φυσικά, δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα ο τιτανομέγιστος ύμνος που έχει συνοδεύσει κάθε μας Χριστούγεννο:
10. «Last Christmas»
Δεν προλαβαίνει να μπει Δεκέμβρης και οι Wham ξεπηδούν από το χρονοντούλαπο της μουσικής ιστορίας κι αρχίζουν να γαργαλούν ενοχλητικά τα όμορφα ροζ αφτιά μας. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς ακούς αυτή την τόσο γνώριμη μελωδία και τους διόλου ευφάνταστους στίχους, που, όμως, ξέρεις απέξω κι ανακατωτά. Είτε είσαι στο σούπερ μάρκετ, είτε στο εμπορικό κέντρο, είτε ακούς ραδιόφωνο στο αμάξι σου, άπαξ και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, το Last Christmas δε θα σε αφήνει σε ησυχία πουθενά.
Τα Χριστούγεννα είναι ο ορισμός του κιτς, της υπερκατανάλωσης, της υπερβολής. Παρ’ όλα αυτά, είναι μια περίοδος που όλοι περιμένουμε και τελικά απολαμβάνουμε. Λίγο ο Κέβιν που μας γυρνά στα παιδικά μας χρόνια, λίγο που έχουμε κάθε δικαιολογία για να φάμε δίχως αύριο, λίγο τα χαμόγελα που σκορπίζουμε προσφέροντας δώρα, λίγο οι παιδικές φωνές που ξυπνούν αναμνήσεις, τελικά λίγο-λίγο τα Χριστούγεννα μάς προσφέρουν πολλά. Κι έτσι, καλά θα κάνουν να μην πάψουν ποτέ να υπάρχουν αυτά τα ενοχλητικά κλισέ που τόσο λατρεύουμε να μισούμε!
Υ.Γ.1 προς Άγιο Βασίλη: Θέλω 1.000.000.000 ευρώ, σώμα μοντέλου, γαϊδουρινή υπομονή και τον Μπραντ Πιτ. Α, και παγκόσμια ειρήνη!
Υ.Γ.2 προς άπαντες: Καλά Χριστούγεννα!
Συντάκτης: Ουρανία Κάππου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
pillowfights.gr