Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου
-Σχολιογράφου)
Ό,τι
και αν κάνουμε, ό,τι και αν πούμε, όπως και αν κρίνουμε - επικρίνουμε ή
επικροτήσουμε - πάλι γυρίζουμε στην αφετηρία, στη βάση /ρίζα: την Παιδεία/ Καλλιέργεια και τον κοινό νου!
Άραγε
ποιές είναι οι δυνατότητες, ο κώδικας αξιών και αξιολόγησης μας ώστε να
μπορούμε νηφάλιοι , απαλλαγμένοι από ιδεολογίες, ιδεοληψίες, κομματικές ή
προσωπικές προτιμήσεις, να τοποθετηθούμε αμερόληπτα και δίκαια απέναντι στα
γεγονότα και τα άτομα τα οποία συμβάλλουν στην διαμόρφωσή τους;
Η
έλλειψη - ολοσχερής ή εν μέρει - καλλιέργειας οδηγεί σε λαθεμένες εκτιμήσεις
και, φυσικά, ατυχείς εκλογικές επιλογές/ψήφο.
Επιπρόσθετα
όσο πιο ακαλλιέργητος και ιδιοτελής είναι κάποιος τόσο πιο εύκολα παρασύρεται
και μαντρώνεται σε ποικιλώνυμα ΚΟΜΜΑΤΟΜΑΝΤΡΙΑ
όπου τον απόλυτο έλεγχο /κουμάντο έχει ο (αλάθητος;) ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ - τσοπάνης.
Τα
παραπάνω δεν έχουν μόνον θεωρητική ή φιλολογική αξία, αλλά ιδιαίτερη βαρύτητα
/σημασία επειδή εξηγούν την συμπεριφορά
(ατομική ή ομαδική) τμημάτων ή και συνόλου του......
εκλογικού σώματος.
Επομένως ευθύνονται για τις όποιες επιλογές μας.
Εξειδικεύοντας
και επιλέγοντας πχ πρόσωπα /ηγέτες/ ταγούς θα σταθώ στο πόσο διαμετρικά
αντίθετα εκτιμάται και αποτιμάται η ίδια προσωπικότητα ιδωμένη από διαφορετικές
σκοπιές, πολιτικές επιλογές, ακόμη και αισθητικές προτιμήσεις.
Ο
καταλυτικός ρόλος της προπαγάνδας, ορισμένα ΜΜΕξαχρείωσης και εκμαυλισμού, η
συνεχής πλύση εγκεφάλου παράλληλα με την σπίλωση, κατασυκοφάντηση του ή των
αντιπάλων, συμβάλλουν στον αποπροσανατολισμό, την σύγχυση καθώς τις οξείες
αντιπαραθέσεις ή και εχθρότητες που
επικρατούν ανάμεσα στους ΔΙΑΦΟΡΟΓΝΩΜΟΥΝΤΕΣ
. Επιχειρούνται συγκρίσεις. Ατυχείς ή
αδιάφορες ανάμεσα σε ηγέτες με σκοπό είτε να τους αναδείξουν ή να τους
καταβυθίσουν.
Δύο
παραδείγματα του παρελθόντος και του παρόντος (Σ.Σ Επειδή θεωρούνται ως
συγκρίσιμα μεγέθη, με ομοιότητες).
-
Ο ιδρυτής του κινήματος- ΠΑΣΟΚ. Κατ' άλλους μεγάλη πολιτική και ηγετική
φυσιογνωμία που σφράγισε την Μεταπολίτευση, κατ' άλλους ικανότατος φύλαρχος και
ολετήρας από τον οποίο ξεκίνησε ο εκμαυλισμός και το σημερινό μας κατάντημα.
Ποιοί έχουν δίκιο; Οι μεν ή οι δε; Με ποιά κριτήρια - εξαιρουμένου του
κομματισμού και της ιδεοληψίας- αποφαίνονται αμφότεροι; Διαθέτουν τις προϋποθέσεις/βάσεις
αντικειμενικής κριτικής;
-
Ο σημερινός Πρωθυπουργός:
Για
κάποιους - κομματικούς συγκυβερνώντες είναι τόσο σημαντικός που (δυστυχώς;) εμφανίζεται
ανάλογος κάθε 100 χρόνια (!). Ή (απο ανιδιοτελή επιχειρηματία αυτό) θυμίζει τον
Ρώσο ηγέτη Πούτιν (!).
Για
άλλους - πρώην συντρόφους του - θεωρείται ως προδότης των ιδεωδών της Αριστεράς
και για Μαδουρισμό.
Ότι
ελίσσεται "πουλώντας" τους φίλους του και ξεπουλώντας την Ελλάδα.
ΥΓ Τι
να πιστέψει κανείς; τι ισχύει; Μήπως αυτό που ο καθένας μας θα ήθελε να ισχύει;
Και πως θα βρούμε άκρη; Πως θα μπορέσουμε να κρίνουμε αντικειμενικά, χωρίς
παρωπίδες ή επηρεασμούς;
Μόνον
με καλλιέργεια και αυτοκαλλιέργεια ! Αλλιώς έτσι, κατά κρημνόν θα
πορευόμαστε αγανακτώντας , βρίζοντας για ... εκτόνωση και μόνον!...
Ώρα για περίσκεψη και προβληματισμό!...