Προσφυγικό: Και εδώ χωρίς σχέδιο

Του Πέτρου Τρουπιώτη
 
 

Η έξαρση στην κρίση με τους πρόσφυγές και τους μετανάστες, έκανε εμφανέστατη σε όλους και ανάγλυφη την ανυπαρξία οποιουδήποτε σχεδιασμού της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Και παράλληλα, απέδειξε ότι το σύνολο σχεδόν της κυβέρνησης δεν έχει αίσθηση των πραγματικών δεδομένων, δεν θέλει να κινηθεί μέσα στα πλαίσια που ορίζει η πραγματικότητα και γενικώς «έχει πάρει διαζύγιο από την αποτελεσματικότητα».  Η ανυπαρξία οποιουδήποτε σχεδίου για το ζήτημα αλλά και η ανικανότητα ακόμα και του χειρισμού των προβλημάτων όταν εμφανίζονται , σε συνδυασμό με ιδεοληψίες αλλά και «ψευτομαγκιες» κυρίως για εσωτερικούς επικοινωνιακούς λογούς,, έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε πολύ επικίνδυνο δρόμο. Αν δεν είναι αδιέξοδο.
 Η χωρά, με σταθερό ρυθμό κατακλύζεται από πρόσφυγές που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, μακριά από την φατρία του πολέμου αλλά και χιλιάδες άλλους μετανάστες κάθε εθνικότητας, οι όποιοι θέλουν ένα...... καλύτερο οικονομικό αύριο.
  Μόνον που οι θαλάσσιοι οδοί για την χώρα μας είναι ανοιχτοί εδώ και ένα χρόνο , μετά την ιδεοληπτική αντίληψη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το θέμα . Μια αντίληψη που άναψε το πράσινο φως σε όλα τα κυκλώματα που θησαυρίζουν από τον πόνο των εκατομμυρίων αυτών κατατρεγμένων, να τους στείλουν στην Ελλάδα. Μια αντίληψη , που εκμεταλλεύτηκε η Άγκυρα οδηγώντας όλες αυτές τις χιλιάδες στα παράλια της Μ Ασίας και σπρώχνοντας τους προς τα νησιά μας …
  Η κυβέρνηση όχι μόνον δεν κατάλαβε το αρχικό της λάθος, αλλά επέμεινε και στην συνεχεία σε αυτό, πιστεύοντας μάλιστα ότι θα πιέσει , μέσω των προσφύγων. Την Ευρώπη να ενδώσει στα όσα πίστευε (και είχε υποσχεθεί) ότι μπορεί να τηρήσει.
Μόνον που όπως ήταν φυσικό –και εδώ_ λογάριαζε λάθος
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα και φοβάμαι πως δεν έχουμε δει ακόμα τα χειρότερα. Χιλιάδες πεινασμένοι και καταπονημένοι προσφυγές αλλά και οικονομικοί μετανάστες , είτε συνωστίζονται στα σύνορα με τα Σκόπιά , ελπίζοντας κάποια στιγμή να τα περάσουν, είτε κινούνται με κάθε μέσο από Αθήνα σε σύνορα και τανάπαλιν.
Και βέβαια δεν υπάρχει θέμα συζήτησης για τα νησιά , οπού τώρα πια αρχίζουν να δέχονται μεγαλύτερη πίεση από  αυτή του καλοκαιριού.
  Και δεν επισημαίνω μόνον το τεράστιο πρόβλημα για τον τουρισμό στα νησιά (και συνολικά στην χώρα) , στον τουρισμό που είναι το μονό από το οποίο η χωρά περιμένει κάποια είσοδο συναλλάγματος και κίνηση μεγάλου μέρους της αγοράς.
  Επισημαίνω τα προβλήματα σε δυο άλλους τομείς. Όπως ο τομέας της ασφάλειας αλλά και ο τομέας της υγείας.
 Γιατί όσο και αν προσπαθήσουν δήμοι, εκκλησία και άλλοι φορείς, δεν μπορούν πάρα να καλύψουν στοιχειωδώς τις επισιτιστικές ανάγκες όλων αυτών αλλά και τις ανάγκες ένδυσης. (Και αυτό άγνωστο για πόσο χρόνο). Όμως είναι σχεδόν αδύνατο να καλυφτούν οι ανάγκες στέγασης όλων αυτών , αλλά και οι ανάγκες ιατροφαρμακευτικής κάλυψης τους. Πολύ σύντομα δυστυχώς θα αρχίσουν να εμφανίζονται προβλήματα υγείας, που αναπόφευκτα θα πλήξουν και τον τυπικό πληθυσμό. Και οι ανοσία του πληθυσμού της χωράς, όπως λένε οι ειδικοί, δεν είναι βέβαιο ότι είναι η κατάλληλη για συγκεκριμένα μικρόβια των περιοχών που ζούσαν οι άνθρωποι αυτοί….
Αλλά και τα ζητήματα της εγκληματικότητας θα αυξηθούν δραματικά, αν συνεχιστεί η κατάσταση. Γιατί εκτός από το ότι «δεν είναι όλοι οι άνθρωποι Άγιοι», είναι βέβαιο πως η απόγνωση , η πείνα και άλλες αντίστοιχες καταστάσεις, οδηγούν τους ανθρώπους σε πράξεις που δεν θα έκαναν σε κανονικές συνθήκες. Αν προσθέσουμε και τις διαφορετικές κοινωνικές αντιλήψεις μις μερίδας εκ αυτών , τότε καταλαβαίνουμε το πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί στον συγκεκριμένο τομέα.
 Όμως και εδώ η κυβέρνηση αποδείχθηκε όχι απλώς λίγη αλλά ανύπαρκτη. Και τώρα βρίσκεται στα πρόθυρα του πανικού που είναι και ο χειρότερος σύμβουλος. Γιατί οι ενέργειες που γίνονται κάτω από τέτοια συνθήκη, είναι συνήθως τραγικές και λανθασμένες και μπορούν να οδηγήσουν σε μακροχρόνια προβλήματα για την χώρα.
  Ίσως λοιπόν το οικονομικό, οι συντάξεις, το ασφαλιστικό και η φορολογία να είναι πολύ μικρά προβλήματα για την κυβέρνηση μπροστά στο θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού. Στο οποίο και έχει κάνει τραγικά λάθη και δεν τα αναγνωρίζει ακόμα….