Η σχέση μου με τη WIND ξεκίνησε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, στο πλαίσιο ενός εταιρικού συμβολαίου που δέχτηκα να συνάψω, μην έχοντας κάποια προγενέστερη εμπειρία ως συνδρομητής της. Κάτι σαν το ρίσκο που παίρνεις όταν παραγγέλνεις σουβλάκι από ένα καινούργιο μαγαζί...
, αποδεχόμενος (ή, μερικές φορές, χωρίς καν να υποψιαστείς) το ενδεχόμενο να είναι σκατά. Μόνο που το σουβλάκι το χωνεύεις σε ένα δίωρο, δεν το φορτώνεσαι αναγκαστικά για έναν χρόνο. Τέλος πάντων.
Μάταια επέμενα πως δεν έχουμε να συζητήσουμε κάτι, έχω κάνει ήδη αίτηση φορητότητας σε άλλη εταιρεία, η σχέση μας τελείωσε, ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΗ. Όχι φυσικά. Η WIND είναι η σύζυγος που αρνείται να σου δώσει διαζύγιο, γιατί πιστεύει ακράδαντα ότι την αγαπάς ακόμα – απλώς δεν το παραδέχεσαι.
-Για ποιον λόγο;
, αποδεχόμενος (ή, μερικές φορές, χωρίς καν να υποψιαστείς) το ενδεχόμενο να είναι σκατά. Μόνο που το σουβλάκι το χωνεύεις σε ένα δίωρο, δεν το φορτώνεσαι αναγκαστικά για έναν χρόνο. Τέλος πάντων.