γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Ο
σ. Λαφαζάνης καταχώρησε προημερών στον
ιστότοπό του “Iscra”
ένα άρθρο του με τίτλο “Η
επανάσταση του Φλεβάρη1848 κατά της
Χρηματικής Αριστοκρατίας του Καρλ Μαρξ”
και υπότιτλο “Μια
νέα επίκαιρη ιστορική αναφορά από τους
Ταξικούς Αγώνες” του Καρλ Μαρξ.
Το
γιατί αυτή η “Αριστερά” αναφέρεται
μονίμως και σταθερά στον Μαρξ χωρίς
καμία μνεία των όρων “σοσιαλισμός”
και “κομμουνισμός”, που εκείνος
χρησιμοποιούσε για να προσδιορίσει την
θεωρία του, είναι ευκολονόητο. Επιχειρούν
να αναστήσουν μια ανεφάρμοστη, πεθαμένη
και ενταφιασμένη μαζί με τον Λένιν,
κοινωνικο-πολιτική θεωρία και να την
παρουσιάσουν ως κάτι καινούριο και
άφθαρτο, που μόλις ανακάλυψαν και
γοητεύτηκαν! Βλέπετε, οι όροι αυτοί,
μοιραία, ανακαλούν στην μνήμη θλιβερές
έως τραγικές καταστάσεις του παρελθόντος
και δεν θέλουν να φαίνονται ότι έχουν
σχέση. Αυτό δείχνει καθαρά και η.......
χρήση
του όρου “Ριζοσπαστική Αριστερά”, στην
επωνυμία του κόμματος, αλλά και οι
διευκρινιστικές δηλώσεις στελεχών του,
όπως του σ. Μηλιού π.χ. που είχε δηλώσει,
προ καιρού, στον στον Αγγλικό Guardian
ότι
είναι μεν Μαρξιστής αλλά “όχι Σοβιετικού
τύπου”, Ούτε σοσιαλιστής, ούτε
κομμουνιστής. Ποιανού τύπου, άραγε;
Σε
αυτό το άρθρο λοιπόν, ο σ. Λαφαζάνη,
παραθέτει ένα μέρος ενός κειμένου του
Μαρξ με αναφορά στην επανάσταση “του
Φλεβάρη 1848” στην Γαλλία, με σχετικό,
“καθοδηγητικό” πρόλογο του σ. Λαφαζάνη,
554 λέξεων (!), προκειμένου να “βοηθήσει”
τον αναγνώστη του να καταλάβει “τι
θέλει να πει ο Μαρξ”. Του δίνει ,δηλαδή,
“γραμμή”, μην τυχόν και καταλάβει κάτι
άλλο...
Από
αυτό το άρθρο θα παραθέσω την τελευταία
παράγραφο αυτού του προλόγου, που είναι
και το ρεζουμέ, που λέμε, (αυτό δηλαδή,
που θέλει ο αρθρογράφος να μείνει στο
μυαλό του αναγνώστη!), γιατί είναι
“απολαυστική” σκέτο “μαργαριτάρι”
νοημάτων (α-νόητων), αλλά και που δείχνει
την τρικυμία εν κρανίο, των σύγχρονων
Μαρξιστών. Η οποία τρικυμία είναι
δικαιολογημένη, εν μέρη, αν σκεφτεί
κανείς ότι χρειάζεται/πρέπει, να
ωραιοποιήσουν ακόμα και να “αγιοποιήσουν”,
μια μαύρη και αμαρτωλή αλήθεια.
Γράφει
λοιπόν ο σ. Λαφαζάνης: “Οι
σύγχρονες
επαναστάσεις του 21ου αιώνα θα
ρίχνουν στο παρελθόν μια απέραντη
«σαβούρα»
και
«σαπίλα»
χιλιετηρίδων”. (Προσέξτε
το “εύρος” και το χρονικό βάθος του
νοήματος; Μιλάει για “απέραντη” (πολλά
στρέμματα...) “...σαβούρα και σαπίλα
χιλιετηρίδων”. Μέσα και ο Νεάντερταλ,
δηλαδή! Εδώ το κύμα είναι τουλάχιστον
στα 5 μέτρα). Και παρακάτω:
“Θα
είναι επαναστάσεις που, ενώ θα έχουν ως
αιχμή το χρηματιστικό
κεφάλαιο (το
όπλο των επαναστάσεων, λέει, θα έχει ως
“ αιχμή το χρηματιστικό κεφάλαιο”,
δηλαδή με το “χρηματιστικό κεφάλαιο
ως όπλο..., καταλάβατε; Οξύμωρο, εντάξει,
αλλά... περνάει, σαν επαναστατική λογική!
) “θα
ανατρέπουν
μια
ολόκληρη κεφαλαιακή
τάξη πραγμάτων και
θα προωθούν μια νέα
δημοκρατία, που
στην εποχή μιας νέας
τεχνολογικής έκρηξης,
θα γράφει στις σημαίες της την άμεση
πρωτογενή συμμετοχή ώσπου η ίδια να
καταστεί περιττή!”(τι
λες βρε σύντροφε; Ποια θα “καταστεί
περιττή”; Η Δημοκρατία; Εδώ τα κύματα
είναι βουνά και αλλεπάλληλα (άκου, “...θα
γράφει στις σημαίες της την άμεση
πρωτογενή... “(!)... άβυσσος..., σας λέω.
Αποφάσισα
να σχολιάσω με κάποια “κακία” το άρθρο
αυτό, γιατί ο σ. Λαφαζάνης και το κόμμα
του, είναι, σήμερα, κυβέρνηση και από
αυτή την κρίσιμη θέση, επηρεάζουν το
παρόν και το μέλλων της ζωής του Λαού
μας, συνολικά, χάχα και μη.
Στα
πλαίσια αυτού του (νέου;) τύπου “μελέτης”
της Μαρξιστικής θεωρίας, θα πρέπει να
ερμηνευτή και ο καινοφανή (καλύτερα,
“κενοφανής”) όρος της “Δημιουργικής
ασάφειας”, του “αριστερού” κικιρίκου,
υπουργού μας.
Έτσι
όμως δεν πάμε πουθενά. Και αν κάποια
στιγμή καταλάβουμε ότι το τρένο με τις
Μαρξιστικές φαντασιώσεις, πέρασε και
χάθηκε στον ορίζοντα και δεν θα
ξαναπεράσει, τότε θα έχουμε κερδίσει
τον χρόνο, για να προλάβουμε το επόμενο
τρένο προς την ευημερία, όπως έκαναν οι
Κινέζοι “Μαρξιστές”.
Το
κακό με εμάς είναι, ότι το βιβλίο της
ιστορίας το κρατάμε ανάποδα, κι' έτσι
διαβάζουμε ότι “Οι
σύγχρονες
επαναστάσεις του 21ου αιώνα θα
ρίχνουν στο παρελθόν μια απέραντη
«σαβούρα»
και
«σαπίλα»
χιλιετηρίδων”. Αλήθεια,
πόσο ποιο “παρελθόν” από “χιλιετηρίδες”
θα πάμε, για να “ρίξουμε” αυτήν την
“σαβούρα” και την “σαπίλα”; Φοβούμαι,
ότι έτσι, ίσως, θα χρειαστεί, ξανά, να
κάνουμε στροφή 360ο, που λέει και ο
πρωθυπουργός μας και να τα ρίξουμε...
στα μούτρα μας.