Σκόρπιες αναμνήσεις, ξεπερασμένες εφευρέσεις, ξεχασμένοι σταρ, αλλοπρόσαλλα χτενίσματα...ΔΕΙΤΕ ΤΑ....
1. Τα πάκ-μαν και όλα τα ηλεκτρονικά στα οποία ξόδευα το ένα εικοσάρικο μετά το άλλο
2. Το τραγούδι της Πωλίνας (την οποία προτιμούσα χίλιες φορές απ” τη Βίσση, επειδή ήταν πιο χύμα) που με έκανε να έχω όνειρο ζωής -μέχρι σήμερα- να πάω στις Σεϋχέλλες.
3. Η μάχη ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τους πυραύλους ατομικής ενέργειας – πηγαίναμε οικογενειακώς στις Πορείες Ειρήνης, συχνά στην κεφαλή της πορείας ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος.
4. Οι ξένες σειρές που ήταν για κάπως μεγαλύτερους από μένα, αλλά τις έβλεπα κι ας μην καταλάβαινα πολλά υπονοούμενα…
5. Όταν μου πήραν τέτοιο ρολόι για την Πρωτοχρονιά (όλοι οι γύρω μου είχαν ήδη) ήμουν τόσο ευτυχισμένος που δεν ήθελα να κοιμηθώ, παρά μόνο να παίζω μαζί του, πατώντας τα κουμπάκια και ακούγοντας τις 8 διαφορετικές μελωδίες (When the saints go marching in, Old McDonald had a farm) οι οποίες υπήρχαν ενσωματωμένες στο ρολόι για κάποιον απροσδιόριστο λόγο.
6. Γιουρομπάσκετ 1987, τα ματς θρίλερ Πάοκ – Άρη (αγχωνόμουν τόσο πολύ που νόμιζα ότι θα πάθω καρδιακό επεισόδιο στα 10 μου).
7. Οι πρώτες παιχνιδομηχανές…
8. Η μανία με την Τόλμη και Γοητεία συγκρίνεται μόνο με τη μανία για τα λευκώματα αυτοκολλήτων Panini (είχα ένα από το Smash Hits με διάσημους τραγουδιστές, κι ένα Batman). Σε σχέση με τα αυτοκόλλητα της Τόλμης θυμάμαι έναν τεράστιο τσακωμό στο σχολείο όταν κάποιος βρήκε το ΣΠΑΝΙΟ αυτοκόλλητο της Καρολάιν και κάποιος άλλος προσπαθούσε να του το κλέψει.
9. Ο κύβος του Ρούμπικ και διάφορα άλλα παιχνίδια
10. Η Φρουτοπία και ο Θησαυρός της Βαγίας ήταν οι αγαπημένες μου ελληνικές παραγωγές.
11. Αυτοί
12. Ο Μάικ Νάιτ και ο Κιτ έχουν στοιχειώσει την παιδική μου ηλικία – κι εκείνη η μουσική των τίτλων…!
13. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύαμε κάποτε ότι συγκροτήματα όπως οι Bon Jovi ή οι Europe (με τις πιασάρικες ποπ επιτυχίες τους και τα τεράστια, φουντωτά μαλλιά τους) ήταν HEAVY METAL (ή έστω hair metal);!
14. Με πόση προσμονή έβλεπα νωρίς τα απογεύματα αυτό το ρολόι, μέχρι δηλαδή να ανοίξει το κανάλι για απόγευμα και να βάλει επιτέλους παιδικά.
15. O Νιλς Χόλγκερσον ήταν μόνο μία απ” τις παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων που, ίσως κι επειδή ήταν βασισμένη σε ένα εξαιρετικό βιβλίο αντί να αυτοσχεδιάζει με δήθεν πλακατζίδικο τρόπο, κάνει με τα κρεμμυδάκια τις περισσότερες animated σειρές του σήμερα. Επίσης με έκανε να θέλω να γίνω μικροσκοπικός και ιπτάμενος.
16. Η ποπ της δεκαετίας του ’80 σε κασέτες.
17. Ευτυχώς μέχρι να μεγαλώσω οι καδένες αυτές βγήκαν εκτός μόδας και δε χρειάστηκε να τις φορέσω.
18. Μια διαφήμιση του 1987, της νόστιμης αμαρτίας – αμαρτία γιατί δεν με πολυάφηναν να τρώω, αλλά όταν τελείωνα απ” το ωδείο πήγαινα στην Κούσκουρα και έτρωγα έχοντας την αγωνία μη με δει κάποιος γνωστός μου. Τα Goody’s όπως και οι πίτσες δεν ήταν απαγορευμένα στην οικογένειά μου: τα κρατούσαμε όμως συνήθως για ιδιαίτερες μέρες, εορταστικές, σα να ήταν χαβιάρι με σαμπάνιες.
19. Είχα τέτοιες κασέτες όπου τα σουξέ ήταν κολλημένα μεταξύ τους, σε γιγάντια μέντλεϊ. Τώρα έψαξα και βρήκα ότι έχω ακόμη μία κασέτα που λέγεται «38 ροκάκια για μπαμπάδες και ροκάδες» – και έχει διασκευές από Κατσιμίχες, Γιοκαρίνη κ.α.
20. Τα σνακ των παιδικών πάρτι.
21. Ναι. Οι δραχμές.
22. Παρασκευή χωρίς Μουσικόραμα ήταν σαν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Η μοναδική μουσική ενημέρωση από την τηλεόραση – μέχρι που ευτυχώς ήρθαν τα δορυφορικά κανάλια με τα βίντεοκλίπ τους, το Sky, το Super Channel, αργότερα και το MTV.
23. Η αγαπημένη μου ταινία όλης της δεκαετίας.
24. Δίσκοι βινυλίου. Ακούγαμε πολύ Σαββόπουλο στο σπίτι και μου άρεσε – ακόμα μου αρέσει. Τα Τραπεζάκια Έξω είναι απ” τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ’80, κατά τη γνώμη μου.
25. Η πρώτη παιδική (ίσως και μοναδική) σαπουνόπερα των ’80ς
26. Η Μανίνα, η Κατερίνα. Ο Μάικλ Τζάκσον και η Δυναστεία.
27. Η εφημερίδα του Κουρή που επιβιώνει στο μιντιακό χώρο και σήμερα, όπως περιέργως και ο ίδιος, έγραφε συνήθως ό,τι της κατέβαινε στο κεφάλι.
28. Το αντίπαλο δέος της Αυριανής ήταν ο Ελεύθερος Τύπος που κι αυτός έκανε χτυπήματα κάτω από τη μέση, και είχε καταχαρεί με το Σκάνδαλο Κοσκωτά…
29. Κύρκος, Φλωράκης, Μητσοτάκης, Στεφανόπουλος.
30. Από τα διάσημα περιοδικά της εποχής: Το ΕΝΑ
31. Και το ΚΑΙ
32. Η Δήμητρα Λιάνη ήταν η ανέλπιστη σταρ της Δεκαετίας.
33. Τα σήματα που έμπαιναν πριν από τις διαφημίσεις (σχεδόν όλα εδώ)
34. Δύο από τους μεγαλύτερους ξένους γόηδες της δεκαετίας, νεότατοι: Ο Ρομπ Λόου και ο Τομ Κρουζ. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
35. Τα πράγματα που γράφαμε στα βιβλία του σχολείου. Τώρα θυμήθηκα που στο Δημοτικό το σχολείο μας είχε δύο βάρδιες. Πότε ήμασταν πρωινοί, πότε απογευματινοί – κι οι άλλοι το αντίστροφο. Με αυτούς που κάθονταν στην ίδια θέση με μας στο θρανίο μας, την άλλη βάρδια, συχνά αλληλογραφούσαμε. Γράφαμε πχ. εμείς κάτι το πρωί με μολύβι στο θρανίο και το απόγευμα απαντούσε ο άλλος, κ.ο.κ. Σ” ένα ξεκίνημα μιας σχολικής χρονιάς, το απογευματινό μου alter ego, απρόκλητα τσαμπουκαλεμένο, έγραψε μια μέρα στο θρανίο: «Ποιος μαλάκας κάθεται εδώ;» Κι εγώ την άλλη μέρα του έγραψα ως απάντηση: «Εσύ.»
