Όπως είναι προφανές και από τις χθεσινές δηλώσεις του Προέδρου του
ΣΥΡΙΖΑ, έξω από το Προεδρικό μέγαρο , μετά την επίσκεψη του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,
ο κ Τσίπρας δεν έχει αντιληφτεί ούτε πως λειτουργεί η δυτική δημοκρατια , ούτε τελικά
ποια είναι η λογική της .
Έχει μια δική του αντίληψη
για το τι σημαίνει εκλογές, κυβερνηση,.αποφασεις και γενικότερα για το ........πώς λειτουργεί
η δημοκρατια στις δυτικές κοινωνι8ες.
Και λέω στις δυτικές κοινωνίες,
γιατί καλώς η κακώς , εκεί υπάρχει δημοκρατια. Αυτή είναι (με τα μεγάλα προβλήματα
της βέβαια) η μονή δημοκρατια που βρίσκεται εν ισχύ.
Ο κ Τσίπρας χθες, νικητής
των ευρωεκλογών, θεώρησε ότι αυτό του δίνει την δυνατότητα να πάει στον πρόεδρο
της Δημοκρατίας και εκτός από το να ζητήσει εκλογές (δικαίωμα του βέβαια..) να βάλει
και μια σειρά όρους στην κυβερνηση.
Ορούς-απαγορεύσεις.
Γιατί πως μπορεί
να ερμηνεύσει κανεις την δήλωση του σύμφωνά
με την οποία, ο κ Σαμαράς δεν πρέπει . να διανοηθεί, να προχωρήσει σε διορισμό
νέου διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ή του επόμενου κοινοτικού επιτρόπου,
αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα για χρόνια, χωρίς, όπως είπε , την συμφωνία του μεγαλύτερου κόμματος της χώρας.
Ο κ τσίπας λοιπόν , εκτιμά
ότι οποία εκλογική διαδικασία μας βολεύει, ανεξαρτήτως του λόγου που αυτή έχει γίνει
( όπως τώρα για ευρωβουλευτές) την αναγορεύομαι σε ένα είδος δημοψηφίσματος ,
σε ένα είδος εκλέγω που βγάζουν κυβέρνηση. Και με βάσει αυτή την λογική αρχίζουμε
και βάζουμε ορούς σε αυτούς που νόμιμος (μας αρέσει η δεν μας αρέσει) κυβερνούν
την χωρά.
Νόμιμος δηλαδή γιατί απλά
, κέρδισαν εθνικές εκλογές , εκλογές δηλαδή
που έγιναν για να εκλέξουμε κυβερνηση.
Τον αρχηγό της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, τον βολεύει προφανώς να ξεχνά
για ποιο λόγο έγιναν προχθές οι εκλογές
και έτσι θέτει «όρους» σαν να είναι αυτός ο "κυβερνήτης της χωρας».
Ξεχνά ο κ Τσίπρας επίσης
ότι οι κυβερνήσεις εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια, με ψηφοφορία που γίνεται ακριβώς
γι αυτό τον λόγο, την εκλογή κυβέρνησης δηλαδή, έτσι ώστε οι πολίτες-ψηφοφόροι
να ξέρουν τι θα κάνει αυτός που επιλέγουν.
Γιατί είναι σαφές πως
με άλλο κριτήριο ψηφίζει κάποιος όταν επιλεγεί
δήμαρχο, άλλο ευρωβουλευτή και άλλο κυβερνηση.
Όπως επίσης είναι σαφές
, αυτό προβλέπει και η δημοκρατια, ότι οι κυβερνήσεις που εκλέγονται , είναι υπεύθυνες
και έχουν την υποχρέωση να λαμβάνουν κατά την διάρκεια της θητείας τους, όσες αποφάσεις
είναι αναγκαίες για την λειτουργία του κράτους Και για τις αποφάσεις αυτές εξάλλου
κρίνεται στο τέλος της θητείας τους.
Έτσι δεν είναι μόνον εκτός
λογικής αλλά και θα έλεγα και μη δημοκρατικό, ένας πολιτικός αρχηγός επειδή θεώρει
ο ίδιος ότι «»η κυβερνηση δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση» να απαιτεί να μην υπάρξουν
συγκεκριμένες αποφάσεις για την λειτουργία του κράτους , οι κάθε είδους μέτρα ή
να απαιτεί να συμφωνήσει και αυτός σε αυτά.
Λες και υπάρχει συγκυβέρνηση…
Βέβαια, καλό θα ήταν
για τις επιλογές προσώπων σε κεντρικές θέσεις (όπως Επίτροπος στην ΕΕ ή Διοικητής
στην Τράπεζα της Ελλάδος) η θητεία των οποίων υπερβαίνει την θητεία της συγκεκριμένης
κυβέρνησης να υπάρχει συζήτηση και ευρύτερη συμφωνία κόμματων. Αυτό όμως μόνον δυνητικά
μπορεί να ισχύσει και εάν τα κόμματα βρίσκονται
σε λογική συνεργασίας.
Μόνον που εδώ έχουμε
το αντίθετο.
Και εν πάσει περιπτώσει,
οι νόμιμες κυβερνήσεις δεν είναι δυνατόν να απειλούνται , από κανέναν και στο όνομα
κανενός.
Γιατί το «να μην διανοηθεί»
είναι απειλή , αν δεν κάνω λάθος…