Η πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών λέγεται ότι θα επηρεάσει το
κλίμα της εβδομάδας πριν από την ευρωκάλπη, κάτι που όντως είναι πολύ
πιθανό, αν το αποτέλεσμα αυτό δίνει ξεκάθαρο «αέρα» σε κάποιο από τα
πολιτικά κόμματα.
Το πολιτικό κλίμα πάντως είναι περίπου σχηματισμένο: πόλωση, αλλά όχι ακραίας μορφής. Όμως αυτό που όλοι...... αδυνατούν να διαγνώσουν και να αποτυπώσουν, είναι οι διαθέσεις της κοινωνίας. Αυτές παραμένουν δυσανάγνωστες και αποτελούν πηγή ανησυχίας για όλα σχεδόν τα κομματικά επιτελεία, για διαφορετικούς λόγους ανά περίπτωση, καθώς ακόμη και στις δημοσκοπήσεις τα ανά εταιρεία αποτελέσματα ποικίλλουν.
Οι περισσότεροι πιστεύουν, ίσως όχι άδικα, ότι αυτές οι ευρωεκλογές μοιάζουν με τις βουλευτικές του Μαΐου του 2012, όταν η «βουβή» οργή έφερε μια από τις πιο απροσδόκητες ανατροπές της σύγχρονης εκλογικής Ιστορίας της χώρας, καθώς αποκαθήλωσε το ΠΑΣΟΚ και έφερε σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο φόβος του Μαΐου του 2012, καθόλου τυχαία, αποτυπώθηκε και στον κυριακάτικο Τύπο ως ο εφιάλτης του Μεγάρου Μαξίμου και αχνοφάνηκαν, ύστερα από πολλούς μήνες... διαφήμισης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ως του απολύτως κυρίαρχου του πολιτικού παιγνίου, τα πρώτα σενάρια για μια «επόμενη μέρα» ακόμη και χωρίς αυτόν - με στόχο, πρωτίστως, να μην προκληθούν εθνικές εκλογές εξ αιτίας του αποτελέσματος των ευρωεκλογών.
Δεδομένου ότι οι εντυπώσεις από τον πρώτο γύρο στην Αυτοδιοίκηση θα είναι μοιρασμένες, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ του «Ποντικιού» και τις εκτιμήσεις στα επιτελεία των κομμάτων, προφανώς η μεγάλη μάχη θα δοθεί στις ευρωεκλογές, στις οποίες ακόμη και ο πρωθυπουργός, παρά την προηγούμενη άρνησή του, δίνει χαρακτήρα «δημοψηφίσματος» για την πολιτική του.
Το πρόβλημα του Σαμαρά είναι ότι αυτή ακριβώς η πολιτική προδιαγράφει πως στα ασήκωτα βάρη για τη ζωή των Ελλήνων έρχεται να προστεθεί και η βεβαιότητα ότι κανενός είδους ανακούφιση δεν πρόκειται να υπάρξει για αρκετά χρόνια. Το «success strory» του είναι κλινικά νεκρό.
Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται μεν να εκτινάσσεται ακόμη μια φορά εισπράττοντας την οργή και το αδιέξοδο της κοινωνίας, αλλά την προοπτική εξουσίας θα τη χτίσει η θετική ψήφος. Αυτήν έχει ανάγκη να κερδίσει...
Το πολιτικό κλίμα πάντως είναι περίπου σχηματισμένο: πόλωση, αλλά όχι ακραίας μορφής. Όμως αυτό που όλοι...... αδυνατούν να διαγνώσουν και να αποτυπώσουν, είναι οι διαθέσεις της κοινωνίας. Αυτές παραμένουν δυσανάγνωστες και αποτελούν πηγή ανησυχίας για όλα σχεδόν τα κομματικά επιτελεία, για διαφορετικούς λόγους ανά περίπτωση, καθώς ακόμη και στις δημοσκοπήσεις τα ανά εταιρεία αποτελέσματα ποικίλλουν.
Οι περισσότεροι πιστεύουν, ίσως όχι άδικα, ότι αυτές οι ευρωεκλογές μοιάζουν με τις βουλευτικές του Μαΐου του 2012, όταν η «βουβή» οργή έφερε μια από τις πιο απροσδόκητες ανατροπές της σύγχρονης εκλογικής Ιστορίας της χώρας, καθώς αποκαθήλωσε το ΠΑΣΟΚ και έφερε σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο φόβος του Μαΐου του 2012, καθόλου τυχαία, αποτυπώθηκε και στον κυριακάτικο Τύπο ως ο εφιάλτης του Μεγάρου Μαξίμου και αχνοφάνηκαν, ύστερα από πολλούς μήνες... διαφήμισης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ως του απολύτως κυρίαρχου του πολιτικού παιγνίου, τα πρώτα σενάρια για μια «επόμενη μέρα» ακόμη και χωρίς αυτόν - με στόχο, πρωτίστως, να μην προκληθούν εθνικές εκλογές εξ αιτίας του αποτελέσματος των ευρωεκλογών.
Δεδομένου ότι οι εντυπώσεις από τον πρώτο γύρο στην Αυτοδιοίκηση θα είναι μοιρασμένες, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ του «Ποντικιού» και τις εκτιμήσεις στα επιτελεία των κομμάτων, προφανώς η μεγάλη μάχη θα δοθεί στις ευρωεκλογές, στις οποίες ακόμη και ο πρωθυπουργός, παρά την προηγούμενη άρνησή του, δίνει χαρακτήρα «δημοψηφίσματος» για την πολιτική του.
Το πρόβλημα του Σαμαρά είναι ότι αυτή ακριβώς η πολιτική προδιαγράφει πως στα ασήκωτα βάρη για τη ζωή των Ελλήνων έρχεται να προστεθεί και η βεβαιότητα ότι κανενός είδους ανακούφιση δεν πρόκειται να υπάρξει για αρκετά χρόνια. Το «success strory» του είναι κλινικά νεκρό.
Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται μεν να εκτινάσσεται ακόμη μια φορά εισπράττοντας την οργή και το αδιέξοδο της κοινωνίας, αλλά την προοπτική εξουσίας θα τη χτίσει η θετική ψήφος. Αυτήν έχει ανάγκη να κερδίσει...