Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ –ΣΧΟΛΙΟΓΡΑΦΟΥ)
Οι
παλαιότεροι άρχισαν να θυμούνται με
νοσταλγία τα (μετα)πολεμικά και
(μετ)εμφυλιοπολεμικά χρόνια (!).
Μπορεί
να ακούγεται περίεργο, οξύμωρο ή απίστευτο, αλλά (δυστυχώς) έτσι
είναι.
Τότε
υπήρχε φτώχεια, πείνα, δυστυχία, αλλά και ελπίδα, προοπτική για .......
ένα
καλύτερο
αύριο.
Έβλεπες
στα βαθουλωμένα μάτια των λιπόσαρκων ανθρώπων μια σπίθα,
μια
λάμψη ελπίδας, προσμονής / απαντοχής.
Πίστευαν
πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ήθελαν να δουλέψουν -και
όντως
δούλεψαν σκληρά –για το σκοπό αυτό.
Άλλοι
εδώ, άλλοι σε άλλες χώρες, μέχρι που σήκωσαν κεφάλι.
Σαν
άτομα, κοινωνία, κράτος, έθνος.
Κατάφεραν
να ανασυγκροτήσουν /επανιδρύσουν το ερειπωμένο από τους
πολέμους
κράτος !
Με
λαχτάρα περίμεναν τον φίλο ταχυδρόμο, στις πόλεις και τα χωριά, για να
φέρει
κάποιο καλό μαντάτο:
Χαιρετίσματα
από ξενιτεμένους συγγενείς. Κάποτε και κάποια λιγοστά
δολάρια,
δύο λόγια παρηγοριάς και συμπαράστασης.
Στα
μικρά, ιδίως, μέρη, ο ερχομός του
ταχυδρόμου ήταν το χαρμόσυνο
γεγονός.
Το γεγονός!
Τώρα
όλα είναι διαφορετικά. Προς το χειρότερο.
Ο
ταχυδρόμος έγινε πρόσωπο σχεδόν ….. μισητό. Ευχόμαστε να μην έρθει.
Να μη φέρει τίποτα. Γιατί δεν θέλουμε άλλα
χαρτιά με οφειλές προς το
Κράτος,
τις Τράπεζες, την Τρόικα, τους ξένους τοκογλύφους δανειστές.
Το
καλύτερο νέο που μπορεί να μάθουμε, είναι το να μην μας φέρουν, να
μην
ακούσουμε , να μην δούμε κανένα νέο (!).
Η
κάθε μέρα είναι χειρότερη από τη χθεσινή.
Χάνονται
αναίτια ανθρώπινες ζωές. Άλλοτε λόγω των πολέμων. Στις μέρες
μας
εξαιτίας αυτοκτονιών απελπισμένων.
Τα
μάτια των ανθρώπων, μισόκλειστα, ανέκφραστα /βοοειδή, προδίδουν την
απάθεια,
την αποχαύνωση, τον μιθριδατισμό τους.
Δεν προσδοκούν
τίποτα. Περιμένουν τα τρισχειρότερα. Οι
ΕΛΠΙΔΟΚΤΟΝΟΙ σκότωσαν την ελπίδα τους, αλλά και την δυνατότητα
εργασίας (!)
Αυτή
είναι η τεράστια (ειδοποιός) διαφορά του δυστυχισμένου ΄Ελληνα του
τότε
και του σήμερα.
Επιπρόσθετα
υπάρχει ασύγνωστο δημογραφικό πρόβλημα.
Αδικαιολόγητο
το ε θ ν
ο κ τ ό ν ο λαθρομεταναστευτικό τσουνάμι.
Σε
λίγο θα είμαστε μειονότητα στο τόπο μας.
Χριστιανοί επήλυδες μέσα σε
μια
αφιλόξενη Μουσουλμανική Χώρα (!).
Και
να μη παραθεωρούμε πως η σημερινή ζοφερή κατάσταση,
δημιουργήθηκε σε ειρηνική περίοδο
Ποιός
άραγε θα τιμωρήσει τους ενόχους; (Σ.Σ. Εκτός βέβαια από εκείνους
τους
«τιμωρούς» που θα τους ….. ξαναψηφίσουν).
Υ.Γ Πικρή διαπίστωση:
ανάμεσα στους πολιτικούς του παρελθόντος υπήρχαν αρκετοί αξιόλογοι, έντιμοι,
Πατριώτες.
Τώρα; Τώρα μερικοί ρομαντικοί πολίτες
τους αναζητούν μάταια σαν τον Διογένη.