Προσπαθώντας να ατυχούν το ακατόρθωτο, θα μπορουσε να είναι ο
τίτλος του συνέδριου της ΔΗΜΑΡ, που ολοκληρώνει τις εργασίες του αύριο. Και ο τίτλος αυτός θα απέδιδε την πραγματικότητα
του συνέδριου αφού το κόμμα που ίδρυσε ο Φ Κουβαλάς αλλά και αλλά στελέχη που αποχώρησαν
από τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο τελευταίος έστρεψε
προς τον νεοκομμουνισμο και τον αριστερίστικο λαϊκιστικό ακτιβισμό, βρίσκεται τους
τελευταίους μήνες σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι που ανάλογα
με τον δρόμο που θα επιλέξει να........
ακολουθητέε θα του δώσει την δυνατότητα να υπάρξει ή να βρεθεί στο περιθώριο ουσιαστικά του πολίτικου σκηνικού και προφανώς εκτός Βουλής.
ακολουθητέε θα του δώσει την δυνατότητα να υπάρξει ή να βρεθεί στο περιθώριο ουσιαστικά του πολίτικου σκηνικού και προφανώς εκτός Βουλής.
Βέβαια, δεν είναι λίγοι
αυτοί που λένε ότι ουσιαστικά η ΔΗΜΑΡ ( για την ακρίβεια η ηγετική της ομάδα
που στηρίζει και στηρίζεται από τον Φ Κουβέλη) έχει διαλέξει τον δρόμο και ο δρόμος
αυτός οδηγεί στο αδιέξοδο. Ας μην είμαστε όμως τόσο απαισιόδοξοι.
Η ΔΗΜΑΡ, προσπαθεί εδώ
και μήνες , να εξηγήσει σε μεγάλη μερίδα των στελεχών της αλλά κυρίως στους ψηφοφόρους της )και σε οσους δεν την ψηφίσαν
αλλά την έβλεπαν ως μια εναλλακτική λύση,) γιατί έφυγε από την κυβέρνηση.
Ποιο ήταν το τόσο σημαντικό
θέμα (γιατί η ΕΡΤ ήταν μόνον η αφορμή και μάλιστα μικρής σημασίας) που την ανάγκασε
να φύγει από την κυβέρνηση στην οποία , ας μην ξεχνάμε, είχε μπει όχι γιατί είχε
ιδεολογική συγγένεια με τον κ Σαμαρά ας πούμε , αλλά γιατί η χωρά χρειαζόταν κυβέρνηση
σταθερή.
Η κίνηση να βρεθεί εκτός
του κυβερνητικού σχήματος, για λόγους που όπως φαίνεται έχουν να κάνουν τόσο με
ιδεολογικές αγκυλώσεις όσο και με προσωπικές στρατηγικές του Φ Κουβέλι αλλά και
βρισμένων ακόμα στελεχών, απογοήτευσε πολύ μεγάλο μέρος πολιτών και κατέρρευσε
την εικόνα που είχε δημιουργηθεί ότι τελικά ένα κόμμα της αριστεράς, έχει την δυνατότητα
να κυβερνήσει , να ασκήσει εξουσία και δεν είναι μόνον καταγγελίες, γενικόλογες
θεωρίες και οράματα μη πραγματοποιήσιμα.
Από την ήμερα της εξόδου
από την κυβέρνηση ο κ Κυβέλης και οι συνεργάτες του , προσπαθούν να πείσουν τα μισά
στελέχη του κόμματος ότι είχαν δίκιο, ότι δεν σύρονται από ιδεοληψίες και ότι δεν
προετοιμάζουν το έδαφος για συνεργασία
με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως , όπως αποδεικνύει
η εσωκομματική διαμάχη αλλά και οι δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται να πείθουν και πολλούς
, ούτε μέσα στο κόμμα τους ούτε μέσα στην κοινωνία
Και εκεί που φάνηκε
ότι μια διέξοδο στο αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η ΔΗΜΑΡ θα μπορουσε να δώσει
η κίνηση των 58, και πάλι στο κόμμα του κ Κουβέλη , επικρατήσαν οι ιδεοληψίες.
Ναι στην συνεργασία αλλά
όχι με το ΠΑΣΟΚ ήταν η πρώτη αντίδραση. Τώρα πως θα μπορουσε να υπάρξει κεντροαριστερά
χωρίς το ένα από τα δυο υπάρχοντα κόμματα που κινούνται στον χώρο κανεις δεν μπορεί να τα
καταλάβει. Ιδιαίτερα όταν το ένα κυριαρχούσε δεκαετίες στον χώρο αυτό.
Και στην συνεχεία, παρά
το ότι όλοι φαίνεται να προσπαθούσαν να δώσουν
διέξοδο στον κ Κουβέλη, ο ίδιος στην ομιλία του στ συνέδριο τίχθηκε υπέρ των συνεργασιών
, όχι όμως με το ΠΑΣΟΚ και τους 58 από την μια και με την Σύριζα από την άλλη.
Αν λοιπόν αφαιρέσεις
και τα υπόλοιπα κόμματα που δεν τίθεται θέμα συνεργασίας μια και είναι δεξιά (
για το ΚΚΕ ούτε λόγος) , τότε φαίνεται ότι ο κ Κυβέλης οραματίζεται αυτοδυναμία…
Και για να σοβαρευτούμε.
Στην πολιτική δεν είναι απίθανο να κανεις λάθος επιλογές, λάθος κινησεις και λάθος
στρατηγικές. Το απαράδεκτο και καταστροφικό είναι να μην αναγνωρίζεις τα λάθη
σου ή έστω να μην προσπαθείς να τα διορθώσεις αλλά να κανεις συνεχώς νέα λάθη
για να καλύψεις τα προηγούμενα…