Μπαίνουν και επίσημα οι τίτλοι τέλους στην πολυετή δραστηριοποίηση στον κλάδο των τροφίμων της αρτοβιομηχανίας Nutriart (πρώην Κατσέλης).Σύμφωνα με πληροφορίες, χθες Πέμπτη, έγινε δεκτό από το Πρωτοδικείο το αίτημα πτώχευσης που είχε υποβάλλει η εταιρεία από το καλοκαίρι.
Μετά την απόφαση, αναμένεται ο πλειστηριασμός των εργοστασίων που διαθέτει ο όμιλος σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Όσον αφορά στους 480 εργαζόμενους που απασχολούσε ο όμιλος, έχουν ήδη απολυθεί και αποζημιωθεί από το βασικό μέτοχο της εταιρείας, την οικογένεια Δαυίδ.
Υπενθυμίζεται ότι η εταιρεία αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα ρευστότητας γεγονός που την οδήγησε στην κατάθεση αίτησης πτώχευσης τον περασμένο Ιούνιο. Σύμφωνα με τη διοίκηση της εταιρείας ο λόγος της υποβολής της αίτησης πτώχευσης ήταν η σημαντική καθυστέρηση στην υλοποίηση της χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης. Το γεγονός αυτό δεν έδωσε τη δυνατότητα στην εταιρεία για έγκαιρη εισροή και χρήση των αναγκαίων κεφαλαίων, γεγονός που προκάλεσε πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μέτρων και στον εφοδιασμό της εταιρείας με κεφάλαια ικανά για την λειτουργία της.
Έτσι, παρά τον όγκο των διατεθέντων κεφαλαίων, το γεγονός ότι τα κεφάλαια αυτά δόθηκαν σταδιακά και με καθυστερήσεις και σε συνδυασμό με την διεθνή κρίση (μεγάλη αύξηση τιμών σίτου/αλεύρων) και την παρατεταμένη ύφεση στην Ελληνική αγορά, είχαν ως αποτέλεσμα να μην αποφευχθεί η συρρίκνωση της παραγωγής, που με την σειρά της οδήγησε σε μη εφοδιασμό της αγοράς με προϊόντα της εταιρείας και απώλεια πωλήσεων. Αποτέλεσμα ήταν η εταιρεία να στερηθεί του απαραίτητου κεφαλαίου κίνησης.
Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας ήταν διαρκώς μειωμένος κατά τα τελευταία τρία έτη, ήτοι 79,25 εκατ. ευρώ το 2010, 38,32 εκατ. ευρώ το 2011, ενώ κατά το 2012 ανήλθε μόλις σε 20,23 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας πτώση κατά 47% σε σχέση με το 2011.
Κατά τους τελευταίους μήνες η εταιρεία αναζήτησε ενδιαφερόμενους επενδυτές αλλά υπήρξε απουσία ουσιαστικού αγοραστικού ενδιαφέροντος, ενώ η προσπάθεια διάθεσης μεμονωμένων περιουσιακών στοιχείων ώστε να εξασφαλιστεί περαιτέρω χρόνος δεν τελεσφόρησε. Η λειτουργία της εταιρείας συνέχιζε να είναι εξαιρετικά ζημιογόνος, εμφανίζοντας κατά μέσο όρο μηνιαίο λειτουργικό έλλειμμα της τάξης των 1,2 εκατ. ευρώ περίπου και, ως συνέπεια των παραπάνω η διοίκηση δεν είχε άλλη επιλογή από την προσφυγή στην διαδικασία κήρυξης πτώχευσης.