Τα μάθατε τα νέα; Το Εθνικό Μέτωπο της οικογένειας Λε Πεν... δεν είναι
«ακροδεξιό» κόμμα και από εδώ και στο εξής όποιος αναφέρεται σε αυτό ως
τέτοιο θα οδηγείται στα δικαστήρια.
Πρόκειται για τη νέα επικοινωνιακή στρατηγική της Μαρίν Λε Πεν, η οποία,
μετά τη δημοσιοποίηση του πολιτικού «μανιφέστου», που καλούσε στην
πραγματικότητα σε εκλογική συνεργασία την παραδοσιακή Δεξιά, τώρα έχει
βαλθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε το όνομά μας. Το περιοδικό «Νουβέλ
Ομπσερβατέρ» είναι το πρώτο που θα........
κληθεί να υπερασπιστεί τα... αυτονόητα στο εδώλιο, ενώ ακολουθούν κι άλλα συστημικά και μη έντυπα που «τόλμησαν» να χαρακτηρίσουν ακροδεξιό το Εθνικό Μέτωπο. Το μόνο που παραμένει ασαφές είναι εάν η Λε Πεν θα κάνει μηνύσεις στους ίδιους της τους ψηφοφόρους, εκ των οποίων το 32% αυτοπροσδιορίζεται ως «ακροδεξιό».
«Θεμιτή» εναλλακτική
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι όλοι βάζουν το χεράκι τους προκειμένου η θυγατέρα Λε Πεν να αλωνίζει ανενόχλητη στο γαλλικό πολιτικό προσκήνιο και να πουλάει μούρη ως «θεμιτή εναλλακτική» και «αντισυστημική» ταυτόχρονα.
Ξεκινώντας από τους ίδιους τους πολίτες, που σε πρόσφατη δημοσκόπηση ανέδειξαν τη Μαρίν ως «τρίτη δημοφιλέστερη πολιτικό» (πολύ πιο πάνω από τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ) και εξέφρασαν την ελπίδα (;) να παίξει «μεγαλύτερο ρόλο στα πολιτικά δρώμενα».
Το μήνυμα ελήφθη… Γι’ αυτό και τη μεγαλύτερη «βοήθεια» το Εθνικό Μέτωπο τη λαμβάνει από το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο: Οι μεν Δεξιοί έχουν αρχίσει να αποδέχονται την ίδια την ακροδεξιά παράταξη ως εν δυνάμει «εταίρο» – εν όψει ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών το 2014 – και οι μεν «σοσιαλιστές» συνεχίζουν ακάθεκτοι να εμπλουτίζουν την ημερήσια πολιτική ατζέντα τους με τα αγαπημένα θέματα του FN.
Το ζητούμενο δηλαδή στη Γαλλία έχει πάψει προ πολλού να είναι η απομόνωση και η περιθωριοποίηση του κόμματος που κάποτε έβγαζε εμετικές ανακοινώσεις για τους Εβραίους και την ανωτερότητα της λευκής φυλής. Πλέον, όλοι παλεύουν να αποδείξουν πόσο «ικανοί» είναι να εφαρμόσουν οι ίδιοι την ακροδεξιά ατζέντα του.
Πλέον, η απειλή «αναστολής» της ζώνης Σένγκεν (την οποία εφάρμοσε πρώτος ο Σαρκοζί στα τέλη το 2011 για να κόψει τη φόρα στην Ιταλία, η οποία παραχώρησε μαζικά άσυλο σε εκατοντάδες μετανάστες που ξεβράστηκαν στη Λαμπεντούζα) αποτελεί «θεμιτή πολιτική» όποτε γίνεται λόγος για αλλαγή των δεδομένων στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική. Όσο για τους Ρομά, εκεί πλέον οι Γάλλοι πολιτικοί διαγωνίζονται για το ποιος θα τους απελάσει με μεγαλύτερο τσαμπουκά. Κοινοί υποψήφιοι
Και τα χειρότερα, φυσικά, έπονται: Σε λίγους μήνες θα στηθούν κάλπες για τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές. Εκεί δεν αποκλείεται πλέον η δεξιά αντιπολίτευση, το UMP, να κατεβάσει κοινούς υποψήφιους με το FN (το έδαφος καλλιεργείται από τον πρώην «μετριοπαθή» – όπως τον χαρακτήριζαν τα ΜΜΕ – πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν), ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι «σοσιαλιστές» θα δώσουν τη μάχη τους για να αποδείξουν ότι είναι κι αυτοί «βασιλικότεροι του βασιλέως». Καλά ξεμπερδέματα…
κληθεί να υπερασπιστεί τα... αυτονόητα στο εδώλιο, ενώ ακολουθούν κι άλλα συστημικά και μη έντυπα που «τόλμησαν» να χαρακτηρίσουν ακροδεξιό το Εθνικό Μέτωπο. Το μόνο που παραμένει ασαφές είναι εάν η Λε Πεν θα κάνει μηνύσεις στους ίδιους της τους ψηφοφόρους, εκ των οποίων το 32% αυτοπροσδιορίζεται ως «ακροδεξιό».
«Θεμιτή» εναλλακτική
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι όλοι βάζουν το χεράκι τους προκειμένου η θυγατέρα Λε Πεν να αλωνίζει ανενόχλητη στο γαλλικό πολιτικό προσκήνιο και να πουλάει μούρη ως «θεμιτή εναλλακτική» και «αντισυστημική» ταυτόχρονα.
Ξεκινώντας από τους ίδιους τους πολίτες, που σε πρόσφατη δημοσκόπηση ανέδειξαν τη Μαρίν ως «τρίτη δημοφιλέστερη πολιτικό» (πολύ πιο πάνω από τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ) και εξέφρασαν την ελπίδα (;) να παίξει «μεγαλύτερο ρόλο στα πολιτικά δρώμενα».
Το μήνυμα ελήφθη… Γι’ αυτό και τη μεγαλύτερη «βοήθεια» το Εθνικό Μέτωπο τη λαμβάνει από το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο: Οι μεν Δεξιοί έχουν αρχίσει να αποδέχονται την ίδια την ακροδεξιά παράταξη ως εν δυνάμει «εταίρο» – εν όψει ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών το 2014 – και οι μεν «σοσιαλιστές» συνεχίζουν ακάθεκτοι να εμπλουτίζουν την ημερήσια πολιτική ατζέντα τους με τα αγαπημένα θέματα του FN.
Το ζητούμενο δηλαδή στη Γαλλία έχει πάψει προ πολλού να είναι η απομόνωση και η περιθωριοποίηση του κόμματος που κάποτε έβγαζε εμετικές ανακοινώσεις για τους Εβραίους και την ανωτερότητα της λευκής φυλής. Πλέον, όλοι παλεύουν να αποδείξουν πόσο «ικανοί» είναι να εφαρμόσουν οι ίδιοι την ακροδεξιά ατζέντα του.
Πλέον, η απειλή «αναστολής» της ζώνης Σένγκεν (την οποία εφάρμοσε πρώτος ο Σαρκοζί στα τέλη το 2011 για να κόψει τη φόρα στην Ιταλία, η οποία παραχώρησε μαζικά άσυλο σε εκατοντάδες μετανάστες που ξεβράστηκαν στη Λαμπεντούζα) αποτελεί «θεμιτή πολιτική» όποτε γίνεται λόγος για αλλαγή των δεδομένων στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική. Όσο για τους Ρομά, εκεί πλέον οι Γάλλοι πολιτικοί διαγωνίζονται για το ποιος θα τους απελάσει με μεγαλύτερο τσαμπουκά. Κοινοί υποψήφιοι
Και τα χειρότερα, φυσικά, έπονται: Σε λίγους μήνες θα στηθούν κάλπες για τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές. Εκεί δεν αποκλείεται πλέον η δεξιά αντιπολίτευση, το UMP, να κατεβάσει κοινούς υποψήφιους με το FN (το έδαφος καλλιεργείται από τον πρώην «μετριοπαθή» – όπως τον χαρακτήριζαν τα ΜΜΕ – πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν), ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι «σοσιαλιστές» θα δώσουν τη μάχη τους για να αποδείξουν ότι είναι κι αυτοί «βασιλικότεροι του βασιλέως». Καλά ξεμπερδέματα…