Η δημοκρατία είναι πολύ ανεκτική. Δίνει βήμα ακόμη και σε όσους επιδιώκουν να την καταλύσουν. Εντάξει, αλλά δεν υπάρχουν όρια; Δεν μπορούμε -λέει- να απαγορεύσουμε τη λειτουργία κανενός κόμματος. Εντάξει, αν είναι κόμμα. Αν έχει εξελιχθεί σε εγκληματική συμμορία, τι κάνουμε; Περιμένουμε μέχρι να .........
αλλάξει το Σύνταγμα; Ή μήπως περιμένουμε μέχρι να εξαλειφθούν «οι αιτίες που τροφοδοτούν τέτοιες οργανώσεις», όπως έλεγε ένας περισπούδαστος καθηγητής; Δηλαδή, μέχρι να φύγει η τρόικα και να πέσει η ανεργία, θα αφήνουμε τις συμμορίες να δρουν ανεξέλεγκτες;
Αυτή είναι η μια πλευρά του προβληματισμού. Η άλλη έχει να κάνει με τη λογοδιάρροια ορισμένων από εκείνους που έχουν ευθύνες για τη σημερινή εξέλιξη. Πόσες φορές ο υπουργός της Δημόσιας Τάξης έχει δηλώσει ότι δεν θα γίνουν ανεκτές οι συμπεριφορές της Χρυσής Αυγής; Τι νόημα είχε να το ξαναπεί χτες, «συγκλονισμένος», από τη δολοφονία; Δράση θέλουμε από αυτόν. Όχι λόγια.
Πού βρίσκεται, άραγε, ο πρόεδρος της Βουλής; Οι Χρυσαυγίτες βουλευτές αλωνίζουν στην αίθουσα κάθε τρεις και λίγο κι εκείνος τους παρακολουθεί από το γραφείο του. Πότε ανέβηκε στην έδρα να συγκρουστεί μαζί τους;
Αλήθεια, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, που είχε τη φαεινή ιδέα να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και δεν είναι εντός του συνταγματικού τόξου, κάθεται καλά στην καρέκλα του; Τι ανοησίες είναι αυτές; Δεν σκέφτονται πριν μιλήσουν; Πώς του πέρασε από το κεφάλι να κατατάξει την αξιωματική αντιπολίτευση στον ίδιο χώρο με την χρυσαυγίτικη συμμορία; Έτσι νομίζει ότι προφέρει υπηρεσία στον πρωθυπουργό, που τον έχει δίπλα του; Έχουν και οι σκοπιμότητες όρια. Η σύγκρουση της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση πρέπει να γίνεται στο πεδίο της πολιτικής. Να είναι σκληρή, αλλά να έχει κανόνες. Αλλιώς δίνει γήπεδο στους άλλους, που θέλουν να παίξουν αλλιώς.
Αλλά και ορισμένοι από την Αριστερά πρέπει τώρα να αναλογιστούν τι σήμα δίνουν όταν μιλάνε για «προδότες», «χούντες» και «κρεμάλες». Να βουτάνε περισσότερο τη γλώσσα τους στο μυαλό τους πριν μιλήσουν. Αλλιώς κινδυνεύουν να εξισωθούν με τις Καμένες ανοησίες. Αλλά κι αυτός θα κατάλαβε χτες τι μπορεί να σημαίνει το λιντσάρισμα. Πήρε μια γεύση.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι σαν τους άλλους. Δεν είναι το ένα άκρο. Είναι κάτι διαφορετικό. Το ότι την ψήφισαν πολλές χιλιάδες -ντροπή τους και αίσχος τους, αλλά δικαίωμά τους- δεν σημαίνει ότι μπορεί να δρα ανεξέλεγκτα. Οι άλλοι πρέπει να συνεννοηθούν τι θα κάνουν μαζί της.
Το γήπεδο αυτό δεν προσφέρεται για αποκόμιση κερδών. Μόνο οι Χρυσαυγίτες κερδίζουν όσο οι άλλοι τσακώνονται για χάρη της.