Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Όταν θέλουμε
να αποτρέψουμε το «κακό» από το να (ξανα)συμβεί και να μας επηρεάσει, τι
κάνουμε; Φτύνουμε (σ)τον κόρφο μας! Ε, σήμερα, όπως τα έφερε ο χρόνος και οι
καιροί, που η ημερομηνία συμπίπτει με την 39η επέτειο της διακήρυξης της 3ης
Σεπτεμβρίου, η οποία αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού
Κινήματος, τι κάνουμε; Φτύνουμε στον κόρφο μας, για καλό και για κακό, καθώς..........
«ουδέν
κακόν ραδίως απόλλυται» ( κανένα κακό δεν φεύγει εύκολα)!
Κοιτάξτε, μην
βλέπετε πως εμφανίζομαι να έχω ξεπεράσει εντελώς τα «μεταφυσικά» και να διασκεδάζω
μαζί τους, όπως και με εκείνους που αναπτύσσουν πολιτικές αφηγήσεις επ’ αυτών. Αυτό
και μόνον δείχνει πως πιστεύω ενδομύχως στην βασκανία και στην πολιτική της δυναμική
διαχρονικά! Αστειεύομαι σημειολογικώς, έτσι!
«3 του
Σεπτέμβρη», λοιπόν σήμερα, ως μακρινή και απόλυτη φάρσα της επαναστάσεως της
3ης Σεπτεμβρίου 1843, και για να είμαστε σίγουροι πως τέτοιες φάρσες δεν πρόκειται
να επαναληφτούν στις μέρες μας ας ακολουθήσουμε την περιγραφή του επιφανειακού
και υπερτιμημένου Αριστοτέλη… « έπτυον τρεις εις κόρφον ίνα μην βασκανθώσιν»!
Δηλαδή,
άσκημα κάνανε παλαιότερα, περίοδο κατά την οποία δεν είχαν διαδοθεί ευρέως τα
απολυμαντικά και αντισηπτικά, τα γενόσημα φάρμακα κλπ., που «συμπατριώτες» μας έφτυναν
στον κόρφο τους, όταν ήθελαν να προφυλαχτούν από τον κίνδυνο μολυσματικής
ασθένειας, ύστερα από συνάντησή τους με ασθενή; Οι επιστήμονες της ιατρικής δεν
ισχυρίζονται, με ακλόνητες μάλιστα αποδείξεις, πως το σάλιο έχει αντισηπτικές
ιδιότητες;
Ωραία, στο κάτω-κάτω
εγώ δεν λέω να φτύνουμε τους Πασόκους, αν και εδώ που κατάντησαν μάλλον καλό θα
τους έκανε ιατρικώς και ψυχικώς, αλλά αποκλειστικά στον κόρφο μας, για να μην
πάθουμε παρόμοια πράγματα με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ!
Πριν,
λοιπόν, (ξανα)προβούμε σε κριτική αποτίμηση της μεταπολίτευσης και της πορείας
του ΠαΣοΚ κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, υπό τον «αναγεννητικό» και «αναγεννησιακό»
τίτλο: «Από τη Μεταπολίτευση στην κρίση.
Από την κρίση στην ανασυγκρότηση. Το ΠΑΣΟΚ και η ελληνική πραγματικότητα
1974-2014», ας αναλογιστούμε στο πνεύμα των Κυνικών πως: Αισχρόν το γ’
αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή [400 περίπου Π.Χ.] το κακό (ΠΑΣΟΚ) είναι κακό, κι
αν φαίνεται κι αν δεν φαίνεται!
Γίνεται από
το ΠΑΣΟΚ να βγει καλό; Από το ίδιο αυτό καθ’ εαυτό, όχι, αλλά από την εμπειρία μας
από αυτό, ναι ασφαλώς. Πάντα θα ισχύει το De malo, bonum (από το κακό, καλό) αν
είμαστε έτοιμοι και ώριμοι για εποικοδομητική, απροκατάληπτη κριτική. Το ΠΑΣΟΚ
πίστεψε πως ψαρεύοντας στα ρηχά έρχεται η θάλασσα με τα θαλασσινά στο πιάτο. Ο λαϊκισμός,
η πατρωνία, ο αρχηγισμός, η παραεξουσία θρασέων παρεών, η διαστροφική υποκρισία
και αναξιοκρατία, ο τυχοδιωκτισμός σε συνδυασμό με την αμετροέπεια, η συγκαλυμμένη
ανομία και η δημοκρατικοφανής αποσπασματικότητα δηλητηρίασαν ένα κίνημα εκδημοκρατισμού,
που τόσο είχε ανάγκη η χώρα μετά την χούντα.
Το ΠΑΣΟΚ
ήταν το βασικό πολιτισμικό μας δηλητήριο την περίοδο της μεταπολίτευσης, η
οποία κατέληξε στην σημερινή πολύπλευρη Ελληνική Κρίση. Κι αν πράγματι έχω
δίκιο τότε …φτύσε στον κόρφο σου και προχώρα, φροντίζοντας να αποφύγεις,
αγαπητέ Αλέξη, μια ακόμη ιστορική φάρσα! Η πολιτική, κοινωνική και παραγωγική αναδιοργάνωση,
στο πλαίσιο της αριστερής μεταρρύθμισης, παραπέμπει πρώτα από όλα σε έναν
διαφορετικό πολιτισμό, ξένο προς τον μικρόκοσμο και την κομματική κουλτούρα της
ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως
πολιτισμική ασθένεια, που ως «ασθένεια» δεν σηκώνει θεραπεία. Θα μπορούσαν ίσως
να «θεραπευτούν» με τα χρόνια οι «ασθενείς» εξαιτίας της, αλλά ποτέ η ίδια…