Ο Α. Τσίπρας είπε την Πέμπτη στην Κέρκυρα πως όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας δεν θα γίνει! Ωραίο ακούγεται. Αν μπορεί να το εφαρμόσει, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να το κάνει και σε άλλα ζητήματα, δεν είναι μόνο οι πλειστηριασμοί το πρόβλημα. «Όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, μνημόνιο δεν θα υπάρξει» ή «Όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πουληθεί κανένα δημόσιο περιουσιακό στοιχείο». Και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Αν δεν βρίσκουν σχετικά συνθήματα οι ......
επικοινωνιολόγοι της Κουμουνδούρου, να με φωνάξουν. Έχω ένα σωρό σχετικές ιδέες.
Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη ατάκα Τσίπρα, έχει δυο-τρεις αδυναμίες. Η πρώτη είναι πως δεν έχει πραγματική βάση, δεν σημαίνει τίποτα δηλαδή. ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει εδώ και καιρό και, παρ' όλα αυτά, έχουν έρθει τα πάνω-κάτω. Και σπίτια χάθηκαν και εισοδήματα και εργασίες και ζωές ακόμα. Η δεύτερη αδυναμία, πως όταν κορύφωνε την αντιπολιτευτική του τακτική με αφορμή ένα τέτοιο θέμα, το θέμα αυτό είχε τουλάχιστον παγώσει σε ό,τι αφορά τις κυβερνητικές προθέσεις. Ακόμα και αν δεν πιστέψουμε πως θα χάσουν το σπίτι τους μόνο οι μπαταχτσήδες, όπως μας είπαν Σαμαράς-Βενιζέλος, το θέμα, έκλεισε προσωρινά. Η τρίτη αδυναμία είναι αισθητικού περιεχομένου, μοιάζει με «πολιτικό τσαμπουκά» (κάτι σαν το «θα περάσεις πάνω από το πτώμα μου»), αλλά αυτό μάλλον είναι δική μου... παραξενιά, άρα τριτεύουσας σημασίας.
Το πρόβλημα είναι πως οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να μιλάνε με όρους παρελθόντος. Και αν ήταν και επιτυχημένο αυτό το παρελθόν ας το έκαναν. Αλλά ποιος θα ισχυριζόταν κάτι τέτοιο;
Τον Α. Τσίπρα μιμήθηκαν, σε ό,τι αφορά τον παλαιοκομματισμό και μάλιστα με πολύ χειρότερο τρόπο, οι δυο συγκυβερνώντες αρχηγοί. Στο όνομα εντυπώσεων και ψήφων που προσπαθούν να κερδίσουν, εμφανίσθηκαν όχι απλά ευαίσθητοι, αλλά και περίπου σαν μη γνωρίζουν ότι σχεδιάζονται πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Υπάρχει μάλιστα και η σχετική θεατρική σκηνή από το υπουργικό συμβούλιο. Εκεί που τα λένε στο οβάλ γραφείο, πετάγεται ο Κωστής Χατζηδάκης και αναρωτιέται «τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς;». Αμέσως, επεμβαίνει ο Σαμαράς. «Το θέμα είναι μεγάλο και σοβαρό, θα το χειριστώ εγώ». Και το χειρίστηκε παγώνοντάς το. Όχι επειδή συγκινήθηκε στην ιδέα ότι μπορεί κάποιος να χάσει την πρώτη του κατοικία. Αλλά επειδή ήδη ο Δ. Σταμάτης είχε μετρήσει αρκετούς βουλευτές της Ν.Δ. (αλλά και του ΠΑΣΟΚ) που δεν θα ψήφιζαν μια τέτοια ρύθμιση. Και αυτή τη φορά μάλλον το εννοούσαν. Γνωρίζουν πως η έννοια «ιδιόκτητη κατοικία», για τον νεοέλληνα είναι κάτι παραπάνω από σημαντική.
Η αλήθεια είναι πως ο πρωθυπουργός το έχει ξανακάνει αυτό το κόλπο. Αφήνει να μεγεθύνεται (αν δεν το τροφοδοτεί κιόλας) ένα θέμα, μετράει αντιδράσεις και όταν δει πως αυτές είναι πολλές, εμφανίζεται σαν ο σωτήρας. Αυτός που θ' απαντήσει στις σκληρές Τράπεζες και υπουργούς που ανακινούν τέτοια ζητήματα. Επίσης, αλήθεια είναι όμως πως το κόλπο παλιώνει. Και σ' αυτές τις περιπτώσεις ή βρίσκεις καινούργιο ή σταματάς τα κόλπα και λες την αλήθεια. Δεν τους έχω ικανούς για καμιά από τις δυο εκδοχές. Πολύ περισσότερο για τη δεύτερη...