Το δίκιο της Σταμάτη

Η προφυλάκιση ενός κατηγορούμενου επιβάλλεται όταν είναι ύποπτος φυγής ή επικίνδυνος για να διαπράξει το ίδιο αδίκημα. Η Βίκυ Σταμάτη δεν είναι ύποπτη φυγής: με διπλή μαστεκτομή, ανήλικο παιδί και σύζυγο στη φυλακή, δεν μπορεί να πάει πουθενά. Επίσης, δύσκολα θεωρείται επικίνδυνη να διαπράξει εκ νέου αδικήματα για τα οποία κατηγορείται. Δηλαδή, τι θα κάνει; Θα βγει και θα «νομιμοποιεί έσοδα από.....
παράνομες δραστηριότητες»; Ακόμα και αν το υποθέσεις, δεν μπορείς να το περιγράψεις.
Δεν αμφιβάλλω ότι οι άνθρωποι που την έστειλαν στη φυλακή, πριν κριθεί από τους δικαστές της, μπορούν να τεκμηριώσουν την απόφασή τους - τα νομικά, συχνά, σου επιτρέπουν να δίνεις στην πραγματικότητα τη μορφή που θέλεις. Όμως όλοι γνωρίζουμε τι βρίσκεται στον πυρήνα της απόφασης που την έστειλε φυλακή: το κοινό περί δικαίου αίσθημα, πριν καν αποδοθεί το δίκαιο. Και η βιάση της Δικαιοσύνης να μας πείσει ότι η εποχή της ανυποληψίας τελείωσε μαζί με την εθνική ανεμελιά. Ουσιαστικά η Δικαιοσύνη άκουσε τις αποδοκιμασίες των ανθρώπων στα δικαστήρια και διάβασε τα ρεπορτάζ για τα πολυτελή γούστα της κας Σταμάτη. Όμως, αυτό είναι πιο κοντά στο λιντσάρισμα, παρά στο δίκαιο - τα παραπάνω επενδύουν σε μεγάλο βαθμό και την περίπτωση της Αρετής Τσοχατζοπούλου, με ανήλικο παιδί, χωρίς να είναι ύποπτη φυγής.
Η περίπτωση του Κ. Σακκά δεν είναι ίδια, αλλά φτιάχτηκε από κοινά συστατικά. Ο Σακκάς δεν αποφυλακίζεται, αν και έχει εκπνεύσει ο νόμιμος χρόνος προφυλάκισης. Αν η Σταμάτη είναι στη φυλακή επειδή όλοι ασχολήθηκαν μαζί της, ο Σακκάς παραμένει μέσα επειδή κανένας δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί μαζί του ή, τέλος πάντων, αφήνει αδιάφορο τον μέσο νοικοκύρη. Αλλά και εδώ δεν έχεις να κάνεις με δίκαιο, έχεις να κάνεις με κουτοπονηριά, με ανομολόγητη δίκη.
Την ίδια στιγμή, στη Θεσσαλονίκη, ο τύπος που καταδικάστηκε σε 11,5 χρόνια κάθειρξη για τοκογλυφία και εκβιασμούς, αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή και περιοριστικούς όρους. Για ποιο λόγο; Περίπου για τον ίδιο λόγο που κρατάει μέσα τη Σταμάτη και τον Σακκά.