Το ΠΑΣΟΚ μας «διασκεδάζει» και η Κεντροαριστερά βουλιάζει…

Γράφει ο Σταμάτης Γιαννίσης

Σε άλλες εποχές τα γεγονότα που φέρουν αυτές τις μέρες το ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο θα φάνταζαν σουρεαλιστικά.
Σκιά του εαυτού του, το κόμμα που μαζί με την Νέα Δημοκρατία πρωταγωνίστησε στις τέσσερις δεκαετίες που συμπληρώνει του χρόνου η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο κύκνειο άσμα του, απ΄ ό,τι στην ............
αναγέννησή του.
Το άλλοτε κραταιό πολιτικό δημιούργημα του Ανδρέα Παπανδρέου, που οι διάδοχοί του αρέσκονταν να παρουσιάζουν σαν την σύγχρονη εκδοχή του ιστορικά ατέρμονος προοδευτικού πολιτικού χώρου που έχει τις αφετηρίες του στον Χαρίλαο Τρικούπη ή ακόμη και τον …Καποδίστρια, παλεύει πλέον να κρατηθεί κάπου στο 7% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος
Αυτό, όμως, ίσως είναι πια το μικρότερο κακό. Άλλωστε, η δημοσκοπική πτώση ενός κόμματος το οποίο βρέθηκε υποχρεωμένο να διαχειριστεί (και όχι με τη μεγαλύτερη επιτυχία) τη σφοδρότερη οικονομική κρίση στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι και αναστρέψιμη.
Δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ, το πρόβλημα του, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι τόσο το παρόν του αλλά το ίδιο του το παρελθόν.
Το κόμμα που …επιστρέφει στη Χαριλάου Τρικούπη, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας άνευ προηγουμένου κόντρας μεταξύ της πρώην και την νυν ηγεσίας του για τη “μαύρη τρύπα” στο ταμείο του, εξασφαλίζοντας καθημερινά εγγυημένη (αρνητική) δημοσιότητα στον Τύπο, τα ερτζιανά και τις οθόνες των τηλεοράσεων.
Την ίδια ώρα η δίκη του Τσοχατζόπουλου και της παρέας του από τις πρώτες μέρες της διεξαγωγής της δείχνει να θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να κερδίσει τον τίτλο του “σήριαλ” του καλοκαιριού – εποχής που κατά κανόνα υπάρχει ένδεια ειδήσεων, αλλά και τηλεοπτικών παραγωγών.
Το άλλοτε κραταιό κυβερνών κόμμα, διασκεδαστής της κοινωνίας…
Σε αυτό το άγονο και ομιχλώδες για το ΠΑΣΟΚ τοπίο, ο λεγόμενος χώρος της Κεντροαριστεράς βρίσκεται πια στα όρια της απόλυτης συρρίκνωσής του, ίσως ένα βήμα πριν από την εξαφάνιση. Έτοιμος κι αυτός να απορροφηθεί από μια άλλη “μαύρη τρύπα” που δημιούργησε και πάλι το ΠΑΣΟΚ, στο σημείο εκείνο του πολιτικού σύμπαντος που συναντώνται οι μετριοπαθείς με τις προοδευτικές δυνάμεις.