«σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν».
Αλλού είναι το πρόβλημα: Θέλουν οι κυβερνώντες να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες και, αν ναι, προς τίνος το όφελος; Τι κρύβουν οι επιλεκτικές κινήσεις πολιτικών παραγόντων έναντι των off shore το τελευταίο διάστημα; Επιδιώκουν την «κάθαρση» του συστήματος και, αν ναι, με τι θέλουν να το αντικαταστήσουν;
Παρακολουθώντας τις δηλώσεις και κινήσεις πολιτικών που είτε προηγήθηκαν είτε ακολούθησαν των καταιγιστικών αποκαλύψεων, φτάνουμε στα εξής συμπεράσματα:
• Πρώτον, ότι οι πολιτικές ηγεσίες ανά τον κόσμο συνεχίζουν να μας περνάνε για ηλίθιους θεωρώντας ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την απόλυτη υποκρισία τους. Κουνάνε, δήθεν, το δάχτυλο σε ένα σύστημα, το οποίο όχι μόνο δημιούργησαν οι ίδιοι, αλλά το εκμεταλλεύονταν επί δεκαετίες.
• Δεύτερον, η οικονομική κρίση και οι ολοένα περισσότερες αποκαλύψεις σκανδάλων έχουν πράγματι φέρει, έως έναν βαθμό, σε αμηχανία αρκετές κυβερνήσεις, που καλούνται πλέον να «δικαιολογήσουν» τον εαυτό τους και να πείσουν τους πολίτες ότι «κάτι κάνουν» (πώς να αγνοήσουν τα 280 δισ. που λείπουν από τα φορολογικά έσοδα και τα οποία αποδίδονται στις υπεράκτιες δραστηριότητες την ώρα που ζητάνε υπέρογκες θυσίες από τους λαούς;).
• Τρίτον και κυριότερο: Σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, όπου τα πάντα βρίσκονται στον «αέρα» και όπου οι πόλεμοι συμφερόντων έχουν ξεσπάσει για τα καλά σε όλα τα επίπεδα προκειμένου ο καθένας να «καπαρώσει» τη θέση που του αναλογεί στη νέα παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, οι off shore (και πιο συγκεκριμένα, οι φορολογικοί παράδεισοι) φαίνεται πως αποτελούν «άλλο ένα πεδίο αντιπαράθεσης» για χάρη του οποίου έχουν βγει τα μαχαίρια. Το θέμα δεν είναι μόνο εάν και ποιοι παράδεισοι θα «επιβιώσουν», αλλά και πού θα πάνε τα λεφτά.
Σε αυτό το πλαίσιο... κάθε άλλο παρά «κάθαρση» θα πρέπει να περιμένουμε. Ακόμη και αν οι off shore δεχτούν σοβαρά πλήγματα, οι προθέσεις των κυβερνώντων είναι τόσο ιδιοτελείς, ώστε δεν επιτρέπουν αφελείς ψευδαισθήσεις περί «εξυγίανσης» του συστήματος. Το αντίθετο μάλλον...