«…Και τι είδες, γαλανομάτη γιε μου;
Πες μου τι είδες, αγαπημένε μου;
Είδα ένα νεογέννητο και γύρω του άγριους λύκους,
Είδα μια διαμαντένια λεωφόρο χωρίς κανένα να την περπατάει,
Είδα ένα μαύρο κλαδί που αιμορραγούσε,
Είδα ένα δωμάτιο γεμάτο άντρες με ματωμένα σφυριά,
Είδα μια άσπρη σκάλα μες στα νερά,
Είδα δέκα χιλιάδες ρήτορες με.......
στραμπουληγμένες γλώσσες
Είδα πιστόλια και κοφτερά σπαθιά σε χέρια παιδιών,
Και μια σκληρή, μια ανελέητη βροχή να πέφτει…»
Bob Dylan, a hard rain’s a-gonna fall,1962
Πες μου, Έλληνα, στον αιώνα σου, πες μου τι βλέπεις;
Βλέπω νέους με οργή στα μάτια να χαιρετούν ναζιστικά.
Βλέπω ανθρώπους να μισούν κακομοίρηδες ξένους.
Βλέπω πολιτικούς να κατηγορούν ο ένας τον άλλο.
Βουλευτές με το όπλο στην τσέπη.
Βλέπω φοιτητές με κόκκινες σημαίες να σηκώνουν το δάχτυλο στους καθηγητές τους.
Βλέπω μαθητές να σπάνε θρανία και να σκίζουν βιβλία.
Βλέπω πολλούς να χτυπάνε έναν και άλλοι να τους προσπερνούν.
Βλέπω αμόρφωτους να έχουν γνώμη σημαίνουσα.
Βλέπω δημοσιογράφους να μιλούν με φασίστες.
Βλέπω ανώνυμους να χύνουν χολή στα δίκτυα.
Βλέπω ανάπηρους να ανεβαίνουν στα κάγκελα.
Βλέπω παπάδες πλούσιους.
Πεινασμένους με ρούχα ακριβά να μαζεύουν σκουπίδια.
Ψυχές να ρίχνονται στο κενό.
Βλέπω μάτια που γυαλίζουν να φωνάζουν "ποιος είσαι εσύ, ρε".
Βλέπω συντρόφους να μαχαιρώνονται.
Αδέρφια να κλέβουν.
Πατριώτες να τζογάρουν.
Άνεργους να ξενιτεύονται.
Τα καλύτερα μυαλά να καίγονται.
Ανθρώπους να θρηνούν μια χαμένη αξιοπρέπεια.
Σκυλιά να τα κλωτσάνε.
Τη Βία να φέρνει Βία.
Τη Δράση να φέρνει Αντίδραση.
Την αλαζονεία να ισοπεδώνει.
Βλέπω όλους στα άκρα.
Τους ξωμάχους να θερίζουν θύελλες.
Τα σύννεφα να μαζεύονται.
Και μια σκληρή βροχή έτοιμη να ξεσπάσει…
(με αφορμή τις δηλώσεις του Α. Τσίπρα για τη βία στο Σκάι και τους Ν. Φακέλους, τα επεισόδια στο ΤΕΙ Πάτρας και την άνοδο των ναζιστών).