Γράφει ο Γιώργος Νύκτας
Πάντα
από παλιά το όνειρο του κάθε Έλληνα ήταν να αποκτήσει το δικό του
σπίτι. Ένα σπίτι που θα στέγαζε την οικογένεια του, τις ελπίδες του και τα όνειρα του. Το σπίτι για τον Έλληνα που δεν είναι βεδουίνος μαθημένος να ζει νομαδικά σε σκηνές στην έρημο, είχε πάντα μια ιδιαίτερη αξία. Κάποιοι είχαν την τύχη να το βρουν έτοιμο από τους γονείς τους. Κάποιοι άλλοι
όμως, ίσως οι περισσότεροι που ξεκίνησαν πιο κάτω από το μηδέν,
χρειάστηκε να αγωνιστούν σκληρά να.........
μοχθήσουν, να στερηθούν, να χρεωθούν,
για να μπορέσουν να αποκτήσουν το δικό τους κεραμίδι, και να κάνουν το
όνειρο τους πραγματικότητα.
Έρχεται λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση δια του υπουργού των οικονομικών και αυτό το όνειρο το κάνει εφιάλτη, με φόρους
και χαράτσια στις μικρές ιδιοκτησίες, που στην ουσία ισοδυναμούν με
δήμευση των ακινήτων, όπως δηλώνουν και κυβερνητικοί βουλευτές. Γιατί με
τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις, που πήραν τον κατήφορο και
που περισσότερο μοιάζουν πλέον με φιλοδωρήματα, με τις δόσεις των
δανείων να τρέχουν για την εξόφληση των ακινήτων, με φόρους επί
των φόρων, ποιος μικρό ιδιοκτήτης θα είναι σε θέση να περισώσει το
σπίτι του για το όποιο ίδρωσε και μάτωσε; Ποιος θα είναι σε θέση να
γλιτώσει τη δήμευση της περιουσίας του αυτής που δεν του χαρίστηκε αλλά αυτής που απόκτησε με αγώνες μιας ζωής; Αγωνία για τον μικροϊδιοκτήτη, που ζει με το άγχος της
απώλειας, αγωνία και για τον γονιό που σκέπτεται ότι αν αφήσει το σπίτι
στο παιδί του μπορεί να του δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα.
Σε
ένα βρόγχο μια θηλιά που καθημερινά την σφίγγουν όλο και πιο πολύ γύρο
από το λαιμό του Έλληνα εξελίχτηκε το σπίτι, και έτσι το όνειρο μιας
ζωής έγινε χρόνιος εφιάλτης. Αυτό όμως που ξεπερνά τα όρια της
αναλγησίας είναι ότι από την άγρια φορολογία δεν γλιτώνουν ακόμα και τα
σπίτια που είναι χρεωμένα και υποθηκευμένα στις τράπεζες και για τα
όποια οι ιδιοκτήτες τους πληρώνουν ακόμα δόσεις. Ηθικό δεν είναι σίγουρα
και πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι και νόμιμο.
Σ'
αυτή τη χώρα αρκετοί γεννηθήκαν φτωχοί. Και αγωνιστήκαν τίμια και
περήφανα να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τη μιζέρια. Οι περισσότεροι τα
κατάφεραν. Έρχονται σήμερα αυτοί που διαχειρίζονται την κρίση και για
τιμωρία τους γυρνούν και πάλι πίσω στα γκρίζα χρόνια της ανέχειας.
Δυστυχώς την κρίση που σήμερα μαστίζει την χώρα την βιώνουν μόνο τα φτωχά κοινωνικά στρώματα. Αυτοί δηλαδή που δεν έχουν offshore
εταιρίες, αυτοί που δεν έβγαλαν τα λεφτά τους έξω, αυτοί που είδαν τα
ομόλογα τους να κουρεύονται, και τέλος αυτοί που πάντα φρόντιζαν να
είναι νόμιμοι και συνεπείς απέναντι στο Κράτος.
Έχουν
καταλάβει άραγε οι κυβερνώντες ότι πάνω στις κατεστραμμένες ζωές και
στα ανθρώπινα συντρίμμια δεν μπορούν να στηριχτούν η Σωτηρία και η
Ανάπτυξη της Χώρας;
Γιώργος Νύκτας
giorgosnuktas@hotmail.com