Στον κόμβο της Νίκαιας, ο Μπούτας και οι δικοί του παίζουν πια καθυστέρηση. Αφού οι γαλάζιοι δεν ήρθαν, δεν έχουν τις δυνάμεις για να κλείσουν τους δρόμους. Οι πρωτοβουλίες τους είναι καθαρά επικοινωνιακές με στόχο να κρατήσουν τους αγρότες σε κινητοποίηση άλλες δύο εβδομάδες, ως τη γενική απεργία της 20ης Φεβρουαρίου. Αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό για τον Μπούτα, είναι όμως για το ΚΚΕ.
Στην απεργία της 20ης Φεβρουαρίου ο Περισσός θέλει να μετρήσει τις δυνάμεις του και να δείξει τη δύναμη του. Είναι σαφές ότι οι ναυτεργάτες ως τότε θα μετράνε πολλές μέρες επιστράτευσης και δεν θα υφίστανται πια ως μέτωπο, ωστόσο για το ΚΚΕ έχει τεράστια σημασία να δείξει ότι μπορεί να κάνει μια καλή κινητοποίηση μετά από δυό σκληρές συγκρούσεις με την κυβέρνηση, ελπίζει δε ότι η αγωνιστική και συγκρουσιακή στάση που επέδειξε το τελευταίο διάστημα θα του επιτρέψει να δρέψει οφέλη.
Ωστόσο για τον Περισσό η 20η Φεβρουρίου έχει αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, γιατί σε αυτήν την απεργία, το ΚΚΕ θα μετρηθεί με το ΣΥΡΙΖΑ. Καθόλου τυχαίο λοιπόν που χθες έγινε πλατιά σύσκεψη από το ΠΑΜΕ για την οργάνωση και προετοιμασία της απεργίας, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Θεσσαλονίκη. Στόχος του ΠΑΜΕ είναι να «νεκρώσει» κάθε χώρος δουλειάς, να παραλύσει η χώρα και όσο το δυνατόν μεγαλύτερες (και ξεχωριστές) απεργιακές συγκεντρώσεις.
Αυτό βεβαίως είναι ένα γάντι που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα σηκώσει και δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς, αφού στην τελευταία Κ.Ε ετέθησαν ως αμήχανοι στόχοι η «αγωνιστική αναγέννηση του κοινωνικού κινήματος με αντιμνημονιακούς τουλάχιστον στόχους» και «η συγκρότηση ενός ευρέος πολιτικού ρεύματος ανατροπής και ριζικής αλλαγής».
Αμήχανοι, γιατί όταν θέτεις ως στόχους την «αναγέννηση» και την «συγκρότηση» σημαίνει ότι ούτε αγωνιστικό κοινωνικό κίνημα είναι ορατό, ούτε ευρύ πολιτικό ρεύμα ανατροπής υπάρχει πια.
Αυτά ακριβώς όμως ήταν τα στοιχεία που υπήρχαν ως τις εκλογές του καλοκαιριού και έφεραν το ΣΥΡΙΖΑ στο 27%. Το γεγονός ότι δεν είναι ορατά, ευθύνεται και για την δημοσκοπική υποχώρηση της αντιπολίτευσης αλλά και για το γεγονός ότι πολλά στελέχη της αισθάνονται, ότι έχουν χάσει το χαλί κάτω από τα πόδια τους.
Και για τον ΣΥΡΙΖΑ η 20η Φεβρουαρίου είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Μια πολύ ισχυρή και πολύ μαζική παρουσία στις κινητοποιήσεις θα μπορούσε πράγματι να αναζωγονήσει το ρεύμα που τους έφερε στην εξουσία, μια αδιάφορη απεργία, όπως σχεδόν όλες μετά τις εκλογές, θα επιβεβαιώσει όμως την κρίση. Και εδώ λοιπόν, η 20η Φεβρουαρίου αποκτά ιδιαίτερη πολιτική σημασία και δεν είναι τυχαίο, ότι το θέμα δέσποσε στη χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και θα απασχολήσει σήμερα το 9μελές.
Στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν την ευκαιρία μοναδική, οι πολίτες έχουν αρχίσει να αισθάνονται τις επιπτώσεις των μέτρων και τα συνδικάτα είναι υποχρεωμένα να αντιδράσουν στην σκληρή γραμμή της κυβέρνησης. Κάποιοι παρεμπιπτόντως θέλουν να σηκώσουν το γάντι που ρίχνει ο Περισσός και να αναμετρηθούν. Κατά περίεργο τρόπο, η απεργία έχει ήδη αναχθεί σε ένα τεστ επιρροής και δυναμικής στην Αριστερά και αποκτά τεράστια συμβολική σημασία. Αν αποτύχει, οι κοινωνικοί αγώνες θα καταλαγιάσουν.