H Πανελλήνια Ομοσπονδία Καθηγητών Πανεπιστημίου καταδικάζει τα πρόσφατα φαινόμενα βίας στα ελληνικά πανεπιστήμια με την εισβολή κουκουλοφόρων ή και ομάδων με ακάλυπτα πρόσωπα με σκοπό τις καταστροφές και τον προπηλακισμό εκπαιδευτικού προσωπικού. Εντάξει, η Ομοσπονδία έβγαλε μία ανακοίνωση για να μας πει το αυτονόητο. Το ίδιο λένε και όσοι...........
αποφασίζουν σχηματικά να πουν μία κουβέντα από θεσμικό βήμα. Το θέμα δεν βρίσκεται στην καταδίκη των επεισοδίων-αν και θα έπρεπε να είναι και εκεί για συγκεκριμένους χώρους της Αριστεράς. Η ουσία είναι αλλού: τι στο διάολο κάνουν όλοι αυτοί που πλήττονται και δυσφορούν από τις επιθέσεις των αγρίων;
Όχι, η ερώτηση δεν είναι αφελής. Τίθεται στα σοβαρά. Δηλαδή τι κάνουν οι καθηγητές πέρα από την έκδοση φιλότιμων ανακοινώσεων; Πιθανότατα θεωρούν ότι δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Και ίσως να μην έχουν άδικο: όταν η έννοια της περιφρούρησης στα πανεπιστήμια αποτελεί ταμπού που αγγίζει τις «δημοκρατικές ευαισθησίες», τότε η συζήτηση σταματά εκεί. Όμως θα άξιζε τον κόπο, αν τα ιδρύματα είχαν την οικονομική δυνατότητα, να πέσει στο τραπέζι η ιδέα για security στις σχολές. Όχι βέβαια πως μερικοί δύσμοιροι μεροκαματιάρηδες του security θα έβγαζαν άκρη με ομάδες αδίστακτων τύπων, αλλά κάποιος κάποτε πρέπει να ανοίξει πειστικά την κουβέντα για τη φύλαξη των πανεπιστημίων. Εν τέλει ας εμπλακεί η αστυνομία αν και θα είμαστε η μοναδική χώρα στον πολιτισμένο κόσμο όπου ένα σώμα ασφαλείας θα φρουρεί τα πανεπιστήμια για να προστατεύσει, μεταξύ άλλων, τη δημόσια περιουσία και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Η άλλη λύση, η «δημοκρατικά και κοινωνικά αποδεκτή» απαιτεί τη λειτουργία των σχολών ακριβώς με βάση τα πρότυπα που θέτουν οι τύποι με τις κουκούλες, έτσι ώστε η ένταση να μη βρίσκει εστίες.
Ασφαλώς δεν είναι μόνο οι καθηγητές. Οι φοιτητικές οργανώσεις σιωπούν και οι φοιτητές προτιμούν την ασφάλεια της αποχής και τις αμέριμνες μέρες μακριά από την πίεση της σχολής. Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα) η λειτουργία ορισμένων πανεπιστημίων θα επιτελείται υπό καθεστώς ομηρίας. Η Παιδεία βυθίζεται όλο και περισσότερο σε ένα βούρκο ανεπάρκειας και ανυποληψίας. Και πέρα από τους καθηγητές και τους φοιτητές, είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης να δώσει λύση, επιτρέποντας την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων. Εν προκειμένω το πρόβλημα δεν είναι ούτε οικονομικό, ούτε ιδεολογικό, ούτε πολιτικό. Είναι πρακτικό. Απλή αριθμητική, του Δημοτικού.