Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Αυτό που για κάποιους είναι
φάρμακο, μπορεί για κάποιους άλλους να αποδειχτεί δηλητήριο» έλεγε ο ρωμαίος
ποιητής Τίτος Λουκρήτιος Κάρος και δεν
είχε άδικο. Αν υπάρχουν κάποια λίγα πράγματα στον κόσμο τα οποία αποτελούν
πανάκεια για όλους, στην πολιτική δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχο. Σε μια
κοινωνία με αντικρουόμενα συμφέροντα, όπως είναι η επίγεια, δεν.....
υπάρχει μέτρο,
που να εξυπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα όλων. Αν ήταν έτσι δε θα υπήρχε
ούτε η ανάγκη κομμάτων έκφρασης των συμφερόντων διαφορετικών ομάδων και τάξεων.
Το
κατά πόσον το νέο δάνειο αποτελεί πακέτο σωτηρίας όλων μας θα το γνωρίζουμε σε
μερικά χρόνια, διότι το αποτέλεσμα και μόνο αυτό είναι το κριτήριο της
επιτυχίας μιας πολιτικής πράξης και ενός οικονομικού μέτρου.
Το
μόνο σίγουρο είναι ότι το «Νέο Πακέτο» είναι ένα ακόμη σωσίβιο του υπάρχοντος
πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, που δίχως τα «πακέτα» θα είχε εξαφανιστεί από
την ελληνική πολιτική σκηνή. Δίχως τα κατά καιρούς δανειακά βάρη που τα
βάπτισαν Πακέτα και τα οποία επωμιζόμαστε, κυρίως εμείς, οι εργαζόμενοι και οι
συνταξιούχοι, θα είχαν εξαφανιστεί από τη ζωή μας όλοι αυτοί οι επιβήτορες της
πολιτικής και οικονομικής ζωής μας, οι πρωταίτιοι της εξαθλίωσής μας που τώρα
βαφτίστηκαν «Σωτήρες».
Το
σύνθημα των «Σωτήρων μας», που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η συνέχιση της
πολιτικής τους καριέρας, είναι : «ας πάρουμε κι αυτή τη δόση και έχει ο Θεός.
Μήπως εμείς θα την πληρώσουμε»;
«Κόλαση
είναι η αλήθεια που διαπιστώνεται αργά», έλεγε ο φιλόσοφος Τζον Λοκ και στην
περίπτωσή μας ταιριάζει απόλυτα.