Του Πέτρου Τρουπιώτη
Κάθε μέρα που περνά
, κάποιο γεγονός , αποτελεί μια ακόμη αφορμή
για να επιβεβαιωθεί η άποψη ότι στην
χώρα μας εχει χαθεί το μέτρο .Εχει χαθεί το μέτρο από παντού.
Και φαίνεται ότι η οικονομική
κρίση που εχει προκαλέσει και κοινωνική κρίση και αλλαγή πολλών δεδομένων , οδηγεί
όλο και περισσότερους σε αντιδράσεις εκτός ορίων. Αντιδράσεις που πιθανόν ανάγονται
στην σφαίρα του αντικείμενου εργασίας ενός ψυχολόγου στην καλύτερη περίπτωση, αν όχι κλινικού
ψυχιάτρου.
Το επεισόδιο έγινε στην Βουλή . Σε ένα χώρο όπου υποτίθεται υπάρχει
νηφαλιότητα και όπου υποτίθεται ότι οι άνθρωποι
ως και εκ της θέσεως τους, συγκρατούν τις
αντιδράσεις τους.
Μέλη του κοινοβουλίου
και συνεργάτες τους , βρίσκονται σε χώρο δίπλα από την αίθουσα συνεδριάσεων επίτροπων
και καπνίζουν. Κάτι βεβαία που απαγορεύεται σε όλους τους κλειστούς δημοσίους χώρους.
Και απαγορεύεται με διατάξεις που ψηφίζουν οι ίδιοι οι βουλευτές.
Άλλος βουλευτής , περνά
από την αίθουσα να τους επισημαίνει το ότι κάνουν κάτι απαγορευμένο ζητώντας τους,
όπως εχει δικαίωμα( ίσως και υποχρέωση ως βουλευτής) να σταματήσουν.
Και τότε , όπως λέει δέχεται
όχι μόνον φραστική επίθεση από συνεργάτη βουλευτή (κάτι εκτός ορίων στο χώρο
του κοινοβουλίου για να μην το ξεχνάμε και αυτό) αλλά και από τους καπνίζοντες βουλευτές.
Και όχι μόνον αυτό, αλλά συμφωνά με τα όσα ο ίδιος βουλευτής καταγγέλλει , μια από
τις παρανομούσες βουλευτίνες, του δηλώνει ότι θα εφαρμόζει όποιο νόμο θέλει, όποτε
θέλει και όπου θέλει και αλλά παρόμοιε.
Προς υπεράσπιση της μάλιστα
έρχεται και άλλη βουλευτής, πρώην εισαγγελέας παρακαλώ….
Και αναρωτιέμαι , καλόπιστα
, αν οι βουλευτές θεωρούν ότι μπορούν να παρανομούν και επίσης να αντιδρούν όταν
κάποιος τους το επισημαίνει και αν θεωρούν ότι μπορούν να εφαρμόζουν τον νόμο κατά
το δοκούν τότε μάλλον υπάρχει μεγαλο πρόβλημα.
Και επίσης , αναρωτιέμαι
, ποια θα πρέπει να είναι η στάση του απλού πολίτη, όταν κάποιος νομός , δικαίως
ή αδίκως δεν εχει σημασία, δεν που αρέσει, δεν τον βολεύει.
Θα πρέπει να ακολουθήσει
το παράδειγμα των μελών της νομοθετικής εξουσίας , να τον γράψει στα παλαιότερα
των υποδημάτων του, να κάνει ότι θέλει και αν κάποιος του κώνειο παρατήρηση, τότε
να του επιτεθεί γιατί ετσι γουστάρει.
Και βεβαία, εδώ μιλάμε πια για νόμους της ζούγκλας, για καταστάσεις εκτός ελέγχου, για ουσιαστική κάλυψη
όλων όσων παρανομούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Βεβαία , υπάρχει και
η εκδοχή των βουλευτών που κάπνιζαν ( παρανομούντες,
μη το ξεχνάμε), σύμφωνα με τους οποίους δεν εκφραστήκαν ακριβώς ετσι και ότι ο διαμαρτυρόμενος
βουλευτής μίλησε προσβλητικά στην συνεργάτη άλλου βουλευτή που κάπνιζε και του αντέδρασε.
Ακόμα και ετσι να είναι
τα πράγματα και πάλι και με αυτή την εκδοχή, δεν αλλάζει το κεντρικό θέμα. Ότι δηλαδή
βουλευτές παρανομούσαν στο κοινοβούλιο καθώς και ότι αντέδρασαν όταν συνάδελφος τους το επισήμανε ,
θέτοντας εν αμφιβάλω, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους νομούς.
Καθώς επίσης και ότι συνεργάτης
βουλευτή, θεώρησε ότι εχει το δικαίωμα να αντιδρά ετσι σε εκλεγμένο βουλευτή, επειδή
επισήμανε την παρανομία.
Προφανώς εχει χαθεί κάθε
μέτρο Και κάθε έννοια λογικής.
Ίσως μάλιστα να είναι
και τα τελευταία σκιρτήματα του παλαιού καθεστώτος(ανεξαρτήτως κόμματος) που κυριάρχησε
στην πολιτική ζωή της χώρας και φτάσαμε ως εδώ. Ενός καθεστώτος που αδιαφορούσε για κάθε νόμο και στηριζόταν στην
ιδεολογική τρομοκρατία, στις φιλίες και στα κομματικά ρουσφέτια. Ανεξαρτήτως κόμματος
και χρώματος επισημαίνω και πάλι.
Και δυστυχώς όπως διδάσκει
η ιστορία τα τέρατα όταν ξεψυχούν ίσως αποδεδειχθούν
πιο επικίνδυνα από όταν είναι εν δρασει