Τα πανεπιστήμια, η συντεχνία , οι αλλαγές και οι αντιδράσεις

Toυ Πέτρου Τρουπιώτη
ptroupiotis@yahoo.gr

 
 
    Την ιδία ώρα που κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα τους και στελέχη πολύ κοντά στον Α Τσιπρα , αλλά και άλλοι πολιτικοί με συγκροτημένη σκέψη για το σήμερα και θέσεις για το αύριο , προσπαθούν να αλλάξουν την πολιτική του λογική ,κάποιοι άλλοι, από τις πολλές συνιστώσες αυτού του κόμματος, συνεχίζουν την..... γνωστή τακτική τους.
 Άρνηση σε όλα, αντίδραση σε οτιδήποτε αλλάζει τα σημερινά βολικά γι αυτούς δεδομένα, δυναμικές απαντήσεις και κυρίως αδιαφορία για τους νομούς , εστω και αν αυτοί και έχουν ψηφιστεί από τα δυο τρίτα της βουλής και μάλιστα πολύ πρόσφατα και κυρίως έχουν ανταπόκριση από την πλειοψηφία πολιτών και ενδιαφερομένων.
   Αναφέρομαι στην στήριξη που δίνει μερίδα τουλάχιστον στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε όσους αντιπαλεύονται για μια ακόμα φορά τα τελευταία δέκα χρόνια(τουλάχιστον) τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ανωτάτη Εκπαίδευση. Αλλαγές που αποτελούν το πρώτο , αλλά βασικο και ουσιαστικό θέμα για να μπορέσουν τα πανεπιστήμια της χώρας και να αποτελέσουν χώρους ουσιαστικής γνώσης και μόρφωσης και να ανοίξουν σε νέους ικανούς επιστήμονες και να μπορέσουν αν εκσυγχρονιστούν γιού να ανταγωνιστούν και τα ξένα πανεπιστήμια αλλά και τα ιδιωτικά ΑΕΙ που είτε θέλουν είτε όχι κάποιοι , σύντομα θα είναι και τυπικά γεγονός στην χώρα  μας.
  Μια σειρά από στελέχη λοιπόν του κόμματος αυτού, κυρίως προερχόμενα από τον χώρο των καθηγητών πανεπιστημίων  όπου ο συγκεκριμένος χώρος κυριαρχεί ( τυχαίο; Δεν νομίζω;)όχι μόνον αντιδρούν στις εκλογές για τα νέα συμβούλια των ιδρυμάτων όπως προβλέπει ο νόμος , αλλά και προωθούν ουσιαστικά τις καταλήψεις που συγκεκριμένες ομάδες φοιτητών επιδιώκουν να επιβάλλουν και πάλι στα πανεπιστήμια.
 Μέσα μάλιστα από μεγάλα και ηχηρά λόγια, ως συνήθως, καλύπτουν την προσπάθεια τους να μην υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή στο υπάρχον σύστημα στα πανεπιστήμια.
 Για να υπάρχει αδιαφάνεια σε όλους σχεδον τους τομείς.
 Από την διαχείριση των οικονομικών ως τις μεθόδους εκλογής καθηγητών.
 Από το περιεχόμενο και τα μαθήματα που διδάσκονται, ως τα τμήματα που ιδρύονται.
 Από το ποιοι και ποια ερευνητικά προγράμματα προωθούν ως  και  ποιοι μετέχουν σε αυτά.
  Κάποιοι θέλουν και πάλι, βάζοντας μπροστά ομάδες φοιτητών ( πολλοί από τους οποίους ανήκουν στην κατηγορία των αιωνίων) να σταματήσουν οποιαδήποτε αλλαγή στα πανεπιστήμια, γιατί κάτι τέτοιο, αργά αλλά σταθερά θα σταματήσει την δική τους εξουσία και κυριαρχία στους χώρους αυτούς.
 Και αδιαφορούν , αν για μια ακόμα φορά , χιλιάδες φοιτητές θα χάσουν μαθήματα, έτη, θα χάσουν μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και την εξέλιξη της επιστημονικής τους πορείας.
 Αδιαφορούν αν και πάλι τα πανεπιστήμια της χωράς μας θα θεωρηθούν «αναξιόπιστα» όπως έγινε το διάστημα 2005 έως 2008, όποτε και οι καταλήψεις είχαν και πάλι την τιμητική τους.
 Με σημαία την προσπάθεια αναβάθμισης , όπως παραπλανητικά λένε, του δημοσίου πανεπιστήμιου προσπαθούν να κρατήσουν τα πράγματα όπως είναι. Ένα κλειστό σύστημα στο οποίο κυριαρχούν , με πολλούς τρόπους, πρόσωπα και ομάδες συγκεκριμένης ιδεολογίας , συγκεκριμένης κατεύθυνσης και κυρίως συγκεκριμένων μικροσυμφερόντων.
 Και όλα αυτά , αργά ή γρήγορα , θα διαλυθούν, αν προχωρήσουν οι αλλαγές στα πανεπιστήμια.
 Γι αυτό και οι θιγόμενοι αντιδρούν.
 Μπορει όμως η ελληνική κοινωνία, ο κάθε ένας που πληρώνει και μάλιστα ακριβά την παιδεία, χωρίς να ξέρει και τι ακριβώς παρέχεται τελικά, να μένει αδιάφορος σε όλο αυτό το σύστημα…
 Μήπως έφτασε η ώρα οι πολίτες να διεκδικήσουμε αυτό που πληρώνουμε εν τέλει. Μήπως η κυβερνηση πρέπει να αντιδράσει πιο δυναμικά…