Αναζητώντας κάτι στο λεξικό Δημητράκου το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στη λέξη έμβλημα, όπου με έκπληξη διάβασα ότι εκτός της γνωστής μας έννοιας σήμαινε και πρόστιμο στα αρχαία χρόνια. Εγώ δεν το γνώριζα. Ο συνειρμός ήλθε αυτόματα.
Ως φαίνεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τιμώρησε το έμβλημα, θεωρώντας ότι δεν έπαιξε σωστά το ρόλο του και δεν.........
ανταποκρίθηκε στις ευθύνες που του είχαν αναθέσει. Γι’ αυτό και η αλλαγή.
Κατά τη γνώμη μου είναι άδικο το πρόστιμο και μια χαρά ήταν το έμβλημα. Άλλα δεν ήταν μια χαρά και όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει πρόστιμο στο έμβλημα. Θα ήθελα να αναφερθώ σε λίγα λάθη- σταθμούς στην κυβερνητική και μη πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Από τα πρώτα ισχυρά νομοθετήματά του ήταν ο νόμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση το 1982. Σπουδαία μεταρρύθμιση, αφού καθιέρωνε τον ενιαίο φορέα διδασκόντων και καταργούσε τη δυναστεία της καθηγητικής έδρας με όλες τις συνέπειές της. Στην αρχή για λόγους πρακτικής εφαρμογής του νόμου έδωσε υπερβολικά ποσοστά συμμετοχής στους φοιτητές. Είναι γεγονός ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να αλλάξει τις ηγεσίες των Πανεπιστημίων. Όμως, μετά από (το πολύ) δύο πρυτανικές θητείες έπρεπε αυτό να είχε εξορθολογισθεί, προκειμένου να μην αναπτυχθούν και παγιωθούν οι ανεπίτρεπτες σχέσεις μεταξύ πανεπιστημιακής εξουσίας όλων των βαθμίδων από διευθυντές τομέων έως πρυτάνεις και συνδικαλιστών των φοιτητικών παρατάξεων.
Δεν το τόλμησαν για λόγους προφανούς πολιτικού κόστους και με τροχοπέδη πάντα την αντιπολίτευση. Αυτό συνέβαλε τα μέγιστα στη σημερινή κατάσταση που οι όροι έχουν αντιστραφεί και οι πρυτάνεις τρέχουν στο Συμβούλιο Επικρατείας για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, ενώ τότε έτρεχαν πάλι αλλά για ακριβώς αντίθετους λόγους. Το πρόστιμο υπήρξε μεγάλο για το ΠΑΣΟΚ.
Στην τελευταία κυβερνητική θητεία του το ΠΑΣΟΚ τόλμησε και ψηφίστηκε από τη Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία ένας νέος νόμος που έβαζε τα πράγματα στη θέση τους, μαζί με καινούργιες ιδέες προκειμένου να υπάρχει σύνδεση των Πανεπιστημίων με την κοινωνία και την παραγωγή. Σε κάποια σημεία υπήρχαν ασάφειες, που προφανώς με τη διαδικασία εφαρμογής του θα ξεκαθάριζαν, και όπως πάντα συμβαίνει, με συγκεκριμένες διατάξεις θα αποκαθιστούσαν την εύρυθμη λειτουργία του.
Ως γνωστόν ο νόμος δεν εφαρμόστηκε και θα πρέπει να είναι ο μοναδικός που μεταρρυθμίστηκε χωρίς καν να εφαρμοστεί. Η αποκατάσταση της Τμήματος ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας είναι κατά τη γνώμη μου το μόνο σημαντικό του μεταρρυθμιστικού νόμου, αλλά και αυτό θα φαινότανε στην πορεία ότι έπρεπε να αλλάξει.
Εκείνο που είναι εντελώς απαράδεκτο είναι η επιμήκυνση της θητείας των πρυτανικών αρχών έως ότου λήξουν. Με τη ρύθμιση αυτή οι υπεύθυνοι του υπουργείου Παιδείας και όσοι την ψήφισαν επιβράβευσαν αυτούς που πέρυσι τέτοιο καιρό σε συνεννόηση με τις φοιτητικές παρατάξεις – όχι τους φοιτητές – είχαν δημιουργήσει τραγικά για πανεπιστημιακούς φορείς γεγονότα. Και με αυτές τις αλλαγές οι ενδείξεις για το τι πρόκειται να γίνει στα Πανεπιστήμια δεν είναι ευοίωνες και μακάρι να διαψευστώ.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όφειλε να βάλει βέτο ειδικά στο σημείο αυτό και να υπερασπιστεί τη μοναδική ισχυρή μεταρρύθμιση που είχε, κάνει έστω και νομοθετικά το κόμμα του αντί να ειρωνεύεται την τότε υπουργό Παιδείας. Το πρόστιμο αυτό δεν έχει ακόμα μετρηθεί.
Στις πρώτες κυβερνητικές θητείες του το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να θεσπίσει το ΕΣΥ, κάτι εξαιρετικά σημαντικό για όλους τους πολίτες. Στη συνέχεια δεν κατάφερε να τα βάλει με «τα πιράνχας», όπως είχε πει ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος. Η απληστία των εμπλεκομένων και οι διασυνδέσεις τους με το πολιτικό σύστημα συντέλεσαν στη χαοτική κατάσταση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας οικονομικά και επί της ουσίας. Η αδυναμία της εξουσίας να τιθασεύσει την πλεονεξία των εταιριών προμηθευτών αλλά και μεγάλου μέρους του ιατρικού προσωπικού πρόσθεσε βαρύ πρόστιμο στο ΠΑΣΟΚ.
Στην τελευταία του θητεία το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά των πιράνχας αποφέροντας σημαντικά κέρδη στο δημόσιο και παρέχοντας ψήγματα εμπιστοσύνης στον απλό πολίτη. Άρα, μπορούσε να κάνει τόσα χρόνια παρεμβάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση και δεν τις έκανε. Το γιατί δεν τις έκανε, κουβαλάει μεγάλο πρόστιμο.
Είναι πολλά που θα μπορούσε να απαριθμήσει κανείς που έγιναν και δεν τα υπερασπίστηκαν ως να μη τα πίστευαν. Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω άλλο ένα τραγικό λάθος. Το ΠΑΣΟΚ με τις ευκαιρίες διακυβέρνησης που είχε, όφειλε να οριοθετήσει ξεκάθαρα τις σχέσεις του με τους συνδικαλιστές στη σωστή τους θέση και όχι να τους κανακεύει και να τους καλλιεργεί σε θερμοκήπια παραγωγής φτηνών πολιτευτών και άλλων καρεκλοκένταυρων. Δεν το έκανε και το πρόστιμο έπεσε βαρύ, όταν κλήθηκε να διαχειριστεί το 2009 την πιο κρίσιμη κατάσταση μετά τη Μεταπολίτευση και ήλθε αντιμέτωπο με αυτούς.
Εύχομαι να σκεφτούν υπεύθυνα, σοβαρά, χωρίς προκαταλήψεις και κοντόφθαλμες παγιωμένες τακτικές το πρόστιμο που πλήρωσαν και για το πώς θα πορευτούν στο μέλλον.
Εύχομαι να σκεφτούν για τον τρόπο που η εξουσία θα απεμπλακεί από την πλεονεξία – με την πλατιά της έννοια- κάτι που θα σημάνει χαλιναγώγηση και των δυο προς όφελος του κοινού καλού, σύμφωνα με το νομπελίστα οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς.