Ένας αστυφύλακας είχε διατεθεί για τη φύλαξη τάφου. Δεν ήταν τυχαίος τάφος, ήταν τάφος πολιτικού προσώπου και δεν είχε διατεθεί απευθείας αλλά στο πλαίσιο φύλαξης άλλου πολιτικού, συγγενούς του πεθαμένου. Αλλοι ένστολοι γίνονται νταντάδες και πηγαινοφέρνουν παιδιά στα φροντιστήρια, στο καράτε, στα πάρτι. Άλλοι είναι απλοί οδηγοί. Κάποιοι κάνουν θελήματα, κουβαλούν ας πούμε τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ. Ορισμένοι πάνε τα ..........
άπλυτα στο καθαριστήριο (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας χθες εξέδωσε διαταγή που απαγορεύει στους αστυνομικούς να κάνουν τέτοιου είδους εξυπηρετήσεις.
Η διαταγή είναι σαφής. Αν σήμερα κάποιος οδηγήσει αυτοκίνητο, αν πάει να αγοράσει τσιγάρα για τον φυλασσόμενο, θα περάσει από Πειθαρχικό. Επίσης μια επιτροπή θα εξετάσει αν το απειλούμενο πρόσωπο χρειάζεται πλέον συνοδεία. Υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει αποτρεπτικά η διαταγή; Όχι, γιατί οι εργαζόμενοι συναινούν στο να κάνουν θελήματα άσχετα από τη φύλαξη του στόχου επειδή συχνά υπάρχει άτυπο επιμίσθιο. Ο αστυφύλακας των 750 ευρώ είναι πασίχαρος όταν γίνεται γκουβερνάντα γιατί έτσι αυξάνει το εισόδημά του χωρίς να μπλέκει με αλητείες (όπως άλλοι συνάδελφοί του…). Οι θέσεις αυτές είναι επίζηλες.
Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πόσοι ακριβώς απασχολούνται με την προστασία ατόμων καθώς δεν έχουμε εικόνα των μετακινήσεων που τυχόν έγιναν το καλοκαίρι. Πριν από λίγους μήνες υπολογίζονταν ανάμεσα στα 2.500 και τα 3.000 άτομα όμως ο κ. Νίκος Δένδιας είχε ανακοινώσει ότι θα αποσύρει 1.500 για να τα βγάλει στο δρόμο. Στα σχέδια ήταν να καταργηθεί και η συνοδεία αστυνομικών σε βουλευτές, ευρωβουλευτές, Περιφερειάρχες και Δημάρχους. Επίσης ανακοινώθηκε η σμίκρυνση των φρουρών. Ενδεικτικό της υπερβολής: πρώην υπουργός Προστασίας Πολίτη με 45 φύλακες. Υποτίθεται ότι τα αιτήματα θα εξετάζονταν κατά περίπτωση.
Στα σχέδια επίσης ήταν να περιοριστούν οι αστυνομικοί που προστατεύουν επιχειρηματίες. Είχε ανακοινωθεί ότι αν κάποιος με εισόδημα υψηλότερο των 100.000 ζητεί προστασία, τότε η αστυνομία θα απαιτεί την κάλυψη των μικτών αποδοχών του δημοσίου υπαλλήλου. Υπάρχει κι εδώ μια στρέβλωση: δεν κρίνει ο ιδιώτης αν χρειάζεται φρούρηση αλλά οι ειδικοί. Η προστασία δεν διατίθεται για να κάνει κάποιος τη φιγούρα του αλλά γιατί υπάρχει κίνδυνος επίθεσης. Και ο συνοδός φρουρεί και περιφρουρεί όπως εκείνος κρίνει (ορίζει ας πούμε την διαδρομή του οχήματος). Αν ο φρουρούμενος γίνει «εργοδότης» αυτόματα θα αποκτήσει άποψη για το αστυνομικό έργο ενώ τα θελήματα θα παγιωθούν ως υποχρέωση.
Είναι προφανές ότι η πολιτική ηγεσία μετακυλύει τις ευθύνες στους εργαζόμενους. Ο υπουργός Προστασίας Πολίτη δεν έχει αποφασίσει πώς θα κατανεμηθεί το προσωπικό κι αν το έχει αποφασίσει δεν καταφέρνει να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του. Οπότε αν κάποιος πρέπει να περάσει από Πειθαρχικό είναι ο ίδιος και η ηγεσία της αστυνομίας, σίγουρα όχι ο αστυνομικός που κάνει θελήματα.