Του Στρατή Μαζίδη
Η είσοδος της Μαρίας Ρεπούση στο Κοινοβούλιο σίγουρα αποτελεί μια
μελανή σελίδα στην ελληνική ιστορία που γράφεται τώρα διότι βρέθηκαν
όσοι χρειάζονταν ώστε να επιβραβεύσουν το παρελθόν της όσον αφορά τη
μικρασιατική καταστροφή της οποίας η μαύρη επέτειος πλησιάζει.
Η κα Ρεπούση τους το ανταπέδωσε με την έξοδό της από την αίθουσα της
Βουλής στην τήρηση ενός λεπτού σιγής για την ποντιακή γενοκτονία.
Τώρα ετοιμάζεται να φέρει μια άλλη πρόταση, εξ ίσου καινοτόμο. Να
καταργήσει τον εκκλησιασμό στα σχολεία. Κάποιοι θα............
ισχυριστούν ότι η
πρόταση δε θα περάσει από τη ΝΔ, αλλά αυτό αφενός θα πρέπει να το δούμε
στην πράξη κι αφετέρου θα αρχίσει να ζυμώνεται σιγά σιγά.
Εδώ που τα λέμε, κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η πρόταση της
βουλευτού της ΔΗΜΑΡ δε στερείται βάσης. Με το στανιό, με το ζόρι, δε
γίνεται να επιβάλλεις σε κάποιον να πάει στην εκκλησία, “όστις θέλει”
είπε ο Χριστός. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να πράξει κάτι που δε
θέλει. Απεναντίας αυτές οι υποχρεωτικές παραδόσεις δεκαετιών έχουν
βλάψει τη σχέση του κόσμου με την εκκλησία. Και φυσικά θυμάμαι πάρα πολύ
καλά πως οι 2 εκκλησιασμοί το χρόνο που πηγαίναμε, όταν πηγαίναμε με το
σχολείο, ήταν παιδική χαρά.
Στην Εκκλησία και το Χριστό θα στραφεί κανείς από μόνος του, μέσα από
τη δική του αξιολόγηση, τις εμπειρίες και τις δοκιμασίες της ζωής του. Η
επιβολή σύμφωνα με τους Πατέρες επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Από την άλλη πλεύρα τέτοιες πρωτοβουλίες σε μια εποχή όπου έχουμε να
ανάγκη να κρατηθούμε από κάπου είτε αυτό λέγεται ιστορία, είτε θρησκεία
είτε όλα μαζί, είναι άτοπες.
Και φυσικά η Μαρία Ρεπούση δε μας πείθει ότι κινήθηκε από αγάπη για
το Χριστό επιθυμώντας να εκκλησιάζονται οι μαθητές με την καρδιά τους. Η
πορεία της στη δημόσια ζωή έχει δώσει δείγματα γραφής προς τα που
κινείται και σε τι στοχεύει. Σέβεται το μικρασιατικό ελληνισμό αλλά
προσβάλλει τη μνήμη του με συνωστισμούς και έκτακτες ανάγκες που την
οδηγούν εκτός αίθουσας την ώρα της τίμησης της γενοκτονίας και τώρα στο
στόχαστρο ο εκκλησιασμός.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι τι κάνει η κα Ρεπούση. Το πρόβλημα είναι
τι κάνει ο επικεφαλής και μέλος της συγκυβέρνησης κος Κουβέλης και
φυσικά ο ελληνικός λαός.
Όπως μια μύγα που ζουζουνίζει ενοχλητικά, όσο την ανέχεσαι…