Γράφει ο Φελνίκος
Σαν αύριο, πριν 38 χρόνια, η χώρα έβγαινε από το “γύψο” της
στρατιωτικής δικτατορίας. Φέτος, λόγω των επιπτώσεων του μνημονίου στην
κοινωνία, δεν θα εορταστεί η αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Και καλύτερα.
Θα ήταν τουλάχιστον κωμικό αν όχι και γελοίο την ίδια ώρα που στους
κήπους του προεδρικού μεγάρου θα είχαμε γιορτή, στα υπουργικά γραφεία οι
τροϊκανοί να δίνουν διαταγές για νέα έκτακτα μέτρα και περικοπές,
υπενθυμίζοντάς μας πως η χώρα ξαναβρίσκεται στο «γύψο».
Μέρα
όμως που διάλεξαν κι αυτοί να έρθουν για έλεγχο! Ούτε επίτηδες να το
‘χουν κάνει. Και καλά αυτοί. Οικονομικοί δικτάτορες και ......
πολιτικοί
δεσμοφύλακες, υπό μία έννοια, είναι. Ένας δικός μας, ένας Έλληνας, δεν
βρέθηκε να τους υποδείξει, διακριτικά, ότι είναι καλύτερα να έλθουν μία
μέρα αργότερα. Έτσι, για το γαμώ το και το φιλότιμο. Για να μην
δημιουργηθούν επιπλέον αρνητικοί συνειρμοί. Στις 24 Ιουλίου έπρεπε να
έλθουν;
Ξέρουμε ότι βρισκόμαστε στο «γύψο» των δανειστών μας.
Πρέπει να μας το θυμίζουν με κάθε τρόπο; Τόσος σαδισμός; Από την
τριανδρία των Παπαδόπουλου-Παττακού-Μακαρέζου στην τρόϊκα των
Τόμσεν-Τράα-Μαζούχ. Αυτό θέλουν να μας πουν; Από τους συνταγματάρχες
στους τεχνοκράτες. Το έχουμε καταλάβει και το εμπεδώσει. Δεν χρειάζεται
να μας ταπεινώνουν κιόλας.
Και όχι μόνον αυτό. Εν όψει της έλευσης
των συνταγματαρχών, συγγνώμη των τεχνοκρατών, βγήκαν χθες παγανιά και
οι “γερμανικοί ποιμενικοί” για να μας… αλυχτήσουν τα μεγαλύτερα δεινά
που επέρχονται.
Ο Ρέσλερ, ο υπουργός Οικονομικών της Μέρκελ, μας
προειδοποιεί ότι η αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών μας θα μας
οδηγήσει σε στάση πληρωμών και αυτή εκτός ευρώ -κάτι που πλέον, όπως
λέει δεν τους τρομάζει. Ο Ντομπρίντ, ο Γενικός Γραμματέας των
Χρστιανοκοινωνιστών μας προτρέπει να αρχίσουμε να πληρώνουμε το 50% των
μισθών και των συντάξεων σε δραχμές, ώστε να μην μας πέσει απότομα η
έξοδος από το ευρώ. Ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα, αξιότιμος Βόλφγκανγκ
Ντολτ, μας επαναφέρει στην τάξη, λέγοντάς μας ότι η επαναδιαπραγμάτευση
του μνημονίου δεν είναι στην ατζέντα των συζητήσεων. Και από κοντά το
Σπίγκελ να προεξοφλεί ότι το ΔΝΤ δεν θα ξαναδώσει λεφτά για την Ελλάδα.
Ε,
όπως και να το κάνεις, τέσσερις δαγκωματιές σε μια μέρα ακόμη κι αν δεν
είναι από πιτ μπουλ, αλλά από γερμανικό ποιμενικό, είναι πρόβλημα.
Δεν
ξέρω αν παίζεται εκ νέου το παιχνίδι των εκβιασμών για να είμαστε
πειθαρχημένοι, όπως θα υποστηρίξουν κάποιοι, ή τρέχει κάτι άλλο. Είμαι
όμως σίγουρος ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο θα μας ψήσουν το ψάρι στα χείλη.
Θα μας χορέψουν στο ταψί. Ούτε είμαι σίγουρος ότι οι καταργήσεις και οι
συγχωνεύσεις φορέων και οργανισμών, που θα εξαγγελθούν από την κυβέρνηση
αύριο, θα τους εξευμενίσουν. Θα απαιτήσουν να ληφθούν, εδώ και τώρα, τα
μέτρα 15 δισ. ευρώ (11,5 που έχουμε συμφωνήσει μέχρι το 2014 και
περίπου 3 για την τρύπα στον προϋπολογισμό του 2012) που απαιτεί η
δημοσιονομική προσαρμογή και στην οποίαν έχουμε συμφωνήσει.
Και
μέτρα αυτού του ύψους δεν υπάρχουν χωρίς απολύσεις, περικοπές μισθών,
συντάξεων και δικαιωμάτων. Μου είναι αδύνατον να φανταστώ που θα βρεθούν
εναλλακτικές πηγές εσόδων. Όσο κι αν στύβω το κεφάλι μου, τέτοιου ύψους
ισοδύναμα μέτρα που δεν θα θίγουν τους πολίτες, όπως αναφέρει η
πλατφόρμα της τρικομματικής κυβέρνησης, δεν μπορώ να δω που υπάρχουν.
Και βέβαια ούτε καν μου περνά από το μυαλό η σκέψη για αποκατάσταση των
χαμηλοσυνταξιούχων, μετενέργεια και άλλες εύηχες υποσχέσεις και
διακηρύξεις.
Και το ερώτημα που ανακύπτει -και θα γίνεται,
διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων, εναργέστερο- θα αντέξει και
πόσο η κυβέρνηση; Με την επαναδιαπραγμάτευση να μετατίθεται για
αργότερα, με τα ισοδύναμα μέτρα να μην επαρκούν, με τις
αποκρατικοποιήσεις, εφόσον γίνουν, να μην αποδίδουν τα αναμενόμενα, με
τις υποσχέσεις για αποκατάσταση αδικιών να παγώνουν, με τους
εταίρους-δανειστές να μας δείχνουν, ως δήθεν καλύτερη λύση για μας, την
πόρτα της εξόδου από το ευρώ, με την ύφεση να κλείνει και φέτος στο 7%,
με την ΕΚΤ να μην δέχεται πια τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για
απευθείας δανεισμό των τραπεζών, και πολλά άλλα, συν την Ισπανία να
φλέγεται, αναρωτιέμαι, με όλα αυτά πως μπορεί να είναι μακράς πνοής η
κυβέρνηση, όπως δηλώνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος;
Και μπορεί οι
δηλώσεις Βενιζέλου να είναι υποκριτικές γιατί δεν θέλει – έτσι νομίζει-
να υποστούν ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ τη φθορά που συνεπάγεται, για την
κυβέρνηση, η υπόγεια αμφισβήτηση του υπουργού Οικονομικών, η συνεχής
επίκληση για πολιτική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και οι δηλώσεις
του ότι δεν μπορούν να εξευρεθούν τα 11,5 δισ, αλλά και δεν θα ληφθούν
το 2012 νέα μέτρα, με το επιχείρημα ότι «εγώ τα έλεγα».
Εντάξει ο
Βενιζέλος -εξάλλου πλέον το κόμμα είναι ο ίδιος, και είναι και κεντρώος-
αλλά ο Κουβέλης πόσο θα αντέξει την εξ αριστερών πίεση; Πόσο θα αντέξει
να είναι μέλος μιας κυβέρνησης, που σε όρους 1967, μεταφράζεται να
είναι μέλος του… βασιλικού Κινήματος ή του Κινήματος του Ναυτικού κατά
της… δικτατορίας της τρόικας, όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, για να αναφερθώ μόνον
στα κόμματα της Αριστεράς, διακηρύττουν την… ένοπλη αντιστασιακή πάλη
για άμεση επαναδιαπραγμάτευση και ακύρωση του μνημονίου; Θα αντέξουν η
ΔΗΜΑΡ και ο Κουβέλης; Από τη στάση του μικρότερου εταίρου στο
κυβερνητικό σχήμα θα εξαρτηθεί η κυβερνητική συνοχή και σταθερότητα.
matrix24