Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Η 24η Ιουλίου, γιορτάζεται –λέει- σαν η ημέρα της
αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
Όμως για ποια Δημοκρατία μιλάμε;; Έχουμε Δημοκρατία;;
Ο ορισμός της Δημοκρατίας την ορίζει σαν «πολίτευμα όπου η
εξουσία πηγάζει από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού».
Η λήψη αποφάσεων γίνεται με ψηφοφορία των πολιτών στην άμεση
δημοκρατία ή κάποιων αντιπροσώπων τους στην........
αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Όταν λέμε ότι η εξουσία ασκείται από το λαό, σημαίνει ότι
στο δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει να εξασφαλίζεται με κάποιους τρόπους η
συμμετοχή των πολιτών στις πολιτικές διαδικασίες. Για παράδειγμα, πέρα από τις
εκλογές για ανάδειξη των οργάνων της πολιτείας, αυτό μπορεί και να σημαίνει τη
διενέργεια δημοψηφισμάτων.
Θυμάται κανείς να έχει γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα για
λήψη κρίσιμων αποφάσεων που αφορούν άμεσα την ζωή και την ύπαρξη του λαού;;
(Εκτός βέβαια των δημοψηφισμάτων που διενήργησε η επάρατος
χούντα για την θέσπιση Συντάγματος και την επιλογή του πολιτεύματος που δεν
μετράνε γιατί τα έκανε χούντα).
Η εξουσία κατά τον ορισμό της δημοκρατίας, εξυπηρετεί τα
συμφέροντα του λαού. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα της πολιτείας που είναι οι
φορείς της εξουσίας, όπως η κυβέρνηση, η βουλή κ.ο.κ. πρέπει να υπηρετούν και
να προασπίζονται τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας και όχι κάποιων
τμημάτων της.
Τι απ όλα αυτά γίνεται;;
Η εξουσία και οι εξουσιάζοντες, υπηρετούν συμφέροντα;;
Σίγουρα ναι!!
Τα συμφέροντα του λαού;;; Όχι. Τα δικά τους. Γιατί έχουμε
Δημοκρατία. Και στη δημοκρατία πρέπει οι βουλευτές που επιλέγονται από το λαό
του οποίου εξασφάλισαν την ψήφο «δημοκρατικά» με ψέματα και φρούδες υποσχέσεις
να έχουν τεράστια προνόμια για «το καλό του τόπου».
Πρέπει να αμείβονται πλουσιοπάροχα, να έχουν ατέλειες για να
μη «ξοδεύονται» αφού πασχίζουν για το καλό μας, να συνταξιοδοτούνται με μια
θητεία στη βουλή, δηλαδή με τέσσερα χρόνια και ας σκοτώνεται ο λαός να βγάλει
μια σύνταξη-ελεημοσύνη εργαζόμενος και πληρώνοντας εισφορές για σαράντα χρόνια.
Βέβαια η σύνταξη σαν θεσμός ανταποδοτικός, ορθά προβλέπει
την καταβολή εισφορών από τους εργαζόμενους για να πάρουν σύνταξη, όμως στη
«δημοκρατία» μας, ας προβλέπει το Σύνταγμα ότι όλοι οι έλληνες πολίτες είναι
ίσοι ενώπιον του νόμου, αυτό και άλλα πολλά δεν ισχύουν για τους βουλευτές μας
αφού ούτε εργαζόμενοι λογίζονται, ούτε πολλοί απ αυτούς θεωρούνται Έλληνες με
αυτά που κάνουν.
Στη «δημοκρατία» είναι πρέπον και επιβάλλεται να
καταστρατηγείται ο καταστατικός χάρτης της χώρας, αυτό που λέμε Σύνταγμα, όταν
οι όποιες παρεμβάσεις που γίνονται σε βάρος της χώρας και του λαού τις
εισηγούνται και τις εφαρμόζουν καθηγητές συνταγματολόγοι, άσχετα αν είναι
υποχρεωμένοι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο να τηρούν και να διδάσκουν την
εφαρμογή του. Το προσωπικό συμφέρον πάνω
απ όλα.
Φαντάζεστε για τις όποιες παρανομίες βουλευτών και υπουργών
να επιλαμβανόταν άμεσα ένα ειδικό δικαστήριο με αρμοδιότητα ελέγχου
κυβερνητικών και λοιπών παράνομων εξουσιαστικών πράξεων, πόσοι πολιτικοί
«αστέρες» θα έβλεπαν το ηλιοβασίλεμα πίσω από κάγκελα ;;
Έπρεπε λοιπόν η «δημοκρατία» να θωρακιστεί και να μεριμνήσει
για τους υπηρέτες της και του λαού.
Η καθεστηκυία τάξη όταν με την παρέμβαση της επτάχρονης
στρατιωτικής παρέμβασης βρέθηκε «στην απέξω», θυμήθηκε τα ιδεώδη της
δημοκρατίας, αναπόλησε τις χαμένες ευκαιρίες και τα χαμένα μεγαλεία που
απολάμβανε και περίμενε πότε θα «επανέλθει». Περίμενε την αποκατάσταση της.
Ποσώς τους ενδιέφερε αν με την ακατανόμαστη χούντα ο λαός
περνούσε καλύτερα, αν γίνονταν έργα χωρίς υπέρμετρη επιβάρυνση του
προϋπολογισμού από τη γνωστή τότε ΜΟΜΑ και όχι από διαπλεκόμενους «εργολάβους»,
αν το σύνθημα της χούντας «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο» το
λοιδορούσαν οι «δημοκράτες».
Δεν θα ξεχάσω αυτό που μου είπε κάποτε μια γηραιά κυρία στις
Πρέσπες που βρέθηκα σε συζήτηση που κάναμε σε ένα παγκάκι στην πλατεία του
χωριού Καρυές.
- «Παιδάκι
μου, δεν ξέρω τι λένε για τη χούντα, εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι με τη χούντα
είδαμε δρόμους στα χωριά μας και φως στα σπίτια μας».
Και για να μη πάμε τόσο μακριά, ας θυμηθούμε τις παράγκες
που υπήρχαν στο Περιστέρι και αντικατέστησε η χούντα με τις σημερινές εργατικές
πολυκατοικίες, πόσα χρόνια στέκουν αγέρωχες και στεγάζουν τόσο κόσμο, τη στιγμή
που πολυτελείς κατασκευές από φίρμες «εργολάβους» με ένα σεισμό κατέρρευσαν και
«έστειλαν» κόσμο.
Να μη πούμε και για τους μεγάλους δρόμους που
κατασκευάσθηκαν από «μεγάλες» κατασκευαστικές εταιρείες και ξεχαρβαλώθηκαν με
την πρώτη δυνατή βροχή (να θυμηθούμε την Μαλακάσα;;). Αυτά είναι τα έργα της «δημοκρατίας»
που την αποκατάσταση της γιορτάζουμε κάθε χρόνο την 24 Ιουλίου.
Της δημοκρατίας που έχει φροντίσει για τα συμφέροντα του
λαού να μειώνει μισθούς και συντάξεις, να κλείνουν νοσοκομεία, να μη υπάρχουν
παροχές στη υγεία, να μένουν τα σχολεία χωρίς βιβλία και καύσιμα για τη
θέρμανσή τους, να μην έχουν καύσιμα και ανταλλακτικά τα περιπολικά, να
πυροσβεστικά αεροπλάνα, τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα.
Αν αυτά είναι τα πλεονεκτήματα της δημοκρατίας που
γιορτάζουμε, με συγχωρείτε, αλλά δεν μας χρειάζεται.
Αν τώρα τα καθεστωτικά παπαγαλάκια στα ΜΜΕ κόπτονται να
επικροτούν και να προβάλλουν τα αγαθά της «δημοκρατίας» τους, είναι γιατί από
αυτή τη δημοκρατία ζούνε, αναπνέουν και «κονομάνε» σαν καλοί «υπάλληλοι» που
εξυμνούν τις επιτυχίες των εργοδοτών τους, σαν σωστοί σφουγγοκωλάριοι.
Συμπερασματικά λοιπόν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι την 24
Ιουλίου δεν γιορτάζουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας, αλλά την
αποκατάσταση της πολιτικής εξουσίας, την αποκατάσταση της καθεστηκυίας τάξης
που αξιώθηκαν μετά από ένα διάλειμμα επτά ετών να ξαναπιάσουν στα χέρια τους
την «κουτάλα» και παρέα με την «περίφημη» γενιά του πολυτεχνείου που
ποδοσφαιροποιήσανε την πολιτική ζωή (για να μη ξεχνάμε και τις αθρόες
μεταγραφές, έτσι κυρία Δαμανάκη;;) να κατακρεουργήσει τον λαό και τα δικαιώματα
του, να χρεοκοπήσει τη χώρα, να την παραδώσει έρμαιο στα νύχια των τοκογλύφων
δανειστών, υποθηκεύοντας το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών της, ακόμα και
αυτή την ύπαρξή της για πολλές δεκαετίες.
Μήπως λοιπόν αντί για γιορτή θα ταίριαζε καλύτερα ένα
μνημόσυνο;;;;