Του Πέτρου Τρουπιώτη
Μνημονιακό και αντιμνημονιακο
μέτωπο
Έτσι εχει
οδηγηθεί η πολιτική ζωή στην χώρα . Έτσι φαίνεται ότι θέλουν ορισμένα κόμματα
να εμφανίσουν τα πράγματα και εκεί έχουν οδηγήσει την προεκλογική αντιπαράθεση.
Στο απλοϊκό σχήμα αυτό, έχει μπει στην
πολιτική αντιπαράθεση γιατί φαίνεται ότι βολεύει κάποια κόμματα ή κάποιους
πολιτικούς μια και πάνω σε αυτό τελικά έφτιαξαν μια ολόκληρη στρατηγική
. Στήριξαν και στηρίζουν την......
πολιτική τους προοπτική σε αυτές τις εκλογές.
Και όμως τελικά πρόκειται όχι απλώς για ένα
ψευδοδίλλημα, αλλά πρόκειται ουσιαστικά για ένα ψεύτικο θέμα. Δεν είναι το
μνημόνιο η κεντρική πολιτική αντίληψη και κατεύθυνση.
Το μνημόνιο, αν τελικά μπορεί να μιλάμε για κάτι σε
σχέση με αυτό, είναι ένα εργαλείο ας πούμε , ένα παρεπόμενο μιας
ακολουθουμένης πολιτικής κατεύθυνσης και γραμμής.
Γιατί μπορεί γενικώς οι ιδεολογίες και οι πολιτικές
ταμπέλες της αριστεράς και της δεξιάς να είναι ξεπερασμένες, όχι και
εγκαταλελειμμένες, όμως πάντα είναι σαφές ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν
συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις. Κατευθύνσεις όμως που έχουν να κάνουν και
με τα συγκεκριμένα δεδομένα κάθε χρονικής στιγμής .
Γιατί άλλες ήταν οι πολιτικές κατευθύνσεις που
συγκρούονταν την εποχή της Γαλλικής επανάστασης, άλλες την εποχή της
βιομηχανικής επανάστασης, άλλες κατά την διάρκεια του μεσοπόλεμου και άλλες
στην εποχή του ψυχρού πολέμου.
Όποιος δεν βλέπει αυτή την απλή πραγματικότητα, θέλει
απλώς να εθελοτυφλεί και να μένει σε στερεότυπα, δεξιάς , αριστεράς , κέντρου η
προοδευτικών , συντηρητικών και άλλων σχετικών τίτλων , που τελικά δεν είναι
τίποτε άλλο από αυτό που ο κάθε ένας δίνει ως περιεχόμενο στην ονομασία του…
Έτσι, είναι σαφές ότι σήμερα, στην Ελλάδα
συγκρούονται δυο αντιλήψεις . Δυο αντιλήψεις που φαίνεται να εκπροσωπούνται
λίγο ή πολύ από ορισμένα κόμματα. Και αυτό χωρίς να είναι σαφές Μια και μέσα σε
κάθε κόμμα υπάρχουν και κάθε είδους απόψεις που μπορεί να
αποκλίνουν και από την γενική κατεύθυνση.
Αυτά λοιπόν που αντιπαρατίθενται στις εκλογές της
Κυριακής είναι το αν η χώρα θα μπορέσει να μείνει στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, αν θα θελήσει να μείνει τελικά στον πυρήνα των ανεπτυγμένων χώρων
, έστω και με μεγάλο κόστος ή αν θα κινηθούμε σε άλλες κατευθύνσεις,
δηλαδή σε κατευθύνσεις εκτός Ευρώπης , σε κατευθύνσεις που θα
οδηγήσουν την χώρα ουσιαστικά σε μια δεύτερη μοίρα , εκτός της οικονομικής
Ευρώπης και βέβαια μακριά στην ουσία από την δυτική Ευρώπη, οικονομικά,
πολιτικά και πολιτιστικά.
Όσο και αν μας φαίνεται ακραίο, αυτό είναι τελικά που
παίζεται σε αυτές τις εκλογές.
Κινδυνεύουμε , δυστυχώς, σήμερα , εμείς που είμαστε
μελή της ΕΕ εδώ και 32 χρόνια και μάλιστα από εποχές που πολλοί πίστευαν ότι η
σύγκρουση των δυο κόσμων δεν έχει λήξει και ότι η Ανατολή θα νικησει την Δύση
στην Ευρώπη.
Τότε λοιπόν , εμείς ως χώρα, είχαμε
μπει στην Δυτική Ευρώπη και μάλιστα παρά τις αντιρρήσεις πολλών ,
όχι μόνον στην χώρα μας , αλλά και στην Ευρώπη, ενώ τώρα μετά από πολλά
χρόνια μέλος της Ευρώπης και την στιγμή που άλλες χώρες μπαίνουν όλο και πιο
βαθιά στους μηχανισμούς της και άλλοι επιδιώκουν να συνδεθούν με κάθε τρόπο με
αυτήν, εμείς κινδυνεύουμε να βρεθούμε εκτός.
Και μάλιστα με δική μας επιλογή. Αυτή λοιπόν είναι η
σύγκρουση των εκλογών. Θέλουμε να ζήσουμε μέσα στην Ευρώπη, στην δυτική κουλτούρα
και στην αναπτυγμένη οικονομία ή να ταξιδέψουμε σε αγνώστους και επικινδύνους
ατραπούς