Σχολιανά 136 Μαξιμαλιστικές υπεκφυγές…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν.

Θουκυδίδης

Κύριε Παπανδρέου, το να ενδώσετε στις πιέσεις των δανειστών, διότι αισθανόσασταν αδύναμος και την ίδια στιγμή θεωρούσατε ακατανίκητο εχθρό τους δανειστές, το καταλαβαίνω... Ο ενδοτισμός είναι εγγενής ιδιότητα, και δεν μπορώ να έχω αξιώσεις από όσους εμφορούνται........
απ' αυτόν... ΟΜΩΣ, ΤΟ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟΥ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙΤΕ;

(Σχόλιό μου στο facebook στις 2/5/2012, αναφερόμενος σε δήλωση του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ότι η Ελλάδα υπήρξε «πειραματόζωο» σε τούτη τη κρίση)…

Το φιλομνημονιακό πολιτικό / κομματικό και μιντιακό μπλοκ, επιχειρηματολογεί ΣΤΑ ΑΚΡΑ της λογικής.

Το φιλομνημονιακό επιχείρημα αφού δεν μπόρεσε να πείσει τον λαό για την αναγκαιότητα του Μνημονίου, επιχειρεί να υφαρπάσει ΕΜΜΕΣΑ την έγκρισή του, διαστρεβλώνοντας το ερώτημα που καλεί τον λαό ν’ απαντήσει, ώστε αύριο να μπορέσει, έτσι τουλάχιστον ελπίζει, στο ερώτημα – υπεκφυγή, («εντός ή εκτός ευρώ»), ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ή ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, να «ερμηνεύσει» την ψήφο του υπέρ του ευρώ ως ψήφο εμπιστοσύνης προς το Μνημόνιο, αφού, κατά την επιχειρηματολογία τους, εντός ευρώ, σημαίνει αποδοχή των συμφωνηθέντων, δηλαδή του Μνημονίου, με κάποιες βεβαίως επιδερμικές δυνατότητες παρέμβασης σε ζητήματα μάλλον επουσιώδη! Και για να προλάβω «ενστάσεις», θα μου κάποιος : κύριε μου, το να σταματήσουν εδώ τα χαράτσια που πληρώνουμε μέσω ΔΕΗ, ή να δοθεί επιμήκυνση στην εξυπηρέτηση του χρέους 2-3 ετών (είναι ένα δύο από τα επιχειρήματα των φιλομνημονιακών), είναι επουσιώδη; Η απάντησή μου είναι τούτη : βεβαίως και είναι επουσιώδη, ΑΝ πρόκειται να αποδεχτούμε τις γινόμενες μειώσεις μισθών και συντάξεων που ήδη έγιναν, (πόσο μάλλον αν δρομολογούνται και πρόσθετες!!), ΑΝ πρόκειται να αποδεχτούμε την «προσαρμογή» προς τους μισθούς και τις συντάξεις Βουλγαρίας, ΑΝ πρόκειται το ΦΠΑ να πετάει στα ύψη και να βάζει λουκέτα, ΑΝ πρόκειται η ύφεση να κυριαρχεί. Ναι, μπρος σ’ αυτή τη λαίλαπα, τέτοιες «ελαφρύνσεις», ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΑΘΙΧΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΑ ΒΑΡΗ, ούτε καν θα τις νιώσουμε, ή, για να το πω πιο σωστά, η όποια ανάσα δεν θα διαρκέσει παρά μονάχα ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ. Αν νομίζουν ότι κερδίζοντας 4-5 μέρες ανάσας θα κερδίσουν το παιχνίδι της παραπλάνησης, είναι γελασμένοι.

Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι απλά, στα πλαίσια αυτού του ερωτήματος : ευρώ ή δραχμή, που είναι εκτός από ερώτημα υπεκφυγής και ερώτημα εύκολο στη διαστρέβλωση, προσπαθούν οι φιλομνημονιακές δυνάμεις να καταλάβουν την εξουσία, πράγμα που μετά βεβαιότητας, εκτιμώ προσωπικά, με δεδομένη τη δέσμευσή τους στο Μνημόνιο, θα τις οδηγήσει αν τούτο συμβεί, δηλαδή να έρθουν στην εξουσία εκ νέου, σε λίγους μήνες, εντός του 2012, σε τέτοιο αδιέξοδο και τέτοιας έκτασης επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας και τέτοιας έκτασης ΠΡΟΣΘΕΤΗ φτωχοποίηση της κοινωνίας, ώστε αν μπορούσαν να το φανταστούν σήμερα την έκταση της κοινωνικής έκρηξης, θα έκαναν το παν να αποφύγουν να έρθουν στην εξουσία υπό καθεστώς μνημονίου.

Τι είναι όμως αυτό το επιχείρημα υπεκφυγής που όλοι μας διαπιστώνουμε;

Είναι ένα επιχείρημα που δομείται ΠΑΝΩ στη προπαγάνδα και το περιεχόμενό του αλλά και η εστίασή του, επίσης διαμορφώνεται με βάση τις αρχές της προπαγάνδας.

Φυσικά, το να αναλύσουμε εδώ το τι επιχειρείται και τι όχι προκειμένου να καθοδηγηθεί η κοινή γνώμη εκεί που θέλουν, θ’ απαιτούσε, μια ειδική προσέγγιση με βάση τις αρχές της επιστημονικής προπαγάνδας, κάτι που ξεφεύγει απ’ τις επιδιώξεις του άρθρου αυτού.

Αντ’ αυτού θα περιοριστούμε στο πλέον εμφανές. Τι κάνουν λοιπόν; Εστιάζει η φιλομνημονιακή προπαγάνδα στα ακραία ενδεχόμενα των θέσεων εκείνων των επιχειρημάτων που υποστηρίζουν ότι είναι όντως εφικτό να δώσουμε μια πραγματική μάχη με τους δανειστές μας και να θέσουμε κόκκινες γραμμές. Λένε λοιπόν, τι θα γίνει αν οι δανειστές μας πούνε ένα ξερό «όχι», παρά την όποια πίεση, και εξ αυτού του λόγου, θεωρούν δεδομένο ότι ακολούθως θα μας πετάξουνε και εκτός ευρώ;

Γι’ αυτό το επιχείρημα που εκτός από επιχείρημα αντιμνημονιακό είναι και επιχείρημα – ωδή στην ενδοτισμό, η όποια διαπραγμάτευση, θα πρέπει να οδηγεί απ’ ευθείας στην ακραία εκδοχή της πλήρους επιτυχίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων, διαφορετικά θα επέλθει η πλήρης καταστροφή. Το ενδεχόμενο του να επιτευχθεί κάτι ανάμεσα στις κόκκινες γραμμές του αντιμνημονιακού  μπλοκ και στις κόκκινες γραμμές των δανειστών, μάλλον το θεωρούν ως κάτι το απίθανο με βάση τα διδάγματα της πραγματικής ζωής και της κοινής πείρας των πραγμάτων σε όσους τουλάχιστον έχουν πείρα από διαπραγματεύσεις πράγματι «σκληρές» και όχι με τη μια πλευρά να στέκεται επί της σκηνής με το ένα πόδι όρθιο στη γωνία επειδή αυτό απαιτεί η άλλη πλευρά, κάτι που το ζούμε δυο τουλάχιστον χρονιά τώρα.

Κι ακόμα, όταν συγκρίνουν ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ εντός ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και ΕΚΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, επιμένει το επιχείρημά τους να συνδέει την κατάρρευση εκτός του Μνημονίου με την έξοδο από το ευρώ, ΚΑΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, επιχειρεί να δώσει μια απάντηση στο ερώτημα ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΠΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΝΑΓΓΈΛΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, δεν φαίνεται κατ’ αυτούς να απειλεί καθόλου τη παραμονή μας στο ευρώ.

Και φυσικά, το μαξιμαλστικό επιχείρημά τους, αυτό δηλαδή που εστιάζει ΣΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ, δεν απαντά σε κάτι πολύ απλό. Αφού παίζουμε με τα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ, πώς βλέπουν το ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΚΡΑΙΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ αν το Μνημόνιο ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ, στο τέλος να μείνουμε ΚΑΙ φτωχοί ΚΑΙ χωρίς ίχνος δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, διότι εν τω μεταξύ, ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ μα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΊ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, θα έχει περιέλθει στα χέρια των δανειστών με βάση όλες τις σημερινές ενδείξεις που κάθε άλλο παρά πείθουν ότι οδηγούμαστε προς την έξοδο της κρίσης; Ποια από τις δύο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ θεωρούν «καλύτερη», εφόσον καθώς φαίνεται, μάλλον είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ να αποτρέψουν την καταστροφή, την οποία «αποκρούουν» μόνο στα πλαίσια ευχών, έκφρασης ελπίδων και εικασιών;

Διότι αυτή η διαφορά, δηλαδή, ότι θα είσαι ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΑ φτωχός αλλά ΜΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, δεν είναι ούτε παρεπόμενη ούτε ήσσονος σημασίας. Είναι κάτι που θα φανεί αν επέλθει αυτό που όλοι είμαι βέβαιος απεύχονται να επέλθει, ΕΙΤΕ ΣΤΗ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ, είτε δηλαδή έχοντας τους φιλομνημονιακούς στην εξουσία είτε τους αντιμνημονιακούς.

Συνεπώς, το ερώτημα, σε μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΑΣ, τι θα γίνει αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για μας, είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί αφού δούμε τις αντιδράσεις που πράγματι θα εκδηλωθούν, αξιολογηθούν και βεβαίως, θα συμφωνήσω, ότι καλό είναι πάντα να υπάρχουν εκ των προτέρων σενάρια για τα όποια ενδεχόμενα, ΑΛΛΑ, σε περίπτωση που οι δανειστές μας, επιμένουν στις δικές τους κόκκινες γραμμές απορρίπτοντας ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, που θα πρέπει να είναι ξεκαθαρισμένο ποιες απ’ αυτές αποτελούν ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΜΑ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, τότε, υπάρχει και η λύση της ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΙΚΗΣ προσφυγής στο λαό, ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.

Επίσης, τούτα τα μαξιμαλιστικά διλήμματα, ουδόλως επιμένουν στη μινιμαλιστική φιλομνημονιακή θέση που μας λέει ότι ΕΛΑΧΙΣΤΑ μπορούν να αλλάξουν με το Μνημόνιο. Διότι, αν το μαξιμαλιστικό επιχείρημα, βρίσκει πολλά να πει για ΚΑΘΕ αντιμνημονιακό επιχείρημα, σιωπά εντελώς στον παραπάνω μινιμαλισμό των φιλομνημονιακών, καθόλου βέβαια παράξενο, αφού τον σύμμαχό σου δεν τον πολεμάς.