Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Το ερέθισμα μου το έδωσε φίλη στο facebook που με καλημέρισε σήμερα με τη λέξη «εγέρθητι»…
Το ερέθισμα μου το έδωσε φίλη στο facebook που με καλημέρισε σήμερα με τη λέξη «εγέρθητι»…
«Εγέρθητι» λοιπόν, άμα τη εμφανίσει του «αρχηγού»…
Τα ονόματα Σπερθίας και Βούλης, σας λένε κάτι;
Σίγουρα δεν είναι από τα πιο γνωστά.
Λοιπόν, αυτοί οι δυο νέοι, προσφέρθηκαν εθελοντικά να πάνε στον Ξέρξη προκειμένου να θανατωθούν, έτσι ώστε να επέλθει η «κάθαρση» από τον φόνο των Περσών απεσταλμένων που είχαν έρθει στη Σπάρτη (ήδη από την εποχή του Δαρείου) για να αξιώσουν «γη και ύδωρ», και τους οποίους απεσταλμένους (που σαν τέτοιοι, δηλαδή «κήρυκες», θεωρούνταν ιερά πρόσωπα) οι Σπαρτιάτες του έριξαν σ’ ένα.............
Όταν εμφανίστηκαν ενώπιον του Ξέρξη, οι φρουροί τους πίεζαν να προσκυνήσουν, αλλά αυτοί αντιστάθηκαν…
Ιστορεί ο Θουκυδίδης : «…Κι όταν, από την αρχή πάλι, τους διέταξαν οι σωματοφύλακές του –μάλιστα χρησιμοποιώντας και βία- να πέσουν κάτω και να προσκυνήσουν το βασιλιά, αυτοί είπαν ότι σε καμιά περίπτωση δε θα το έκαναν, όσο κι αν για το λόγο αυτό τους έσπρωχναν προς τα κάτω το κεφάλι. Γιατί ούτε ήταν σύμφωνο με τους νόμους της πατρίδας τους να προσκυνούν άνθρωπο, αλλά ούτε και ήρθαν για το σκοπό αυτό…» (Ηρόδοτος : Ιστορία, Ζ (Πολύμνια), εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, (Ζ,136)…
Ο Ξενοφών, τούτη την περηφάνια θα τη θυμίσει στους στρατιώτες των Μυρίων, σ’ ένα λόγο του προς αυτούς : «…γιατί δεν προσκυνάτε κανέναν άνθρωπο ως δεσπότη παρά μόνο τους θεούς. Από τέτοιους προγόνους κατάγεσθε…» (Ξενοφών : Κύρου Ανάβασις, εκδ. ΖΗΤΡΟΣ (Γ, 2 [7-32])…
Κι όταν πάλι, μετά από αιώνες υποχρεωτικού προσκυνήματος μπρος στον κάθε Τούρκο που συναντούσε ο Έλληνας σκλάβος στο διάβα του, είχε «κολλήσει» στα πρώτα χρόνια του Ξεσηκωμού τούτη τη συνήθεια και προσκύναγε (από κεκτημένη ταχύτητα) ακόμα και τους δικούς του (προεστούς και ηγέτες), υποχρέωσε τον Δημ. Υψηλάντη με ημερήσια διαταγή του στις 23 Μαρτίου 1821, να πει: «Η χαμέρπια του βαρβαρικού χαιρετισμού δεν ανήκει πλέον εις ημάς τους Έλληνας και εις το εξής παρακαλώ να αποφεύγετε όσον το δυνατόν, τους τεμενάδες και το κύψιμον της κεφαλής και αντ’ αυτών να ημπορείτε να φέρετε την δεξιάν χείρα προς την καρδίαν σας. Αυτός είναι ο χαιρετισμός τον οποίον οι προπάτορές μας μετεχειρίζοντο.» (Κυριάκος Σιμόπουλος : Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του ’21,)
Μέγιστα μαθήματα…
Και θάθελα φυσικά να ευχαριστήσω τη φίλη που μου έδωσε το ερέθισμα γι' αυτό το σχόλιο....