Υπάρχει ενα τραγουδάκι της δεκαετίας του '70 των Olympians, που την εποχή του τουλάχιστον, έκανε επιτυχία "Πίσω από τις λέξεις, κρύβεται ο Αλέξης". Ο Πασχάλης μάλιστα (τραγουδιστής του συγκροτήματος), στο μεθεπόμενο στίχο συμπλήρωνε: "και σου φέρνει μια μελαγχολία". Τις προάλλες, ένας φίλος, το τραγουδούσε περιπαιχτικά σ' έναν τρίτο της παρέας, φανατικό φίλο του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν η ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε δεκτικός σε μια......
συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο για μια μετεκλογική κυβέρνηση. Και μάλλον, η δήλωση Τσίπρα προκάλεσε αρχικά εκπληξη και μετά μελαγχολία σε μια σημαντική μερίδα στελεχών και φίλων του. Δεν είναι εύκολο να δεχτεί ένας ψηφοφόρος κόμματος της αριστεράς, την συνεργασία ακόμα και με τον διάβολο (δική μου η παρομοίωση) προκειμένου το κόμμα του να γευτεί την εξουσία.
Η δήλωση Τσίπρα, κέρδισε πρωτοσέλιδα και πολλά σχόλια. Όχι άδικα. Ένας εκπρόσωπος κόμματος της Αριστεράς, δηλώνει πρόθυμος να συνεργαστεί μ' ένα νεοπαγές κόμμα της Δεξιάς (γενόσημο της Ν.Δ.) με έντονα μάλιστα εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρον το θέμα. Όταν μάλιστα και ο Καμμένος λίγο καιρό πριν, είχε πει πως το μόνο κόμμα με το οποίο θα μπορούσε να συνεργαστεί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!
Κάποιοι παλαιότεροι, θυμήθηκαν το περίφημο "βρώμικο 89" σε παραλλαγή. Ο Τσίπρας στην θέση Φλωράκη και Κύρκου και ο Καμμένος στην θέση Μητσοτάκη. Άστοχος μάλλον ο παραλληλισμός. Άλλες εποχές, διαφορετικά πρόσωπα, ανόμοιες καταστάσεις. Παρ' όλα αυτά, η δήλωση Τσίπρα ξαναφέρνει στο μυαλό το σχεδόν διαχρονικό ερώτημα για την Ελληνική Αριστερά: "συνεργασία με όποιονδήποτε, αρκεί να κερδίσουμε την εξουσία;".
Το απόλυτα βέβαιο, είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας, με την συγκεκριμένη του αναφορά, δεν είχε μια άτυχη στιγμή. Δεν ήταν αυτό που κομψά λένε "μια ατυχής δήλωση". Την επομένη, σε ομιλία του στην Λαμία, την επανέλαβε έμμεσα και απέδωσε την κριτική που δέχτηκε στα γνωστά... διαπλεκόμενα. Αυτά που επικαλούνται όλοι οι πολιτικοί όταν θέλουν να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα. Στα μέσα ενημέρωσης. Στα οποία ωστόσο, προστρέχουν όλη την υπόλοιπη περίοδο αναζητώντας φιλοξενία και προβολή.
Επειδή λοιπόν πρόκειται για μια απόλυτα συνειδητή θέση, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι πέτυχε ο κ.Τσίπρας με αυτό. Νομίζω, τίποτα καλό για το κόμμα του. Δέκα ημέρες πριν τις εκλογές, έδωσε το δικαίωμα και στον Ευ. Βενιζέλο και στον Αντ. Σαμαρά να εκμεταλλευτούν την δήλωσή του και να μιλήσουν για προσυνεννοημένη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων. Και σίγουρα, να επηρεάσουν όλα αυτά αρνητικά οποιονδήποτε ψηφοφόρο σκεφτόταν να ρίξει στην κάλπη ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί λοιπόν ο Αλέξης έκανε την δήλωση; Νομίζω, πως ήταν αποτέλεσμα της αγωνίας του να πείσει πως το κόμμα του ειναι ικανό να παίξει στο παιχνίδι της κυβερνησιμότητας. Δηλαδή, ότι έχει εν δυνάμει συμμάχους με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί σ΄ ένα κυβερνητικό σχήμα αντιμνημονιακού χαρακτήρα. Θέλησε ν' απαντήσει έτσι σε όσους επισείουν τον κίνδυνο της ακυβερνησίας και όλων των παρεπομένων συνεπειών που αυτή θα έχει. Λάθος επιχείρημα βρήκε όμως. Όλοι γνωρίζουμε, πως η Δημοκρατική Αριστερά έχει αποκλείσει τέτοιο ενδεχόμενο. Πολύ καλύτερα γνωρίζουμε ότι ανάλογα κατηγορηματικά αρνητική είναι και η θέση του ΚΚΕ. Άρα; Με ποιόν θα συγκυβερνήσει ο Αλέξης την 7η Μαΐου αν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν σχηματίζουν αθροιστικά αυτοδυναμία; Με την απορία θα μείνω...