Πριν από μερικές μέρες,
αστυνομικός στην διάρκεια διαδήλωσης επιτέθηκε και χτύπησε βαριά τον Πρόεδρο
των φωτορεπόρτερ. Το χτύπημα ήταν τόσο άσχημο που χρειάστηκε επέμβαση, έτσι ώστε
να γλυτώσει τα χειρότερα ο άτυχος φωτογράφος.
Οι Ενώσεις των Δημοσιογράφων
και των άλλων εργαζομένων στον τύπο-και σωστά- έκαναν παραστάσεις στο......... αρμόδιο υπουργείο,
έκαναν καταγγελίες και ζήτησαν να υπάρξουν ποινές.
Ορισμένα κόμματα, με πρώτο
τον ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλαν το θέμα και σωστά. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο Πρόεδρος
του επισκέφτηκε στο νοσοκομείο τον τραυματισθέντα και παράλληλα , όπως διαβάζω
και στην χθεσινή ΑΥΓΗ κατεθεσε μηνυτήρια αναφορά για τα κρούσματα αστυνομικής βίας.
Μέχρι εδώ όλα σωστά.
Μόνον που δυστυχώς, υπάρχει
και το αλλά…
Γιατί τις ίδιες μέρες που συνέβη η απαράδεκτη και καταδικαστέα επίθεση
στον Πρόεδρο των φωτορεπόρτερ, συνέβησαν και δυο ακόμα απαράδεκτα και καταδικαστέα
και αυτά, περιστατικά.
Το πρώτο αφορούσε επίθεση
με γιαούρτια και αυγά σε δημοσιογράφο τοπικού καναλιού της Ηπείρου, την ώρα μάλιστα
που παρουσίαζε ζωντανά την εκπομπή του. Και αυτό γιατί ο δημοσιογράφος
«τόλμησε» να φιλοξενήσει σε προηγούμενη εκπομπή
του τηλεφωνικά εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Κάτι βέβαια που δεν φαίνεται
να ενέκριναν οι κατά τα άλλα κοπτόμενοι για την δημοκρατία, την πολυφωνία και την ελευθερία
έκφρασης γνώμης … γιαουρτοφόροι.
Γι αυτό το περιστατικό
όμως όχι μόνον δεν είδα καμία καταδίκη, αντίδραση ή έστω δήλωση πολίτικου κόμματος
ή πρόσωπου, αλλά ούτε κάποια αντίδραση από τις ενώσεις των δημοσιογράφων. Η Πανελληνιά
Ένωση Συντακτών , λαλίστατη κατά τα αλλά, δεν θεώρησε καλό να βγάλει μια ανακοίνωση
για να υπερασπιστεί τον συνάδελφο μας και κυρίως να καταγγείλει την συγκεκριμένη
βία, όσων νομίζουν ότι η αντίδραση σε όσους δεν συμφωνούν είναι το γιαούρτι.
Προφανώς τα κριτήρια
των συναδέλφων μας εδώ ήταν διαφορετικά. Εδώ δεν κινδύνευε η ελευθεροτυπία, δεν
υπήρχε βία , δεν υπήρξε προσπάθεια λογοκρισίας, δεν υπήρξε απαράδεκτη επίθεση
σε δημοσιογράφο , γιατί δεν συμφωνούσαν με τα όσα έλεγε ή έκανε.
Το δεύτερο γεγονός έχει
να κάνει με τον άγριο ξυλοδαρμό νεαρού εδικού φρουρού που έτυχε να βρέθηκε στην
πορεία ομάδας νεαρών που έφευγαν από την πολιτική κηδεία του αυτόχειρα στο Σύνταγμα.
Ο άτυχος νεαρός ξυλοκοπήθηκε αγρία και γλύτωσε τα χειρότερα προφανώς από τύχη, γιατί
κάποιο ανεγκέφαλοι αποφάσισαν να βγάλουν το μισός τους για την κοινωνία πάνω
του.
Και γι αυτό το περιστατικό
δεν είδα αντιδράσεις πολίτικων και κόμματων , κινήσεων για την δημοκρατία και
τα δικαιώματα των πολιτών.
Μάλιστα η Αυγή, στο χθεσινό
της φίλο, όπου έχει αρκετές σελίδες για την καταγγελία της αστυνομικής βίας ,
και σωστά, αναφέρει μόνον δυο γραμμές, μέσα στο κείμενο για την κηδεία του άτυχου
αυτόχειρα και μάλιστα ξερά, λέγοντας ότι «…τραυματίζοντας τον έναν εξ αυτών , ευτυχώς
ελαφρά». Ούτε καταδίκη ούτε αποτροπιασμός , ούτε τίποτε.
Απορίας άξιον το γιατί…
Κάποιοι λοιπόν έχουν αποφασίσει
να κρίνουν τα πράγματα με δυο μετρά και δυο σταθμά και μάλιστα κατά το δοκούν. Έτσι
αποδεικνύουν και το πόσο δημοκράτες και ανοιχτοί σε θέσεις και απόψεις, με τις οποίες
δεν συμφωνούν, είναι.
Όμως οι Ενώσεις των δημοσιογράφων
πως επιτρέπεται να σιωπούν. Πως επιτρέπετε να μην καταδικάζουν την βίαιη επίθεση
σε έναν συνάδελφο μας , μόνον και μόνον γιατί έκανε αυτό που επιτάσσει το επάγγελμα
μας. Γιατί δηλαδή προέβαλλε μια άποψη , με την οποία πιθανότητα και να μην συμφωνεί.
Γιατί λοιπόν κ συνάδελφοι;