Διαφορά θεωρίας και πράξης

[παρακαλούνται όσοι πάσχουν από «γλωσσικό καθωσπρεπισμό» να μην το διαβάσουν]

Γράφει ο Ευθύλογος

Ο Μπόμπος ρώτησε κάποτε τον πατέρα του:
- Ρε πατέρα, τι διαφορά υπάρχει μεταξύ θεωρίας και πράξης; Σε ρωτάω γιατί ακούω συχνά να λένε: «θεωρητικά έχεις δίκιο αλλά στην πράξη δεν είναι έτσι τα πράγματα». Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Ο πατέρας του Μπόμπου σκέφτηκε λίγο και μετά του λέει.
- Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Πες στη μάννα σου να έρθει εδώ.
Έρχεται η μάννα του Μπόμπου και τη ρωτάει ο πατέρας του.
- Ρε γυναίκα, αν σου δώσει ο Νικόλας ο γείτονας 5000 € θα ......
καθίσεις να σε πηδήξει;
- Και το ρωτάς! Με τέτοια ζόρια που έχουμε ασφαλώς θα καθίσω, απαντάει η μάννα του Μπόμπου.
- Πήγαινε φώναξε τώρα και την αδερφή σου, λέει στο Μπόμπο ο πατέρας του.
Έρχεται η αδερφή του Μπόμπου και την ρωτάει και αυτή ο πατέρας τους.
- Για πες μου κορίτσι μου, αν σου δώσει ο γιος του κυρ – Βασίλη του φούρναρη, 10000 €, θα καθίσεις να σε πηδήξει;
- Μόνο θα καθίσω! Σου ζήτησα τόσα πράγματα και συ πάντα μου λες, ότι τώρα με την κρίση δεν υπάρχει φράγκο.  Λέει η κοπέλα.
Ο πατέρας τους της λέει να φύγει και γυρίζοντας στον Μπόμπο τον ρωτάει.
- Κατάλαβες τώρα τι διαφορά έχει η θεωρία από την πράξη;
- Όχι απαντάει ο Μπόμπος.
- Τι δεν κατάλαβες ρε ηλίθιε! Του λέει εκνευρισμένος ο πατέρας του. Και συνεχίζει.
Θεωρητικά έχουμε 15000 € στο σπίτι. Στην πράξη έχουμε δυο πουτάνες!

Βάλτε τώρα στη θέση του Μπόμπου, τον ελληνικό λαό που δεν καταλαβαίνει ότι άλλο πράγμα οι προεκλογικές θεωρίες και άλλο οι μετεκλογικές πράξεις, άλλο η δια-κήρυξη κι άλλο η δια-κυβέρνηση.
 Βάλτε στη θέση του πατέρα, την σκληρή πραγματικότητα που επιβεβαιώνει ότι  άλλο θεωρία και άλλο πράξη αφού, «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δε γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται». [1]
Μας μένουν οι πουτάνες. Έ σκεφθείτε ποιοι είναι πρόθυμοι να ξεφτιλιστούν και να χάσουν την αξιοπρέπειά τους για το προσωπικό κέρδος και θα το βρείτε.

♦ Το θυμήθηκα τούτες τις μέρες καθώς διαβάζω τις ιδρυτικές διακηρύξεις και τα προγράμματα κάποιων κομμάτων και παρακολουθώ τις προεκλογικές ομιλίες.

Σίγουρα κάποιος που δεν είχε την «ευτυχία» να ζήσει στην Ελλάδα, διαβάζοντας τις διακηρύξεις και τα προγράμματα, έχει κάθε δικαίωμα να πει στους απλούς πολίτες:

«Ντροπή σας ρε!  Έχετε τους καλλίτερους πολιτικούς του κόσμου και φωνάζετε!  Όλοι τους θέλουν να κάνουν την Ελλάδα επίγειο παράδεισο.  Πουθενά στον κόσμο οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τον λαό.
Όλοι θέλουν  κράτος πρόνοιας, όλοι θέλουν κοινωνική δικαιοσύνη, όλοι θέλουν ισονομία και ισοπολιτεία, όλοι θέλουν πάταξη της διαφθοράς, όλοι θέλουν διαφάνεια, όλοι θέλουν ίσες ευκαιρίες για όλους τους πολίτες, όλοι θέλουν βιώσιμη ανάπτυξη, όλοι θέλουν μείωση της ανεργίας, όλοι θέλουν να προσφέρουν εξαιρετική παιδεία στους νέους, όλοι θέλουν περιορισμό της σπατάλης και εξάλειψη των διαρθρωτικών προβλημάτων! Τι άλλο θέλετε ρε ανικανοποίητα πλάσματα;  Με τέτοιους πολιτικούς έπρεπε να είστε όχι απλά ευχαριστημένοι αλλά ευτυχισμένοι!  Στα πούπουλα έπρεπε να έχετε τους πολιτικούς σας κι όχι να τους γιουχαΐζετε! Να παρακαλάτε το θεό να σας κόβει μέρες και να τους δίνει χρόνια!»
Αν όμως κάποιος έχει ζήσει την μεταπολεμική πραγματικότητα στην Ελλάδα, αισθάνεται έντονα την ανάγκη να μαζέψει όλους τους υπεύθυνους στο «στέγαστρο της Δημοκρατίας» [2] και να τους πει κατάμουτρα:
Ελάτε εδώ ρε γομάρια! [3]. Για ποιο κράτος πρόνοιας μιλάτε;  Για ποια κοινωνική δικαιοσύνη; Για ποια διαφάνεια; Για ποια ανάπτυξη; Για ποια παιδεία; Για ποια ισοπολιτεία; Κοροϊδεύετε, κατακλέβετε και διαφθείρετε έναν ολόκληρο λαό για δεκάδες χρόνια.
Κι όταν σας βγάζουν στη φόρα, το μόνο που έχετε να πείτε είναι:
«Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών».

 Κρύβετε τις ανομίες σας πίσω από κατάπτυστους νόμους περί ασυλίας  και τολμάτε να μιλάτε για ισονομία! Πότε αναλάβατε τις ευθύνες που έχετε για την κατάντια τούτου του έρμου τόπου;  Πότε προσπαθήσατε για την ευημερία του Ελληνικού λαού; Από πού να ξεκινήσω;  Από την εποχή που δίνατε με θαλασσοδάνεια τον εργατικό ιδρώτα σε βιομήχανους του κώλου; [4] Από τότε που γλείφατε το παλάτι και αγοράζατε βασιλικό αεροπλάνο με χρήματα του ελληνικού λαού; [5]  Από τότε που δραπετεύατε με ψευδώνυμα στο εξωτερικό; [6]  Από τότε που ξεχάσατε να διεκδικήσετε τις γερμανικές αποζημιώσεις; Από τότε που με τη βλακώδη συμπεριφορά σας βυθίσατε την Ελλάδα στην εφτάχρονη νύχτα της χούντας; Ή δεν έχετε καμιά ευθύνη για τη χούντα; Από τότε που θάψατε το φάκελο της Κύπρου για να αποκρύψετε οδυνηρές αλήθειες; Από τότε που βλέπατε τη μετανάστευση του καλλίτερου εργατικού δυναμικού στη Γερμανία ως «ευλογία»; Από τον ψευδεπίγραφο σοσιαλισμό σας; Από το χρηματιστήριο; Από την «επανίδρυση» του κράτους; Από τη «θωράκιση της οικονομίας»; Από τα δο(γα)μημένα ομόλογα; Από την εξαφάνιση του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας;[7] Ή από το τελευταίο κατάντημα;
Κι όσο για σας τους «εκτός του δικομματισμού», τι να πρωτοθυμηθώ; Χρόνια τώρα κρύβεστε στο καταφύγιο που σας προσφέρει η μικρή εκλογική σας δύναμη για να μπορείτε να καταγγέλλετε τα πάντα εκ του ασφαλούς.  Μπαίνετε μπροστά σε κάθε παράλογη διεκδίκηση χωρίς ποτέ να σκεφτείτε πούθε στο διάολο θα βρεθούν τα λεφτά. Εξωθείτε τους αφελείς σε καταστροφικές για τον τόπο συμπεριφορές. Υπόσχεστε κοινωνία ευημερίας γιατί ξέρετε ότι «από το τάξιμο κανένας δεν έχασε. Από το δόσιμο έχασε» Κι εσείς το έχετε σίγουρο ότι δεν θα χρειαστεί να δώσετε.  Έχετε επεξεργαστεί πλήρες οικονομικό πρόγραμμα; Έχετε μελετήσει το κόστος των προτεινόμενων μέτρων; Η καραμέλα για τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου έλιωσε. Πόσα θα αποδώσει αυτή περίφημη φορολόγηση;  Και σε λίγα χρόνια που οι πλούσιοι (όσοι δεν μετακομίσουν) λόγω φορολογίας θα γίνουν μικροαστοί ποιον θα φορολογείτε;    

♦ Δυστυχώς δεν υπάρχουν αθώοι σ’ αυτό το έγκλημα που συντελέστηκε στην Ελλάδα. Η μεταπολεμική πολιτική ιστορία της Ελλάδας είναι ιστορία ντροπής. Οι πολιτικοί  δεν αποτελούν την ηγεσία της κοινωνίας. Αποτελούν κοινωνική απειλή και μάλιστα ασύμμετρη. Συγκροτούν μια μικρή αλλά καταστροφική ομάδα φιλόδοξων και διεστραμμένων αρχομανών αγυρτών. [8]  
Που όμως επιτυγχάνει τους εγκληματικούς της στόχους γιατί ως συγκροτημένη και ενωμένη μειοψηφία κατορθώνει και επιβάλλει τη θέλησή της στη διαιρεμένη πλειοψηφία. Ως πότε;
Μήπως είναι καιρός να μπουν επαγγελματικές ποινικές ρήτρες αφού η πολιτική κατάντησε (πολύ προσοδοφόρο) επάγγελμα;
Δηλαδή: Έλα εδώ ρε πούστη. Τι θα κάνεις αν εκλεγείς; Σε πόσον καιρό θα το κάνεις; Πόσο θα στοιχίσει; Πώς θα καλύψεις το κόστος; Πόσο θα βελτιώσεις την κοινωνική ευημερία;  Και το τελευταίο. Πόσα χρόνια φυλακή θα φας αν με εξαπατήσεις;

Μόνον τότε θα μπορούμε να μιλάμε για «κοινωνικό συμβόλαιο».
Όταν κάθε ώρα θα είναι κατάλληλη για απόδοση ευθυνών και φυσικά για επιβολή αυστηρότατων ποινών! Μόνον ο φόβος συγκρατεί τα αρπακτικά.
Πολύ δύσκολο αφού οι ένοχοι είναι ταυτόχρονα και νομοθέτες!
Γι αυτό και οι ποινές στους πολιτικούς πρέπει να επιβάλλονται από πολυμελές δικαστήριο ενόρκων που θα επιλέγονται με κλήρωση την τελευταία στιγμή. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος εκμαυλισμού  και παρακυκλωμάτων. Όπως έγινε και με τη δικαστική εξουσία!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

[1] Μια από τις δυο ειλικρινείς φράσεις του «εθνάρχη». Η άλλη ήταν το «απέραντο Φρενοκομείο»

[2] Αυτό το κτίριο, αν και αισθητικά υπέροχο, αποτέλεσε προσβολή της νοημοσύνης του ελληνικού λαού πριν ακόμη κτισθεί, από τα σχέδια. Οι εργασίες άρχισαν το 1836 και έγινε σύμφωνα με τα σχέδια του Φρειδερίκου Γκαίρτνερ που είχε σχεδιάσει τα βασιλικά ανάκτορα του Μονάχου και του Μουσείου Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.
Δηλαδή η Ελλάδα, ένα νεοσύστατο, πάμφτωχο και δανειοδοτούμενο κράτος, χρειάζονταν βασιλικά ανάκτορα ανάλογα με αυτά που υπήρχαν στις πλουσιότερες αυτοκρατορίες της εποχής!  Τόση ηλιθιότητα!  Η ίδια μαλακία επαναλήφθηκε μετά από 160 χρόνια με τους Ολυμπιακούς.

[3]  Η λέξη «γομάρια» δεν αποτελεί προσβολή αλλά τίτλο, αφού την χρησιμοποίησε βουλευτής απευθυνόμενος σε συναδέλφους του. (εδώ)

[4]  Είναι γνωστή η εγκληματική κυβερνητική συμπεριφορά στα αποθεματικά των εργατικών ταμείων.  

[5]  Μια από τις πρώτες υπογραφές του «Γέρου της Δημοκρατίας». Όταν ανέλαβε πρωθυπουργός το 1963, σε εποχή οικονομικής εξαθλίωσης του λαού, με το μισό εργατικό δυναμικό μας στις φάμπρικες της Γερμανίας, το βασιλικό παράσιτο ήθελε αεροπλάνο και ο πρωθυπουργός συναινούσε!

[6]  Ο «εθνάρχης» Καραμανλής διέφυγε νύχτα με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης. Έζησε 11 χρόνια σε μια από τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου, στο Παρίσι άνεργος! Ποτέ δεν μάθαμε ούτε ποιος τον συντηρούσε ούτε πόση περιουσία είχε δημιουργήσει μέχρι τότε.

[7] Η τράπεζα της Ελλάδας είναι εξ ορισμού ο θεματοφύλακας του ελληνικού χρυσού.
Το παράδοξο είναι ότι σε όλον τον κόσμο ανέβηκε κατακόρυφα η τιμή του χρυσού και η μετοχή της τράπεζας της Ελλάδας πέφτει. Γιατί; Απλούστατα γιατί ο χρυσός έκανε φτερά και κάποιοι το ξέρουν.

[8]  Όσοι δεν εντάσσονται σε αυτή την ομάδα σταδιακά εξαφανίζονται από το προσκήνιο.

Ευθύλογος
vacon28@gmail.com