Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Το «πειραματόζωο ΕΛΛΑΔΑ» και το κόστος της ανόητης ή εσκεμμένης ψευτο-αισιοδοξίας…
«Έτσι
κι αλλιώς, η ολοκληρωτική διαλεύκανση των ερωτήσεων που τίθενται στην
ομιλία, στη σκέψη, στη δράση, δεν είναι του χεριού μας. Η εξαπάτηση κι η
μπλόφα αποτελούν μέρος του παιχνιδιού.»
Αξελός, Κώστας : Προς την πλανητική σκέψη, 2η έκδοση, εκδ. Βιβλιοπωλείον της «ΕΣΤΙΑΣ» Ι. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ ΑΕ, Αθήνα, 1985
Πιστεύω
πως στο πείραμα που λέγεται «Ελλάδα», στα πλαίσια της αντιμετώπισης της
Κρίσης, οι «πειραματιστές», πειραματίζονται με......
περισσότερα ΚΑΙ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΕΡΑ πράγματα, απ’ ό,τι ΕΚ ΠΡΩΤΗΣ όψεως φαίνονται.
Πάντα κατά τη δική μου αντίληψη των πραγμάτων, ένα απ’ αυτά τα πράγματα που τους ενδιαφέρει να διαγνώσουν, είναι ο βαθμός αντοχής και ανοχής
της κοινωνίας στην έκθεσή της στο βομβαρδισμό «βομβών» σοκ και δέους,
ΠΟΥ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΠΙΟ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΧΙ ΠΙΑ ΜΕ
ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.
Πώς την
εισπράττει τούτη την ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ ΕΠΙΘΕΣΗ η κοινωνία (ούτε καν απειλή :
περάσαμε απ’ ευθείας στο «ψητό» ΣΧΕΔΟΝ ΑΠ’ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ : στην
επίθεση);
Ποια είναι τα όπλα αντίδρασής της και ποια η αποτελεσματικότητά τους;
Τι ένταση έχει η αντίδρασή της;
Τι διάρκεια;
Τι προοπτική;
Βεβαίως κάποιος μπορεί να αντιτάξει, πως τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει.
Στη περίπτωση αυτή, απλά θα πω, έτσι είναι αν έτσι νομίζετε…
Δυστυχώς όμως, ξεχνάμε…
Το θυμάστε το γερμανικό σχέδιο Eureka, που είχε έρθει στη δημοσιότητα κάπου εκεί τον Σεπτέμβρη του 2011;
Εδώ ήταν το «ψητό» της όλης υπόθεσης…
Η καρδιά του ΤΕΛΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, όπως με επιμονή μέχρι αηδίας υποστηρίζω...
Η
λεηλασία του εθνικού μας πλούτου, απ’ τις παραλίες και τα κτίρια ως τον
ορυκτό μας πλούτο, τον γνωστό και τον υπόλοιπο, τον ανεκμετάλλευτο…
Και
επίσης έχω υποστηρίξει, αρκετές φορές ίσαμε τα σήμερα, πως ΑΝ ΔΕΝ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ αυτό το σενάριο, πτώχευση της Ελλάδας δεν πρόκειται να
γίνει...
Το μεγάλο κραχ, θάρθει ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ...
Διότι
την ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, θα συνεχίσουμε ΒΕΒΑΙΩΣ να παράγουμε ελλείμματα, και
θα συνεχίσουμε ΒΕΒΑΙΩΣ να έχουμε ανάγκη ξένων δανείων, μόνο που τότε,
ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ
ΚΑΠΝΟΣ, (θα έχουν δηλαδή «αξιοποιηθεί» ΜΕΣΩ της πώλησής τους), ΤΟΤΕ ΔΕΝ
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΔΑΝΕΙΣΕΙ...
Και
βεβαίως, για να υλοποιηθεί αυτό το σενάριο, είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η
ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΥΠΝΩΣΗ ΤΗΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…
ΕΊΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ…
Συνωμοσιολογία;
Αν εξυπηρετεί η λέξη, και ΣΙΓΟΥΡΑ εξυπηρετεί κάποιους, πείτε το κι έτσι...
Την
ίδια στιγμή, ΠΑΝΤΑ ΙΣΧΥΕΙ το «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός
κελεύει», και εν προκειμένω, «Θεός» είναι η κοινωνία που επί του
παρόντος ΑΠΛΑ διαμαρτύρεται...
Να δούμε τι θα γίνει σαν αποφασίσει να πει το μεγάλο ΟΧΙ, το ΙΣΑΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ...
Όμως, σε τούτο το τόπο, έχουμε πληρώσει πολλά πράγματα, ένα των οποίων είναι και η ψευτο-αισιοδοξία.
Την
ξαναζούμε, ή, μάλλον, την ξαναζούνε κάποιοι, που ελπίζουν ότι τελικά τα
ξένα χέρια δεν είναι μαχαίρια, όπως λέει και το τραγουδάκι, αλλά μια
αγκαλιά όλο θαλπωρή…
Αυτή
την ψευτο-αισιοδοξία, εσκεμμένη ή απλά ανόητη, που πολλές φορές έφτανε
τα όρια του χαζοχαρούμενου, την πληρώσαμε ΑΚΡΙΒΑ σε τούτο τον τόπο.
Σημαντικές πολιτικές επιλογές, κατά την δική μου αξιολόγηση των πραγμάτων, έγιναν ακριβώς μεταξύ τυριού και αχλαδιού...
(Ο
ομιλών -ή μάλλον ο γράφων- δεν εξαιρείται, έτσι, για να μη θεωρηθεί ότι
διεκδικώ και τίποτα ανύπαρκτους τίτλους ευθυκρισίας)...
Αλλά, για να έρθει η ανατολή του ήλιου, πρέπει πρώτα να βιώσουμε το πιο πυκνό σκοτάδι…
Και κατά πως λένε, το πιο βαθύ είναι πριν την αυγή, μας παρηγορεί μια σοφή παροιμία…
Να ‘ναι άραγε τούτο το σκοτάδι που περνάμε το πιο βαθύ;
Ή μήπως τούτο το μαύρο ν’ αποδειχτεί ότι δεν είναι ακόμα ΑΡΚΕΤΑ μαύρο;
Την απορία αυτή, θα μας τη λύσει ο χρόνος…
